• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Op speurtocht met Oi Va Voi

Inmiddels zo'n tien jaar actief, stuit Oi Va Voi nog altijd op onbegrip. Vooral de media hebben moeite de Londenaren en hun muzikale speurtocht naar een identiteit te plaatsen. Of men de groep nu categoriseert onder 'wereld', 'experimenteel' of 'pop', op het album Travelling the Face of the Globe lijkt Oi Va Voi haar definitieve vorm te hebben gevonden. "We creëren tijdloze muziek en kunnen daarom doorgaan met albums maken."

Tekst: Peter Bartlema

Publicatiedatum: 24 mei 2009

Na een radio-uitzending in Studio Desmet in Amsterdam maakt de kern van Oi Va Voi tijd voor een gesprekje. Onder meer over hun bijdrage aan het Amsterdamse Unheard Film Festival, waar de groep eerder die week live de soundtrack bij de Britse arthousefilm Morvern Callar heeft verzorgd. "Dat wilden we heel graag doen," zegt drummer Josh Breslaw, "omdat we onze muziek altijd al erg filmisch vonden." "Het zoeken naar een geschikte film was nog het moeilijkst", vult zanger/gitarist Nik Ammar aan. "Maar dit moest gewoon gebeuren, ook al omdat we met viool, klarinet en trompet in feite secties met strijkers en hout- en koperblazers hebben en zo een miniorkest vormen."

"We konden de thematiek van het nieuwe album gebruiken," licht hij toe, "dus het meegevoerd worden op een reis met alle emoties van dien. Emoties die ook samenkomen in de muziek, soms in hetzelfde stuk. Zoals 'bitterzoet' tegelijkertijd 'gelukkig' en 'verdrietig' betekent."

Hokjes
De groep is, zeker in eigen land, nauwelijks nog doorgedrongen tot de grote massa. Breslaw noemt het Verenigd Koninkrijk "een moeilijke markt" waar met name de radio "potdicht" zit voor een band als de zijne. "Soms krijgen we wat aandacht, maar daarvoor moet je erg hard op deuren bonzen." "Wanneer je in het Verenigd Koninkrijk op een zender als Radio 1 wil," valt klarinettist/zanger Steve Levi hem bij, "dan moet je óf een gitaarband zijn óf een dance-act. Wij zitten muzikaal in verschillende hokjes. De mensen die de playlists samenstellen willen echter gewoon duidelijkheid." "Je kunt dat als een probleem zien,"gaat zangeres Bridgette Amofah verder, "maar ik denk dat het gewoon de schoonheid van de band is. We creëren tijdloze muziek. Daarom kunnen we waarschijnlijk blijven doorgaan met het maken van albums.”

Is 'multicultureel' overigens geen geschikte aanduiding voor de band? "Ik heb geen probleem met dat etiket," reageert Ammar, "maar we bestrijken lang niet alle culturen. Indiase elementen of iets Japans hebben we bijvoorbeeld niet." Amofah: "We zijn daar ook niet bewust mee bezig. Het is bij Oi Va Voi gewoon een kwestie van luisteren en snappen wat het is."

Joodse element
Gezien de invloeden uit klezmer en ladino lijken joodse elementen toch de belangrijkste ingrediënten in Oi Va Voi's smeltkroesmuziek. "Niet dat er nu per se een connectie moet zijn", zegt de traditioneel joods opgegroeide Levi. "Sommige leden hebben pas in de band hun joodse wortels ontdekt. Degenen zonder connectie, zoals Bridgette en Lucy (Shaw, bassiste - PB), hebben weer andere dingen ingebracht."

De bandnaam mag dan ontleend zijn aan een uitroep in het Jiddisch, in die nauw aan het Duits verwante joodse taal nam Oi Va Voi nog niet eerder iets op. Het idee voor 'S'brent' deed men op bij de Hongaarse zangeres Ági Szalóki. Levi: "In Boedapest gaf ze een aantal concerten met Jiddisch repertoire waaronder dat nummer. We vonden het fantastisch en wilden het graag opnemen. Dus hebben we bij haar stem nieuwe muziek geschreven en daarin ook een melodie verwerkt die op hoogtijdagen als Rosj Hasjana en Jom Kipoer in synagoges wordt gezongen."

"We vinden het een heel krachtig lied", antwoordt hij op de vraag of het nummer, een metafoor voor de Holocaust, ook bedoeld is om iets te doen aan de positie van het tegenwoordig nog maar sporadisch gesproken Jiddisch. "De tekst is heel sterk en, ook al is hij geschreven in de jaren dertig, hij spreekt nog altijd aan."

Politiek
"We spelen graag in Israël," zegt Levi een paar uur later na afloop van het uitverkochte optreden in de Amsterdamse Sugar Factory, "maar in politieke discussies verzeild raken willen we niet. We maken muziek om mensen te amuseren, of dat nu in Nederland is, het Verenigd Koninkrijk, Turkije of Rusland: het maakt niet uit waar. In Israël is de toegevoegde waarde dat mensen Hebreeuws spreken. Wanneer ik in die taal zing, herkennen ze de woorden en soms zingen ze die ook mee, wat natuurlijk geweldig is."

Waarmee Levi maar wil aangeven dat Oi Va Voi's betrokkenheid bij het joodse leven vooral muzikaal en cultureel van aard is. Nee, het slepende conflict in het Midden-Oosten dwingt niet tot een standpunt, antwoordt hij desgevraagd, ook al omdat elk bandlid een eigen opvatting heeft. "Bovendien wonen we niet in Israël, maar komen we allemaal uit Londen. Daar ervaar je de dingen toch anders dan in het land zelf."

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=18662
Meer Oi Va Voi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/oi-va-voi