• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

De vijf onbekende acts van London Calling 2013 #2

Wederom biedt London Calling een podium aan alternatieve bandjes die nog moeten wachten op hun doorbraak bij het grote publiek. De krenten uit de muzikale pap worden naar Paradiso gelokt en ook deze editie staan er veelbelovende namen op het affiche. Wij benoemen de vijf best bewaarde geheimen van London Calling 2013 #2.

Tekst: Kars ter Avest

Publicatiedatum: 25 oktober 2013

Mackenzie Scott is een naam die niet past bij de rauwe stem van deze zangeres uit Tennessee en dus besloot ze zichzelf het pseudoniem Torres te geven. Diepzinnige en intieme teksten laten zien dat Torres volwassener is dan haar leeftijd (22) doet vermoeden. "Honey, while you were ashing in your coffee / I was thinking of telling you what you've done to me", mijmert ze in 'Honey' en in 'Jealousy and I' doet ze een boekje open over haar jaloezie: "Jealousy gets me sometimes, but I don’t mind / No I don’t mind." Torres is een typische indiesinger-songwriter: eerlijk en ontwapend.

"Because smoking is cool", antwoordden Arctic Monkeys eens op de vraag waarom ze hun rokende vriend op de cover hadden staan van Whatever People Say It’s What I Am Not. Dat moet beter kunnen, dachten ze bij PAPA en dus stond er een vrouwelijk model uitdagend aan een sigaret te lurken op een van hun covers. PAPA bestaat uit Darren Weiss & Co. Hij drumde eerder in de band Girls (van frontman Christopher Owens), maar die groep ging in 2012 uit elkaar. Weiss besloot de drumstokjes niet aan de wilgen te hangen, maar de zangpartijen ook voor zijn rekening te nemen. Met Springsteen-achtige pianomelodieën en de rauwe stem van Weiss kan PAPA dit jaar weleens hoge ogen gaan gooien.

Na Lorde is er nog een teenage wonder met een enorm productietalent. De zeventienjarige Rainy Milo gaat meer de soulkant op dan eerstgenoemde en heeft ook overduidelijk Amy Winehouse als belangrijkste inspiratiebron. De Britse produceert een mengelmoes van r&b, soul, jazz en maakt af en toe een uitstapje richting hiphop. Met haar zoete en zwoele stem mag Milo hét groeibriljantje van de line-up van deze editie van London Calling genoemd worden, want van haar gaan we absoluut meer horen. Onthouden die naam.

De hitmachine draait op volle toeren in Australië en goede bandjes schieten down under als paddestoelen uit de grond. Na onder andere Tame Impala, Cloud Control en The Cat Empire komt Ball Park Music overwaaien naar Europa. Met 'All I Want Is You' hadden de Ozzies een bescheiden hitje, maar er zit meer in het vat van deze indieband: toegankelijke en vrolijke popmuziek die makkelijk in het oor ligt. Dat is ook meteen de valkuil voor het vijftal, want heel spannend en risicovol zal het nooit worden. Maar als we ons geld moeten zetten op de band die de komende tijd de meeste airplay gaat krijgen dan wordt dat Ball Park Music.

Als een kalm briesje komen het ritme en de bijbehorende ijle stem van zangeres Hannah binnen, waarna het tempo omhoog gaat en de gitaar- en pianodeuntjes meer op de voorgrond komen. London Grammar weet op unieke wijze een mystieke sfeer te brengen die door merg en been gaat. De combinatie van die minimalistische sound met de Kate Bush-achtige zang van Hannah zorgt voor een soortgelijke trip die The xx ook weet te creëren. Een stijl die herinnert aan jarennegentigtriphop. Denk aan Massive Attack, denk aan Portishead, maar dan minder loom en soulvoller.

NB. Voor onze voorbeschouwing op London Calling #1 tipten we Jagwar Ma, maar helaas moesten ze toen verstek gaan. Deze editie komen ze wél en dus belichten we ze nog een keer.

"Groovy baby!" Jagwar Ma kan maar zo een van de nieuwe hits in muziekland worden, want deze originele psychedelische rock zet behoorlijk aan tot dansen. Down under brengt de laatste jaren ontzettend fijne bandjes voort en ook deze Australiërs maken naam in Europa. Gabriel Wintersfield en Jona Mo timmeren internationaal behoorlijk aan de weg en dat terwijl het debuutalbum nog in de steigers staat. De link met Foals is snel gelegd. Dave Ma, broer van Jona, schoot jarenlang kiekjes en videoclips voor de Britten en dus besloot Jona wat demo's door te spelen aan Foals-frontman Yannis Philippakis. Kort daarop stond Jagwar Ma ineens op de bühne met een van zijn inspiratiebronnen. Live zorgen Mo en Wintersfield met hun toetsen en knoppen voor een feest waarbij je niet stil kan blijven staan. Fans van Tame Impala en Stone Roses kunnen hun geluk niet op en mocht je gewoon de voetjes van de vloer willen hebben, dan ben je van harte uitgenodigd om flink te grooven op Jagwar Ma.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/london-calling-festival/de-vijf-onbekende-acts-van-london-calling-2013-2/24404/
Meer London Calling Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/london-calling-festival