• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Vive La Fete: Lachen om een scheet

De een noemt het sexy elektropop, de ander een waardeloze grap. Vive la Fête, het project van Danny Mommens en Els Pynoo - de Bonnie en Clyde van de lage landen - lokt al van in het begin tegenstrijdige reacties uit. Naar aanleiding van het nieuwe album Jour de Chance geeft Pynoo de critici lik op stuk. “Zij kunnen misschien niet lachen met een scheet, ik wel.”

Tekst: Dominique Soenens

Publicatiedatum: 21 mei 2007

Een slechte grap die al veel te lang duurt: ziedaar in een notendop de mening van veel critici en muziekliefhebbers over Vive la Fête. Natuurlijk, Danny Mommens en Els Pynoo zoeken het een klein beetje zelf.
Bij de cd-voorstelling van Jour de Chance verscheen de blonde chanteuse in een nauwelijks verhullende babydoll op het podium van de AB. Brigitte Bardot à la Flamande, met een vette knipoog er bovenop. Tijdens datzelfde optreden deed Mommens ‘een Jimi Hendrix’ door zijn gitaar in brand te steken. Een grotesk rock-’n-rollcliché dat behoorlijk op de lachspieren werkt, maar evengoed gefundenes Fressen voor critici.

“Ach, wij zijn héél serieus bezig met onze muziek, maar we kunnen ook lachen met onszelf”, zegt Els Pynoo. “Ik vind het een compliment als ze zeggen dat we een slechte grap zijn. Die zogenaamde critici kunnen misschien niet lachen met een scheet, ik wel. Of het me raakt? Ik zou liegen als ik zeg dat kritiek me helemaal niets doet. Het hangt vooral af van wie het zegt. Luc Janssen noemde ons twee jaar geleden Vive la Schijt. Dat kwam hard aan. Hij had de week voordien plaatjes gedraaid bij de voorstelling van onze nieuwe cd, en dan zegt hij zoiets. Bij ons eerste album was hij nog dolenthousiast, maar opeens waren we waardeloos. Hij vond misschien dat we te serieus werden, terwijl we gewoon beter speelden dan ervoor. Hij had gewoon niet goed geluisterd. Al geef ik ook grif toe dat onze vorige cd niet onvergetelijk was. Het is geen album dat blijft hangen.”

Regenblues
Er zijn evengoed kniezende muziekjournalisten en critici die struikelen over het houterige Frans en de op het eerste gezicht kinderlijk simpele teksten van Pynoo. Op het nieuwe album klinkt ‘Il Pleut’ bijvoorbeeld bijna gênant eenvoudig.
“Ik hou het graag eenvoudig, opdat iedereen het zou verstaan. Ik weet precies wat veel mensen daarbij denken: ze zingt over regen, hoe oppervlakkig. Maar het gaat over het neerslachtige, bluesy gevoel dat je kan overvallen op een regenachtige dag. Ik heb daar vrij vaak last van. Danny ook, maar die kan makkelijker de knop omdraaien en niet toestaan dat hij zich slecht voelt. Maar goed, zo zit er dus in veel liedjes meer betekenis dan veel mensen vermoeden. Ik geef daar nu uitleg over aan jou, maar de meeste mensen krijgen die uitleg niet en kijken ook niet verder dan wat ze horen.”

Nog zo’n lied met een dubbele bodem op het nieuwe album is ‘La Route’. “Dat is een liefdeslied dat we op een namiddag af hadden. Het zat te wachten om eruit te komen. Het is mijn lievelingssong op Jour de Chance. Het gaat over mijn favoriete momenten met Danny: wanneer we na een optreden of een feestje ‘s nachts samen naar huis cruisen en zonder een woord te zeggen gelukzalig kunnen genieten van elkaars gezelschap. Het is een eenvoudige tekst, maar ik werk heel lang aan mijn teksten. Vive la Fête heeft altijd een zeer hoog ‘je m’en fou’-gehalte gehad: ik zing niet perfect en Danny is geen wereldgitarist. Onze houding is onze sterkte.”

Kracht door eenvoud
Vive la Fête heeft langer dan ooit gewerkt aan Jour de Chance. “Normaal handelen we alles af in twee maanden, nu duurde het veel langer. Het was heel intens. Ik had geen sociaal leven meer, ik was alleen met de muziek bezig. Maar we werken nog altijd heel intuïtief en snel, dat is niet veranderd. Mochten we een jaar aan een album werken, dan zou ik drie verschillende versies van elk nummer hebben. En ik zou gewoon zot worden.
Wij werken niet zo. Ik droom er wel van om een song te maken waar iedereen meteen voor valt. Als je luistert naar Madonna, Elvis of zelfs Laura Lynn: daar zitten eenvoudige songs bij die enorm goed in elkaar zitten. Zulke songs schrijven is ook onze ambitie: songs die iedereen begrijpt en waardoor iedereen zich aangesproken voelt. Op het eerste gezicht lijken de liedjes van Laura Lynn heel simpel, maar ze werken perfect. Mensen kijken te makkelijk neer op eenvoudige dingen. Ik hou van volkse, eenvoudige dingen.”

Jour de Chance ligt vanaf 8 juni in de winkel.

» Video: Vive La Fete - Il Pleut [youtube]

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=15462
Meer Vive La Fete op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vive-la-fete