• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

In Memoriam: Jason Molina

Rust zacht en triest, Jason Molina. Je leefde maar 39 jaar en eerlijk gezegd was je niet altijd even aardig. Maar dat is nu niet belangrijk. Lang verschool je jezelf achter je bloedmooie treurige liedjes, alsof je zelf niet bestond met die persoonlijke problemen van je. En nu ben je weg en leven je liedjes voort.

Tekst: Ronald Besemer, Bart Breman, Maurice Dielemans, Bas Ickenroth en Alexis Vos

Publicatiedatum: 21 maart 2013

"Lord, I've lived so long with the shadows / That I became one of them."

Jason Molina (1973 – 2013) uit Ohio begon ooit te bassen in een heavy metalband maar het kwam allemaal goed. Muzikaal gezien althans, want op het persoonlijk vlak veranderde Molina de laatste jaren in een wrak. Zijn organen konden het leven dat hij leidde en de vele alcohol niet meer aan. Toch stond Molina vaak lang en intens op het podium. Vaak een beetje naast het licht. Soms met een grote pet op zijn hoofd. Maar vlak voordat de laatste noot uitstierf en het publiek dreigde te gaan klappen, had hij zich al omgedraaid.

Als we het oeuvre van Molina als een reis beschouwen, dan was het eentje naar binnen, verder en verder weg van mensen en almaar dieper op weg naar zijn eigen afgrond. Molina ontkende doodleuk alle artistieke ontwikkeling en verandering, toen KindaMuzik hem in 2008 interviewde. Met Blind Willie McTell voelde hij zich verwant, een blueszanger uit vervlogen tijden en verder met niemand (hoewel Molina met o.a. Steve Albini en Arab Strap samenwerkte).

De liedjes dus, die altijd zullen ontroeren. Wie tegen immens trieste songs kan, die bij een kraakheldere productie des te harder aankomen, en benieuwd is naar het werk van deze kleine held, want dat was-ie voor velen, dimt het licht en checkt onderstaande selectie persoonlijke favorieten.

Blue Factory Flame
Toen Molina nog leefde, zong hij over de dood. Dit liedje is een nostalgische rit ergens heen, naar een soort van thuis, waar schepen aanmeren en een blauwe vlam van een fabriek brandt, maar het is nog meer Molina's reis naar het einde. Niet voor niets begint hij te zingen over wat er na zijn dood met zijn overblijfselen moet gebeuren. Maar allejezus wat is dit een helder liedje, lekker minimalistisch en slepend gedrumd. Molina's gitaar vertelt het verhaal zelf al helemaal en de opbouw is ruim 8 minuten lang geniaal simpel. (RB)

O! Grace
Verrassend vrolijk en fris klinkt de piano die dit liedje opent. En hoor hoe mooi Molina invalt. Zullen we hem bijzetten in het pantheon van kleine zangers die groots konden ontroeren? "I've been as lonesome as the worlds first ghost", zingt Molina. Als dat de samenvatting van je leven is – na deze plaat van Magnolia Electric Co., Josephine uit 2009, verscheen er niets nieuws meer van Molina – en je je daarna (vergeefs) laat behandelen in het medische circuit waarvoor je niet verzekerd ben… Dan ben je eenzaam. (RB)

Pyramid Electric Co.
Je gunt het niemand, maar soms maakt iemand de mooiste muziek als hij aan de grond zit. Ik stel me tenminste zo voor dat Jason Molina ten tijde van Pyramid Electric Co. eenzaam 's nachts in een anonieme studio zat, met een paar kaarsen en een fles slechte rode wijn. Niets om vrolijk van te worden, maar de muziek, man man man. Het titelnummer klinkt als de ultieme verbintenis tussen Mark Hollis en Neil Young, met een tristesse die haast te pijnlijk is om aan te horen. "You'll get used to it", zingt hij. Maar wennen doet het nooit. (BI)

Hard to Love a Man
Misschien had hij een trap onder zijn kont moeten hebben. Een beetje over zichzelf te zingen in de derde persoon enkelvoud, vanuit het perspectief van zijn geliefde. Hij wist dus prima wat hij haar aandeed door er nooit te zijn. Het zal ongetwijfeld te kort door de bocht zijn. De afwezigheid van een geliefde, hijzelf dus in dit geval, levert in elk geval wel een van zijn mooiste liedjes op. In het pastorale 'Hard to Love a Man' is alles breekbaar: de gitaren, de ingehouden drums en vooral de prachtige zang van Molina en zangeres Jennie Benford. (BB)

Coxcomb Red
Vrouwen. Op het in 2000 verschenen verschenen The Lioness bezingt Jason Molina ze als katachtigen die op het punt staan je te bespringen. Hij weet donders goed dat ze gevaarlijk zijn, maar nergens is het mooier dan in haar nabijheid. De dame in 'Coxcomb Red' heeft felrood haar, pikzwarte ogen en als ze maar half zo mooi is als het liedje wil je meteen met haar trouwen. De klaagzang aan haar adres is even kaal als aangrijpend. Met slechts afgemeten gitaar en zijn zang laat Molina je ademloos achter. (BB)

Hold on Magnolia
De magnoliabloem heeft een mythische status in de americana. Als symbool voor het Zuiden van Amerika wordt het blad toegezongen alsof het de mooiste vrouw is. Voor Molina lijkt het ook om zijn grote geliefde te gaan; zijn kompas en rots in de branding. "You might be holding the last light I see, before the dark finally gets a hold of me". Molina is door de hel gegaan en heeft boete gedaan. Hij is bijna klaar voor een nieuwe start. Bijna. (AV)

Don't It Look Like Rain
Het regent allesbehalve die middag in de Spaanse hoofdstad Barcelona. Sterker nog: de zon brandt als een bezetene op de betonnen en bijna smeltende grond van het festival Primavera Sound. Het is 2009 en Jason Molina speelt er op de tweede dag, dit keer in de warme rockdierhuid van Magnolia Electric Co. Het zweet druipt met liters tegelijk van het hoofd van de ongelukkige zanger. Molina speelt voor een groepje nuchtere Spanjaarden. Ze weten niet zo goed wat ze aan moeten met die portie rockende country. Ergens is het dus geen goed optreden, maar het is wel een held die er staat. Het is muziek die zich niet zo eenvoudig laat blootstellen aan het daglicht en zeker niet op een massaal festival. De intimiteit die er voor nodig is, hoor je terug in 'Don't It Look Like Rain'. Een albumtitel als Let Me Go, Let Me Go, Let Me Go klinkt nu nog meer dan voorheen als noodkreet. (MD)

Foto door Steven Gullick.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/jason-molina/in-memoriam-jason-molina/23838/
Meer Jason Molina op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jason-molina