Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Beste Thom,
Hoe gaat het met je? Ik hoop dat het je goed gaat, je trekt op het moment in ieder geval weer volle zalen. Dat mag dan lang niet altijd een indicator zijn, op 1 juli zal ik er toch weer zijn, in het Westerpark. Word echter alsjeblieft niet al te gelukkig, je getroebleerde geest heeft veel te veel moois voortgebracht om te verwaarlozen.
Maar wacht, ik ben amper begonnen en ik dwaal al af. Die structuurloosheid en verwardheid moeten haast wel jouw invloed zijn. Ik zal desondanks proberen met de deur in huis te vallen: ik ben verliefd. Op jou, op Radiohead.
Want welke band heeft zichzelf de afgelopen tien jaar steeds weer opnieuw uitgevonden, heeft nimmer gefaald prachtige muziek te schrijven en is steeds linksaf geslagen wanneer het publiek alvast mee ging hangen in de bocht naar rechts? Juist, die van jou.
Ja, dat laatste kan je vrienden kosten. Ik weet dat er mensen zijn die afhaakten na OK Computer. Mensen die iedere poging om je muziek naar een hoger niveau te brengen betitelen als lege interessantdoenerij, richtingloos artistiek geneuzel en onluisterbare muzikale masturbatie. Maar, schreef Oscar Wilde niet: "Diversity of opinion about a work of art shows that the work is new, complex, and vital"?
Daar heb je je dus nooit door laten weerhouden. Gelukkig maar, het begon immers net interessant te worden. Want laten we eerlijk zijn, 'Creep' is een hartstikke leuk liedje, maar daar wil je niet oud mee worden. Laat de stakkers die graag zwelgen in pathetische indierock zwanger van puberale minderwaardigheidscomplexen in godsnaam naar Fall Out Boy luisteren. Of naar James Blunt, voor mijn part.
The Bends was overigens een prima plaat hoor, maar echt magisch werd het pas bij OK Computer en wat daarna volgde. Kid A, Amnesiac, Hail to the Thief en recentelijk natuurlijk In Rainbows. Stuk voor stuk platen die ik mee zou nemen naar een onbewoond eiland, mocht ik ooit verbannen worden. Maakt dat een muzikale snob van mij? Ik noem het zelf liever goede smaak.
Ik moet toegeven dat ik me wel even zorgen maakte toen je je na groots commercieel succes ook nog eens met politiek en global warming begon te bemoeien. Je bent verdomme geen Bono en de wereld redt zichzelf maar. Of niet. Liever niet zelfs, dan volgt ongetwijfeld weer een hemelse plaat over die tragiek. Gelukkig bleek al snel dat je helemaal niet in staat bent te verbergen dat je geen fuck van de wereld begrijpt en gaf je te kennen dat eigenlijk iedereen een hypocriet is. Met zo'n instelling ben je ongeschikt voor het politieke podium.
Nee, laat ons in plaats van de zoveelste messias liever de paranoïde Thom van 'Idiotheque' horen, de gekwelde geest, achtervolgd door zijn demonen terwijl de wereld vergaat. En als we dat dan echt niet meer aankunnen en voor altijd willen verdwijnen, laten we dan oplossen in het nirwana, de tijdloze abstracte schoonheid van 'How To Disappear Completely'. En fuck iedereen die dan liever drie minuten durende pakkende liedjes hoort, Thom. Fuck them all. "When I am king, they will be first against the wall / With their opinion which is of no consequence at all."
Maar ik dwaal alweer af, mijn excuses. Wat ik je eigenlijk wilde vragen, is om vooral door te gaan met het produceren van muziek. Want misschien was verliefd een eufemisme. Ik ben geobsedeerd, verslaafd. En ondanks dat ik me oneindig zou kunnen laven aan de opium voor de ziel die je reeds gecreëerd hebt, kan ik de gedachte niet verdragen dat die bron vroegtijdig opdroogt.
Plak er dus gerust nog tien jaar aan vast, en probeer daarbij vooral nog wat publiek van je te vervreemden. Ik sta namelijk graag vooraan, hou eigenlijk niet van grote stadions (maar verdraag ze omdat jij het bent) en heb al helemaal geen behoefte aan Viva-meisjes om me heen. Misschien ben ik toch wel een snob. Het zij zo.
Tot snel!
Harm-Jan Zondag
http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=17103
Meer Radiohead op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/radiohead
Deel dit artikel: