• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Twintig jaar Warp: een overzicht

Wie bij de naam Warp nog steeds alleen denkt aan de experimentele elektronische muziek van artiesten als Aphex Twin, Autechre, Boards of Canada en Squarepusher heeft zich bij deze opgegeven voor een heuse label-opfriscursus. Dat het van oorsprong Sheffieldse label door de jaren heen op veel meer fronten actief is geweest laat KindaMuzik zien met deze labelbiografie: van bleephouse via IDM naar avant-gardistische rock, films en meer.

Tekst: Christiaan de Wit

Publicatiedatum: 04 oktober 2009

In een ver verleden, tussen 1989 en 1992 om precies te zijn, brengen Steve Beckett en Rob Mitchell slechts 12 inch-singles uit op het nu tegenwoordig vooral op albums gerichte Warp. De twee jonge ravers komen er al snel achter dat er voor bleephouse, de Britse variant op het van oorsprong Amerikaanse genre, een flinke markt is. Al gedurende de eerste twee jaar scoort het label twee hits in het muzikaal progressieve Engeland: LFO met 'LFO' en 'Tricky Disco' van Tricky Disco halen beide de top twintig. Die successen zetten Beckett en Mitchell aan het denken: hoe het hoge niveau vol te houden zonder ten onder te gaan zoals dat met al die andere hippe labeltjes na een jaar of twee gebeurde?

Ehhhm...Intelligent Dance Music
De twee compagnons besluiten rond 1992 te gaan voor een elektronisch geluid dat verder kijkt dan de dansvloer en wel in een ander formaat: het album. In hun Artificial Intelligence-serie brengen ze naast twee verzamelalbums soloalbums uit van Black Dog Productions, Autechre, FUSE (Richie Hawtin), Polygon Window (Aphex Twin), B12 en - oranje boven - Speedy J. De potsierlijke term Intelligent Dance Music (IDM) is geboren en Warp heeft haar naam voorgoed gevestigd.

In de jaren die daarop volgen, gaat Warp verder op het ingeslagen IDM-pad. Tussen 1992 en 1998 kun je vrijwel alles waar het magische paarse Warplogo op gedrukt staat blindelings kopen. De eerder genoemde Aphex Twin [eerste foto], Autechre en Black Dog maken in deze periode enkele van hun beste albums voor het label. Tegelijkertijd wordt het geluid op het label langzamerhand breder: artiesten als Plaid, Kenny Larkin, Broadcast, Nightmares on Wax, Jimi Tenor, Elecktroids, Boards of Canada [tweede foto] en Squarepusher verrijken de catalogus met spannende pop, indie, triphop, jazz, electro, techno en drum 'n' bass. Vooral het contracteren van Boards of Canada geldt als een hoogtepunt in de geschiedenis van Warp: het album Music Has the Right to Children en opvolger Geogaddi zijn zowel artistiek als commercieel gezien grote successen.

De IDM-bubbel barst
Toch blijft het Warp niet voor de wind gaan, want tegen het einde van de jaren negentig komt het label in een doodlopende steeg terecht. Het probleem? De IDM-bubbel staat op knappen. Er wordt nog steeds degelijke elektronica gemaakt, maar dat is nu juist het probleem: wat moet je als liefhebber van leftfield muziek nou met degelijkheid?

Beckett en Mitchell besluiten uiteindelijk om niet in zee te gaan met allerhande tweederangs IDM-artiesten maar in plaats daarvan te diversifiëren. Zo wordt in 1999 de filmtak Warp Films opgericht met als meest memorabele release de neoklassieker This Is England - een prachtig verhaal over de ruige jaren tachtig in een Engelse arbeidersbuurt, geregisseerd door Shane Meadows. Muzikaal knalt het label ook alle kanten uit: van de pingpong-hiphop van Antipop Consortium tot de postrock van Tortoise en van Savath y Savalas' Catalaanse folkliedjes tot de zondagochtend-electro van The Other People Place en de library-music van Harmonic 33.

Toch zijn de eerste jaren van dit millennium niet de beste voor Warp. Zo brengen de veteranen op het label in deze periode een aantal zwakkere albums uit. De muziek op de albums Drukqs (Aphex Twin), Mind Elevation (Nightmares on Wax), Sheath (LFO), Spokes (Plaid), The Campfire Headphase (Boards of Canada) en Do You Know Squarepusher ademt een uitgebluste sfeer. Bovendien missen de releases van nieuwe artiesten als Beans, Chris Clark en Jimmy Edgar de vereiste - voorheen Warp-eigen - urgentie. En hoewel Warp inmiddels een organisatie van formaat is geworden, moet Steve Beckett het vanaf 2001 doen zonder Rob Mitchell, zijn maatje van het eerste uur: hij overlijdt dat jaar aan kanker.

Op zoek naar nieuwe toekomstmuziek
De toekomst van Warp ligt bij de jeugd, denkt Beckett uiteindelijk. En terwijl de ravegeneratie zowat op het punt staat de pensioengerechtigde leeftijd te bereiken, maken de kids weer muziek op echte instrumenten. Het al jaren eerder aangekondigde huwelijk tussen Warp en alternatieve gitaarmuziek wordt rond 2004 definitief gesloten. Broadcast heeft met haar psychedelische retro de weg vrijgemaakt voor bands als Gravenhurst, Grizzly Bear, !!!, Born Ruffians, Gang Gang Dance en Maxïmo Park. Misschien met uitzondering van de mainstream-indie van laatstgenoemde draagt ieder van deze bands zijn steentje bij aan het leftfield imago dat Warp nog altijd heeft. Dat doen ze zij aan zij met leeftijdgenoten die uitblinken in andere genres: eersteklas beatmaker Flying Lotus, Harmonic 313 met zijn zompige, trage dubstep en Hudson Mohawke die de wereld verovert met diepe, blikkerige r&b.

Hoewel Warp anno 2009 niet meer hét label der avontuurlijke muziek is, staat het nog steeds meer dan zijn mannetje naast jongere collega's als Soul Jazz, Domino en Planet Mu. En dat wordt op het moment uitbundig gevierd met een serie groots opgezette feesten en de verzamelalbums Warp 20 (Chosen) en (Recreated) die los en als onderdeel van een jubileumbox verkrijgbaar zijn.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/warp/twintig-jaar-warp-een-overzicht-6857/19212/
Meer Warp op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/warp