Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Drake in cocon
De nieuwste en zoveelste uitgave met oud materiaal van de Britse singer-songwriter heet Family Tree. De liedjes uit tienerjaren laten een Drake in zijn cocon horen: zijn talent nog onontgonnen, maar toch al duidelijk aanwezig. Alle invloeden die later in zijn werk terugkeren, brengt hij nog puur: covers van Bob Dylan ('Tomorrow Is a Long Time'), rauwe bluesnummers zoals het sterke 'Been Smokin' Too Long' van Robin Frederick en traditionals zoals 'My Baby So Sweet'. Uit de blues haalt hij zijn kenmerkende manier van finger-picking, van Bob Dylan kijkt hij wat schrijftrucs af.
Ook zijn familie speelt een grote rol in Drakes muzikale ontwikkeling. 'All My Trials' zingt hij in duet met zijn zus Gabriëlle. In 'Poor Mum' en 'Do You Ever Remember' hoor je Molly Drake, Nicks moeder. Zij en haar zoon delen dezelfde fragiliteit in hun stem. Aangemoedigd door de muzikale en poëtische Molly leert hij als jonge knaap piano spelen en al snel begint hij zijn eigen melodieën te componeren. Deze neemt hij op op een bandrecorder die Molly thuis, in het plattelandsdorp Tanworth-in-Arden, bewaart.
Zoeken naar eigen geluid
In 1965, Nick Drake is dan zeventien, koopt hij zijn eerste akoestische gitaar. Hij slaat aan het experimenteren met finger-picking-technieken en open tuning: hij herstemt zijn gitaar, wat zijn latere muziek zo kenmerkt. Dat is op vroege opnames ook al te horen. Een jaar later is de jongen klaar om met zijn universiteitsstudie Engels te beginnen in Cambridge. Maar hij beslist eerst nog een tijd naar Frankrijk te trekken.
In Aix-en-Provence, de vakantieplaats van de familie, stort hij zich volledig op zijn gitaar. En op drugs: cannabis en LSD. Dat heeft uiteraard invloed op zijn muziek en op zijn teksten ('Cocaine Blues'), net zoals zijn negatieve gedachten, die al vroeg de kop op steken. Cocaïne, wiet, whiskey: ze komen allemaal al voor in de teksten van de liedjes die Drake schrijft, nog voor hij zijn eerste plaat uitbrengt.
Tragische thema's
De jonge muzikant-in-wording vraagt zich af wat de zin van het leven is ('Bird Flew By'), voelt zich verlaten en denkt aan de dood ('Winter is Gone'). Uit de titels blijkt het al: ook de natuur speelt in de vroege bootlegs een grote rol in Drakes teksten. Hij gebruikt symbolen, metaforen en codes, gebaseerd op de natuur: de zee, de regen en vooral de seizoenen komen telkens terug, net zoals in de teksten uit zijn trilogie. 'The rain flows by and moves on to the sea. For hem, there's a future to find. But I think they're leaving me behind, klinkt het in het tragische 'They're Leaving Me Behind'.
In dit vroege werk staan de zomer en de lente nog centraal, wat ook op zijn eerste album Five Leaves Left zo blijft. Toch beseft hij het al: 'I knew you'ld be gone with the blossom' (uit: 'Blossom'). Later zal hij overstappen naar de herfst, een seizoen dat beter past bij zijn gevoel van verlatenheid, verlies en verdriet.
Drake ontpopt in alle pracht
De liedjes waarmee Drake zijn muzikale stijl ontwikkelt, vormen een duidelijke proloog op wat komen zal. De typerende, dartelende manier van gitaarspel is er al. De introverte teksten zitten vol symbolen uit de natuur en drukken een gevoel van verlatenheid uit. De blues en Bob Dylan zitten diep in zijn muzikale geheugen gebakken.
In zijn vroege werk is alles aanwezig om aan de Drake-trilogie te beginnen. Op zijn drie platen zal Nick Drake zich vervolgens ontpoppen tot een nachtvlinder, onder wiens herfstkleuren een verstilde, tijdloze pracht schuilt.
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/nick-drake/de-natuurlijke-groei-van-nick-drake/15777/
Meer Nick Drake op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/nick-drake
Deel dit artikel: