• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Scott Walker | The Drift

Moeilijk verteerbaar is een terecht understatement.
CD, 4AD

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 29 mei 2006

Kate Bush, Brian Eno, Tom Waits, Scott Walker. Muzikanten, iconen, die de gigantische aantrekkingskracht van trends kunnen weerstaan, compleet los staan van de tijdsgeest, en nog steeds albums uitbrengen. Ze zijn op één hand te tellen, Bono is een fervent trendhopper, Bowie was dat, Madonna doet haar uiterste best en zo strompelen ze met zijn allen achter de waan van de dag aan.

Scott Walker niet. Zijn manier van werken is zo individualistisch dat hij het egoïstische ontstijgt en bewust pretentieus wordt. Zonder dat hij het intens beseft wellicht. Het woord pretentieus staat bij Scott Walker op eenzelfde niveau als boterham, of jong belegen kaas. Of een ons achterham, waar tijdens ‘Clara’ zelfs duchtig op losgeslagen wordt. Scott Walker is een reiziger in zijn eigen wereld. De keuzes die hij maakt, en gemaakt heeft, zijn de bewuste, eigengereide keuzes van een visionair.

Als puber in de jaren zestig deel van een jongensgroep, The Walker Brothers. Zich losrukkend van dat stigma door op de Breltour te gaan en vier klassiek, zwartromantische chansonalbums uit te brengen. Na een onderbreking van tien jaar alles weer op scherp zetten met een onconventioneel album, Climate of Hunter, en tien jaar later nog eens alles ondersteboven gooien met een beklemmend avantpopmeesterwerk, Tilt.

Nu, tien jaar later en op de respectabele leeftijf van 63 jaar, is Walker weer terug. Eigenwijzer dan ooit. Pretentieuzer dan ooit, Daarmee is The Drift een even beklemmend als bevrijdend vervolg op Tilt. Het perfectionisme van Walker is misleidend: het zit in zijn hoofd, maar nog lang niet in dat van jou, de luisteraar en het duurt waarschijnlijk jaren voordat je The Drift met één hand kunt vastpakken. Moeilijk verteerbaar is een terecht understatement.

De introductie is behoorlijk verleidelijk, stuwende drums en een lonkende gitaar in de achtergrond, ‘Cossacks Are’ nodigt uit tot het verder ontdekken van The Drift. Halverwege echter, verdwijnen die seinposten en verandert het album in één intrigerende massa van massieve, orkestrale arrangementen, politieke statements, vocale en tekstuele abstractie en door musique concrête geïnspireerde klankkleden. Onmogelijk om te ontleden binnen de grenzen van een recensie. Ver weg van welk pop-idioom dan ook en met als enige constante de verontrustende stem van Walker zelf. Het enige devies dat hier geldt is: ondergaan en stap voor stap absorberen.

“You could easily picture this in the current top ten”, croont hij in ‘Cossacks Are’, een teken van Walkers cynische zelfbesef maar in de wereld van vandaag, misschien zo gek nog niet.

http://www.kindamuzik.net/artikel.php?id=13001
Meer Scott Walker op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/scott-walker