http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pavement: soundtrack van een geflipte geest
Is Pavement de grootste indierockgroep van de jaren negentig of is het een vijftal prutsende nerds? De meningen daarover zijn vandaag de dag even verdeeld als tien jaar geleden.
Tekst: Dirk Verhoeven
Publicatiedatum: 04 december 2006
Pavement wordt in 1989 te Californië opgericht. Na jarenlang op kleine kamertjes naar platen uit de jaren zestig tot tachtig te hebben geluisterd, besluiten de vijf ‘nerdy’ vrienden Stephen Malkmus, Scott Kannberg, Bob Nastanovich, Mark Ibold en Gary Young zelf muziek te gaan maken. Sleutelfiguren zijn frontman Stephen Malkmus en de eigenzinnige drummer Gary Young.
Malkmus heeft het langste lijf, de beste looks en het meeste charisma, maar is bovenal een uniek liedjesschrijver. Zijn songtitels en teksten zijn grappig (‘Summer Girl (Winter Version)’), cryptisch (‘In the Mouth a Desert’) en ironisch (Songs mean a lot – When songs are bought, uit ‘Cut Your Hair’).
Gary Young is een voormalig hippie en in zijn studio wordt debuutplaat Slanted & Enchanted opgenomen. Het album gaat goed samen met de grungegekte van die tijd en door het opnameproces (opzettelijk slecht van kwaliteit) zal de band de popgeschiedenis ingaan als de uitvinder van de lo-fi. Young gebruikt de op het album volgende tournee om zijn bizarre liveoptredens gestalte te geven. Hij deelt kool en aardappelpuree uit aan fans die voor de deur staan, doet een handstand, rent rond het podium tijdens het optreden of dondert van zijn drumkruk.
Gerommel met muziekstijlen
Niet alleen de performance is opvallend: het grenzeloze gerommel met verschillende muziekstijlen in combinatie met de cryptische songteksten van Malkmus maakt deze band tot iets bijzonders. Pavement klinkt als de grillige, onevenwichtige soundtrack van een geflipte geest. De muziekliefhebber spitst de oren.
Het is midden jaren negentig, de hoogtijdagen van de indierock. Pavement breekt op zijn beurt definitief door met Crooked Rain, Crooked Rain en de toegankelijke nummers ‘Cut Your Hair’ en ‘Range Life’. Young blijkt toch wat té grenzeloos en wordt tijdens het maken van dit tweede album wegens een drank- en drugsprobleem vervangen door Steve West. De plaat zit vol verwijzingen naar en commentaar op de muziek waarnaar de bandleden luisterden; R.E.M., The Stone Temple Pilots en Smashing Pumpkins.
Zo zingt Malkmus in ‘Range Life’:
The Stone Temple Pilots
They’re elegant bachelors
They’re foxy to me,
are they foxy to you?.
Over Pavement wordt dan regelmatig geschreven dat het de band is die The Fall tot pop gemaakt heeft. “De punkers van The Replacements zijn oorspronkelijk echter de grootste invloed”, aldus gitarist Scott Kannberg.
Pavementische elementen
Wowee Zowee volgt, in al zijn ondoorgrondelijkheid. Achttien nummers worden er vijftig op de onlangs verschenen heruitgave Wowee Zowee: Sordid Sentinels Edition. Niks hoeft echter aan het origineel te worden toegevoegd om te verhelderen dat de fans, evenals de bandleden zelf, Wowee Zowee als grote favoriet beschouwen. Malkmus noemt het “het laatste, klassieke Pavementalbum” en kiest niet de gemakkelijkst in het gehoor liggende nummers uit als single. Malkmus: “Ik blowde veel in die tijd, voor mij klonken ze als hits.”
Het album bevat alle typisch ‘Pavementische’ elementen: het zit bomvol tempowisselingen, is soms dromerig, soms snoeihard, dan weer hoekig en poppy. Punk, country en ballads: het is alsof alles waarop de bandleden tijdens het opnameproces stuitten, is samengevoegd: Wowee Zowee is de vergaarbak van alles wat Pavement is.
‘Wow, wat bijzonder’, kun je dan ook gerust zeggen, want Wowee Zowee maakt het onderscheid. Het experiment staat voorop, zonder dat de luisteraar daarbij verdwaalt. Pavement bewijst zijn kunde door altijd een vaste songstructuur te integreren. Tussen al het gitaargefreak en ander geluidsgekunstel door, is er altijd iets dat aanspreekt. De plaat vormt een keerpunt tussen twee Pavementperiodes. Enerzijds verwijzen nummers als ‘Flux=Rad’ en ‘Kennel District’ naar het eigenzinnige experiment uit de beginperiode, anderzijds wijst het vooruit met het bravere ‘We Dance’ en ‘Father to a Sister of Thought’.
Indieprins
Als een hevig onweer is Pavement zo in de jaren negentig over menig luisteraar heen gedonderd en vele fans en collega-muzikanten zijn nog niet bekomen van de inslag. Pavement wordt, samen met Sebadoh, door critici tot de aanvoerders van de lo-fibeweging gerekend, die de Amerikaanse indierock domineert. Zij hebben die beweging in een intelligente en onverwachte richting gestuurd. De band beïnvloedt zo tot vandaag de dag veel artiesten, waaronder grote namen als Damon Albarn, The Vines en Weezer.
Na Wowee Zowee wijkt de groep echter van de avontuurlijke route vol stijlexperiment af en kiest het met Brighten the Corners (1997) en Terror Twilight (1999) voor een veiliger en meer geplaveid pop-pad. Al dan niet bijgestaan door producent en reisgids Nigel Godrich. Hoewel deze albums mooie nummers als ‘Shady Lane’ en ‘Major Leagues’ bevatten, mogen ze in al hun net- en verzorgdheid niet meedingen in de wedloop om het beste Pavementalbum. “Met Terror Twilight is het allemaal iets te verzorgd geworden door Nigel Godrich. Hij maakt bourgeois avant-gardeplaten die erg netjes klinken. Ik ben een groot fan van zijn producties voor Radiohead, maar mijn eigen manier van werken past toch het beste bij me”, meent Malkmus.
Zo heftig als de band rommelde, zo rustig zijn de weersomstandigheden nu. Brighten the Corners verkocht beter dan zijn experimentele voorgangers, maar daarmee ging de lol er vanaf. De bandleden zijn zich sindsdien afzonderlijk op muzikale projecten gaan richten of hebben gezinnen gesticht.
Na Terror Twilight zegt Malkmus “dat de rek uit de band is.” De drijfveer van de grootste indierockband van de jaren negentig heeft inmiddels drie soloalbums op zijn naam staan. Echt rommelen doet de ‘indieprins’ niet meer, er is nog maar een enkel wolkje aan de lucht. Onverwachte wendingen en lange gitaarsolo’s zijn er nog steeds, maar er is meer subtiliteit en minder experimenteerdrift dan in het tijdperk van Wowee Zowee.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/pavement/pavement-soundtrack-van-een-geflipte-geest/14528/
Meer Pavement op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pavement
Deel dit artikel: