• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

De zeven van London Calling maart 2007

En het Britpop-bos groeit en groeit maar. London Calling probeert doorgaans de jongste boompjes met de groenste blaadjes naar Amsterdam te te trekken. En om ervoor te zorgen dat door de bomen het bos nog wel te zien is tipt KindaMuzik de zeven veelbelovendste acts die op 30 en 31 maart hun opwachting gaan maken in de Amsterdamse Paradiso.

Tekst: Jurgen van den Brand, Rob van Leeuwen en Sven Schlijper

Publicatiedatum: 25 maart 2007

Air Traffic
Met The Twang misschien wel de band die de meest veelbelovende toekomst wordt toegedacht. En na hun optredens bij Jools en op Eurosonic 2007 wordt de van misschien nog wel veelbelovender. Het kwartet met piano blinkt uit in puntige indierock songs die het van de melodie moeten hebben. Oppassen in het alleen bij de ballads: die worden al snel wat traag en afgezaagd. Als ze die nu live achterwege laten wordt Air Traffic zonder twijfel een van de hoogtepunten. En ook grotere festivals hebben de band al op het oog: ze staan al geboekt voor Rock Werchter 2007.

Kate Nash
In Engeland houden ze van een begeleidend verhaaltje bij een artiest. Bij Kate Nash hoort het verhaal van Brokeback Mountain – daar ging ze heen nadat ze bij een sollicitatiegesprek niet was aangenomen, brak in de bioscoop haar voet en in de drie weken dat ze thuis moest zitten leerde ze gitaar spelen en schreef nummer – en Lily Allen – die zelf op MySpace ontdekt werd en vervolgens Nash als nieuwste MySpace-ontdekking vooruit schoof. Naast het Londense accent hebben de twee meiden trouwens weinig gemeen: Nash is een vrouw met een gitaar en schrijft warme intieme liedjes.

My Luminaries
Hee, hebben we daar de nieuwe Coldplay? Of de nieuwe U2? Duidelijk is dat My Luminairies mikken op het stadionpubliek met opzwepende nummers, inclusief Edge-echo-gitaar en Chris Martin’s pianoloopjes en stembuigingen. De band uit Reading heeft pas een ep uit, hun volledige album The Outsider Steps Inside komt de week na London Calling op de markt. Voor vernieuwing hoeven we niet bij het viertal aan te komen – daar moet je bij de massa ook niet bij aankomen – maar voor een portie gedegen indiepop ben je bij My Luminaries aan het goede adres.

The Pigeon Detectives
Voor een dagelijkse dosis pubrock ben je bij The Pigeon Detectives aan het juiste adres. Het is het soort muziek waarbij je brallerig kunt meezingen als je dronken bent, maar ook het soort muziek waarbij je brallerig kunt meezingen als je niet dronken bent. Toegankelijk, maar tegelijkertijd scherp, net zo goed in het oor liggend als de Kaiser Chiefs, maar tegelijkertijd met een rauwer geluid. Tijdens de vorige editie van London Calling speelde het vijftal uit Leeds de kleine zaal plat, dit keer staat de band terecht iets hoger op het affiche. Ga ze zien voordat heel Leeds United met ze meezingt.

Switches
Wat was Costello Music van The Fratellis toch een aangename verrassing vorig jaar! Een plaat vol retroglamrock die per direct in je hoofd blijft hangen; zo heeft menige 3FM-luisteraar inmiddels ook gemerkt. Tussen die Schotse groep en Glasgowse wonderkinderen Franz Ferdinand komt het hoekige glamrockende Switches voor de dag. Een volvette stampbeat, een sufje Bowie, pop uit de Dandy Warholsschool en zelfs wat Weezer maken van Switches tot de nieuwe Fratellis. Met bovendien een Amerikaanse inslag – met dank aan Pixies en West Coastpop – stoomwalst Switches dynamisch en zomers je hoofd binnen om daar zo 1-2-3 niet mee weg te raken.

The Twang
Ze zijn door de NME gebombardeerd tot beste nieuwe, Britse band en ook de BBC is al overstag. Het vijftal uit Birmingham staat inmiddels onder contract bij B-Unique, naast bekende namen als de Kaiser Chiefs en The Automatic. The Twang klinkt echter minder plat, houdt van flink galmende gitaren en een beetje psychedelica. Ze brengen hun dromerige popsongs losjes en vol nonchalance en bezitten een gezonde dosis arrogantie. Zo zegt frontman Phil Etheridge onomwonden dat de band van plan is het beste album van de laatste vijf jaren te maken. Geen wonder dat The Streets en Oasis zijn grootste voorbeelden zijn.

The Violets
Gepunte, vlijmscherpe postpunk krijgt gezelschap van een beklemmende gothic sfeer waarin bijvoorbeeld Adam Ant en Siouxie Sioux vooraan in gedachten opdoemen. Rollende drums, stuwende bas, knetterende gitaren; de punk delicate van The Violets stoeit met zwartgerande beelden zoals je die kent van Alfred Hitchcock en Tim Burton. Met bovendien het popgevoel van The Long Blondes aan boord, zijn The Violets niet alleen het venijnige zusje van The Horrors, maar ook het stoere nichtje van Howling Bells.

Deel dit artikel:

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/london-calling-festival/de-7-van-london-calling/15109/
Meer London Calling Festival op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/london-calling-festival