http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Kettel | Whisper Me Wishes

Pluizige elektronica en stemmige strijkers uit Groningen.
CD, Clone/Clone

Tekst: René Passet

Publicatiedatum: 16 juni 2007

Ketelmuziek. Volgens Van Dale is dat 'geraas met potten, pannen en ketels, vergezeld van een oorverdovend geschreeuw'. Die omschrijving gaat allesbehalve op voor Whisper Me Whishes van de Groningse Kettel. Dat album verschilt nogal van de vorige cd’s My Dogan en Through Friendly Waters.

Klonken die platen nog als een potje voetbal tussen Plaid en Aphex Twin in de volière, op z’n nieuwste is de 25-jarige Reimer Eising in de weer met klassieke instrumenten als piano en viool, die hij vervolgens aanvult met pluizige elektronica en drumcomputers die op kousevoeten lopen.

Strikt genomen is Whisper Me Whishes een heruitgave van de vier jaar terug verschenen EP Cuddle and Then Leave, maar wel aangevuld met negen (!) nieuwe nummers.

Het is een prachtig uitgebalanceerd album geworden, ondanks het feit dat de veertien stukken in een periode van vier jaar geschreven zijn. Nederlandse documentairemakers zouden in de rij moeten staan voor de filmische, associatieve muziek.

Je kunt goed horen dat de Groninger een klassiek geschoold pianist is, die zich soms - zoals op het schitterende 'Blind Alleycat'- laat leiden door de bevriende violist/cellist Sietse-Jan Weijenberg. Schreeuw het van de daken: Whisper Me Whishes is geen ketelmuziek. Maar wel verdomd mooi.