• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

KindaMuzik tipt: zeven acts die je niet mag missen op London Calling 2009 #1

Van 30 april tot 2 mei is het weer London Calling in Paradiso. Het festival dat de hipste Britse bandjes naar Nederland haalt, maar ondertussen ook acts die weinig met Britpop of het Verenigd Koninkrijk te maken hebben niet meer schuwt. KindaMuzik pikt als vanouds de zeven meest interessante en opwindende acts uit het programma.

Tekst: Sid Meuris en Hans Vrijmoed

Publicatiedatum: 16 april 2009

Micachu
De eenentwintigjarige child prodigy Mica Levi stort zich zelfverzekerd in samenwerkingen met het Londens Filharmonisch Orkest én in het grime- en garagewereldje. Het brutaal stuk vreten heeft dan ook nog eens het lef om behoorlijk getalenteerd te zijn en muziek te maken met aparte invalshoeken. Het is een felgekleurd en schel allegaartje van dansmuziek en lofi-pop. Grappig is ook dat ze als klassiek geschoold muzikant haar gitaar bespeelt alsof ze niet goed weet waar ze mee bezig is, wat een redelijk uniek geluid oplevert. Live wordt ze bijgestaan door The Shapes, die net zo lief een kartonnen doos op hun hoofd zetten, als een instrument vastnemen.
Beluister Micachu op MySpace.

The Jessie Rose Trip
Zangeres Jessie Rose's stem vertoont nogal wat gelijkenissen met die van Amy Winehouse en Kate Nash, maar haar stijl is tamelijk origineel. Enfin, haar kledingsstijl toch – ergens tussen hippie en charleston – want haar muziek past perfect in het rijtje. Een beetje soul, een beetje ska en indiepop, met wat droge observaties en scherpe taal als teksten. Niet slecht dus, maar wel een beetje saai. The Jessie Rose Trip [foto rechts] zou dus wel eens heel groot kunnen worden.
Beluister The Jessie Rose Trip op MySpace.

Grampall Jookabox
Goed, op Motel Mozaique was het niet bijster geslaagd, maar we gunnen David Adamson van Grampall Jookabox graag een herkansing. Al was het maar omdat album Ropechain net zo geflipt als geniaal is en het niet voor niets tot de beste 21 platen van 2008 schopte. Samen met zijn drummer en sample-apparaat gaat hij proberen om die gekte ook in Paradiso tot leven te brengen. Of het werkt of niet; de vernieuwende hiphop vol rare wendingen en samples zorgt straks voor de nodige variatie tussen alle gitaarbandjes.
Beluister Grampall Jookabox op MySpace.

Chrome Hoof Dit 'experimentele orkest' stond vorig jaar al op London Calling geprogrammeerd, maar moest toen afzeggen wegens de rugproblemen van drummer Milo Smee. Hopelijk loopt er dit jaar niks mis, want hun optreden zou wel eens het hoogtepunt kunnen worden. Chrome Hoof wordt in 2000 opgericht door Smee en zijn broer Leo, die nog gebast heeft bij Cathedral. Aanvankelijk zijn ze een duo, maar ondertussen zijn ze uitgegroeid tot een tienkoppig psychedelisch progdiscomonster mét metalneigingen en een uitzinnige zangeres. Op het podium dossen ze zich – in de beste progtraditie – uit als een freaky sekte die op bedevaart gaat naar Sun Ra's hemelse huis.
Beluister Chrome Hoof op MySpace.

{Stricken City}
De indiepop van dit bandje [foto boven] zou niemand opvallen zonder hun licht excentrieke zangeresje. Er zit een beetje baggy in, wat C86, een likje postpunkpop en wat elektrogeluiden. Maar Rebekah Raa, met haar meisjesstemmetje, is wél speciaal. Haar naam klinkt alsof hij enkel gemaakt is om uit te roepen. En het is niet helemaal duidelijk of ze nu intrigerend is of eerder irritant, een beetje vreemd of fake, aantrekkelijk of om hard van weg te lopen. In de gaten te houden. Al was het maar voor uw eigen veiligheid.
Beluister {Stricken City} op MySpace.

Little Boots
Victoria Hesketh [foto links] koos haar artiestennaam na het bekijken van de film Caligula, naar de bijnaam van de wrede keizer Gaius. Niet dat ze zo extreem is, want haar muziek ligt volledig in het verlengde van one hit wonders als Annie, met een klein toefje Lykke Li of een sprietje Goldfrapp en een karrenvracht jaren tachtigsynths. Toch wordt ze blijkbaar serieus genomen, want ze mocht al aantreden in Later with Jools Holland en ook Hot Chip vindt haar wel leuk. Voor wie zin heeft in een halfuurtje onschadelijke fun.
Beluister Little Boots op MySpace.

The Joy Formidable
Catchy shoegazerpop is weer helemaal in, met behalve The Pains of Being Pure At Heart ook The Joy Formidable. Begin 2009 gaf dit trio uit Wales via het Engelse magazine NME het debuut-album A Balloon Called Moaning gratis weg. De licht noisy liedjes met verslavende hooks en achtergrondkoortjes leverden in Groot-Brittannië al voorprogramma's op bij Howling Bells, White Lies en Silversun Pickups. Tegenwoordig opereert de band vanuit Londen, waar ze onder de naam Club Joie De Vivre zelf live-avonden organiseren. Die namen zeggen het al; wij worden hier ook heel blij van.
Beluister The Joy Formidable op MySpace.

Foto's: {Stricken City} door Sam Seager; Little Boots door Daniel Sannwald.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/london-calling-festival/london-calling-2009-1
Meer London Calling Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/london-calling-festival