Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat is het eerste album dat je ooit kocht?
"Heel gênant, een verzamelalbum genaamd Disco Dance. Vanwege het nummer 'The Umpire Strikes Back' van The Brat, wat ik als Star Wars-fan aanhoorde voor 'The Empire Strikes Back'. Een ontzettend slecht nummer op een verschrikkelijk album dus. Mijn eerste single was 'The Time of My Life' van Jennifer Warnes en Bill Medley, die ik kocht voordat het een van de grootste hits aller tijden werd."
Vinyl of cd?
"Vanaf het begin van mijn verzameling zijn het cd's geweest. Ik ben geen vinylfanaat, daar was ik te laat voor. Hoeveel cd's mijn collectie telt? Ik heb werkelijk geen idee. Vele duizenden."
Welk muziekboek moet iedereen in de kast hebben staan?
"Get in the Van van Henry Rollins. Goed geschreven en het vangt zowel de aantrekkingskracht als de totale benepenheid van de hardcorescene. En het boek waarbij ik vanaf pagina één tot aan het einde non-stop heb gelachen: de autobiografie van Gene Simmons. Nog leuker dan The Dirt van Mötley Crüe. Simmons is een heel fout kapitalistisch varken, iets wat hij op elke pagina met veel zelfspot benadrukt."
Wie is de rock-'n-rollste artiest van Nederland?
"Rock-'n-rollgedrag betekent dat je heel eigenzinnig bent, niet dat je per se moet leven naar de clichés. Jacques Herb is op zijn eigen manier ook rock-'n-roll. En Ali B ook. Zij hebben precies gedaan wat ze zelf wilden, op hun eigen voorwaarden. Veel drugs en drank gebruiken vanuit een innerlijke drang kan ook wel rock-'n-roll zijn, maar als je denkt een tv uit een hotelkamer te moeten gooien omdat je artiest bent, is dat gewoon slap gedrag."
Volgens het cliché zijn muziekjournalisten vaak mislukte muzikanten. Geldt dat voor jou ook?
"Het is zelfs nog erger: ik heb het niet eens geprobeerd. Mijn beroep is het op één na leukste van de wereld. Muzikant zijn staat nog steeds op nummer één. Nu ik wel eens voordraag uit mijn werk ben ik uiteindelijk toch nog op het podium terecht gekomen. Zonder enig talent, over de rug van al die muzikanten."
Welke muziekjournalist heb je hoog zitten?
"Steven Smegma van Aardschok. Een even hoog als uniek niveau van journalistiek. Iedere muziekjournalist heeft wel eens van die zwaar overdreven neprecensies geschreven, voor de lol. Zijn recensies gaan daar nog overheen en die zijn echt! Ik moet om al zijn werk lachen. Tot ontzetting van mijn uitgever heb ik een recensie van hem opgenomen in de bloemlezing."
Hoe was je muzikale opvoeding?
"Mijn opvoeding was extreem mainstream. Mijn moeder had platen van Chris De Burgh en van Supertramp. In 1992 ben ik, net als de rest van de wereld, met Ten en Nevermind alternatief geworden en met terugwerkende kracht The Pixies en al die andere bands gaan ontdekken. Die mainstreamsmaak is altijd gebleven. In mijn cd-kast staat Genesis naast H20. En Hatebreed naast Phil Collins."
Wie is de beste songtekstschrijver?
"Bruce Springsteen. Die heeft wel een stuk of dertig regels geschreven die ik zo op mijn lijf zou willen tatoeëren. Zijn nummers hebben zo veel zeggenschap, dat is voor mij pure literatuur of poëzie. Waar ik vroeger fan was van gezwollen Fish-teksten als 'And the man in the mirror has sad eyes' hou ik nu meer van de simpele stijl van Fink [foto rechts]. Ook de teksten van Luc de Vos van Gorki zijn van een ontzettend hoog niveau. Bij hem weet je bij regel A letterlijk nooit wat regel B gaat worden. Heel knap."
Foto Leon: Mark Kohn
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/leon-verdonschot/mijn-kindamuzik-leon-verdonschot/16687/
Meer Leon Verdonschot op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/leon-verdonschot
Deel dit artikel: