http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Daryll-Ann | Weeps

Daryll-Anns magnum opus.
CD, Excelsior/V2

Tekst: Emil Peeters

Publicatiedatum: 30 mei 2000

Het platenlabel Excelsior Recordings ging in 1996 van start met een tweetal releases: Clean, het debuutalbum van powerpoptrio Caesar, dat catalogusnummer 96001 kreeg, en Weeps met nummer 96002. Dat laatste album betekende een doorstart voor Daryll-Ann, het lieverdje van de verzamelde Nederlandse popjournalistiek, dat net een buitenlands avontuur bij Hut Records de mist in had zien gaan. In die zin werd in de kritieken ook alom de titel van de plaat begrepen: Daryll-Ann huilt. Een prozaïscher interpretatie is dat Weeps een verhaspeling is van Weesp, de plaats waar de plaat is opgenomen.

Er wordt ook helemaal niet getreurd op Weeps, althans niet om teloor gegane illusies van een doorbraak overzee. Daryll-Ann was veel te poëtisch en te persoonlijk om dergelijke aardse zaken in muziek om te zetten. Wie bijvoorbeeld achter ‘Safe Beef’ een commentaar zoekt op de crisis rond de gekkekoeienziekte, zit geheel op het verkeerde spoor.

Natuurlijk wordt er wel getreurd op Weeps. Om teloor gegane liefde bijvoorbeeld, of liefde die niet beantwoord wordt, of liefde die niet echt is. De toonzetting is daarmee voornamelijk melancholisch, wat niet verhindert dat de plaat furieus van start gaat. De eerste drie, minder dan een seconde van elkaar gescheiden nummers knallen erin op een manier waar je tien jaar later nog altijd opgewonden van raakt. Hier klinkt een band die overtuigd is van het eigen gelijk en dat nu komt halen.

Zestien ingenieuze composities telt deze afwisselende plaat, met riskant sologitaarspel van Anne Soldaat, vloeiende samenzang tussen de broers Jelle en Coen Paulusma, en het inventieve, maar nooit op de voorgrond tredende drumwerk van Jeroen Kleijn. Zie daar de ingrediënten waaruit Daryll-Anns magnum opus is samengesteld. Het enige wat nog altijd een beetje wringt, is Jelle Paulusma´s uitspraak van het Engels. Verder is dit zonder meer het hoogtepunt uit de discografie van Daryll-Ann.