• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Arcade Fire - Funeral

Het is een hype in 2004. Zo'n hype waarvan je weet dat de zeepbel wel móét klappen op het moment dat het album uitkomt. Maar de zeepbel klapt niet en Arcade Fire maakt, naar later blijkt, een van de beste en meest geprezen albums van het afgelopen decennium. Het bracht ze een Grammynominatie, optredens met David Bowie, Bruce Springsteen en U2 en een schare trouwe volgelingen die hun concerten als kerkdiensten beleven.

Tekst: Martijn Kuijpers

Publicatiedatum: 05 april 2009

In 2003 wordt de kiem gelegd voor de band, als Win Butler een jongedame jazzliedjes hoort zingen tijdens een kunstexpositie op de universiteit in Montreal. Een jaar later is hij met haar, Régine Chassagne, getrouwd en vormen ze samen de spil van Arcade Fire. In die korte tijd weten ze een geheel eigen geluid te ontwikkelen, mede door het gebruik van een arsenaal aan niet-alledaagse popinstrumenten als de accordeon, de draailier en de hoorn. Samen met viool, cello en harp smeedt de Canadese band een heel eigen soort meeslepende indierock.

Dominee met morele plicht
Arcade Fire heeft het een en ander te verwerken ten tijde van de opname van Funeral. Ze dragen het album op aan niet minder dan negen overledenen, geen vrolijk uitgangspunt, maar wel een prima voedingsbodem voor een bijzondere plaat. Het boekje bij de lp-versie van Funeral is bovendien opgemaakt in het model van een liturgie, het programma van een kerkdienst - een begrafenis in dit geval. Daarmee wordt het een akelig realistisch verhaal, geen opgeklopt drama. Desondanks weten ze hun pijn en verdriet knap te vertalen in mooie popliedjes, die toch steeds een wrange bijsmaak krijgen.

Funeral is zo'n album waar de urgentie vanaf druipt. Win Butler klinkt als een dominee met de morele plicht zijn gevolg met al het vuur dat hij in zich heeft te waarschuwen voor het nadere onheil. Troost en hoop zul je tussen de regels door moeten lezen, hier wordt niks weggegeven. Van dreigende nummers als 'Neighborhood #1 (Tunnels)' en 'Rebellion (Lies)' en het opgepompte 'Neighborhood #3 (Power Out)' gaat een apocalyptische kracht uit waar je bang van wordt. Butler fluistert en slaat vervolgens over, de band duwt en trekt en laat je bijna uit de bocht vliegen - maar pakt je net op tijd weer terug.

Hoogtepunt van het album is het grandioze 'Wake Up', tevens grootste hit van het album. Van monumentaal, eenstemmig koorstuk gaat het over in een meer Zuid-Amerikaans, door piano en accordeon gedragen einde. Daarmee worden ook de Haïtiaanse roots van Chassagne niet verloochend, die overigens nog sterker tot uiting komen in het persoonlijke, door haar gezongen en deels Franstalige 'Haiti'. Het is juist ook die dynamiek tussen snel en langzaam, man en vrouw en stil en luid die het album van het begin tot het eind boeiend houdt.

We gaan...
Hoewel de band op dit debuut zelden of niet refereert aan het hogere en ook pretendeert geen enkele boodschap te hebben, associeert men Arcade Fire vaak met religie. Het hangt aan de band, zoals dat ook bij 16 Horsepower het geval is. Misschien is het hun uiterlijk, misschien is het de prekerige voordracht, de koorzang of de intensiteit van de optredens. Feit is dat hun concerten beleefd worden als een viering, zoals je dat wel bij meer bands zou willen zien. Een groep gelijkgestemden in hetzelfde schuitje, die ook niet weet waar en wanneer het schip gaat stranden.

Funeral heeft Arcade Fire tot belangrijkste van de Canadese indierockbands gemaakt, als aanvoerder van een enorme stroom groepen die mede dankzij hen een automatisch kwaliteitsstempel meekregen. Al moet de band die er in dit genre overheen gaat nog gevonden worden. Het is geen album waar je vrolijk van wordt, wel een dat je diep kan raken. Misschien zonder boodschap, maar met een troost: als we gaan, dan gaan we met Arcade Fire. Daar mag je vrede mee hebben.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/the-arcade-fire/arcade-fire-funeral
Meer Arcade Fire op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-arcade-fire