http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zeven garagebandjes van nu
Er zijn op dit moment veel bands die duidelijk beïnvloed zijn door de garagerock. KindaMuzik helpt je vast een beetje op weg en pikt de zeven meest interessante eruit.
Tekst: Bart Breman, Niek Hofstetter, André Rozendaal en Daniël Verlaan
Publicatiedatum: 09 december 2010
Wavves
Nathan Williams, dat kleine opdondertje van Wavves [foto boven], flikte het in 2010
opnieuw. Zijn plaat King of the Beach is een van de meest
opwindende albums van het jaar, precies zoals zijn doorbraakplaat
Wavvves 2009 kleur gaf. In mei van dat jaar was hij groot nieuws tijdens
Primavera Sound in Barcelona. Niet zozeer vanwege zijn muziek, maar
meer door de totale chaos en ruzie op het podium, omdat er iets te
veel uit de drugswinkel was gesnoept. Een vroegtijdig einde leek in
zicht. Het verschijnen van King of the Beach was daarom een
verademing en tevens een plaat waarop Williams zich bewijst als talent
op het niveau van de veel te vroeg gestorven Jay Reatard. Maar
Williams blijft niet alleen in zijn garage hangen en maakt graag
interessante kwinkslagen. Bijvoorbeeld door samen te werken met
experimentendrummer Zach Hill (Hella). Door dat brede geluid
verschijnt hij bij de enigszins afwijkende labels Fat Possum en
Woodsist. Ook live is Wavves gaaf. Williams krijgt tegenwoordig hulp
van voormalige begeleidingsband van Jay Reatard, een paar
jongens van The Boston Chinks. Laat het duidelijk zijn: Wavves is de
garageband van dit moment! (NH)
Harlem
Alleen al aan de hoes van het labeldebuut Hippies zie je dat Harlem [foto onder] echte garagerock maakt. Intelligente rammelrock met de nodige dosis humor. Fijne popliedjes worden in een rauw jasje gestopt en voordat je het weet luister je naar de vroege jarenzestigrock van The Beatles of The Kinks. Maar dan met veel meer distortion en minder vrouwen. Het geluid wat Harlem produceert is nooit vernieuwend, maar kan - mits goed uitgevoerd - enorm fijn zijn. Collega Bart Breman zei over Hippies: "Pretenties zijn er zat, maar van goeie pop is er nooit genoeg. Dat heeft Harlem heel goed begrepen." (DV)
The Parting Gifts
Als je het over garagerock hebt kun je niet om Greg Cartwright heen. De furieuze herrie die hij met Oblivians maakte is nog steeds legendarisch. Maar bij Cartwright draait het niet alleen om pure energie, maar vooral om goeie songs. Daar staat Strychnine Dandelion, dat hij samen met Coco Hames van The Ettes onder de naam The Parting Gifts schreef en opnam, vol mee. De plaat is rustiger dan je van het tweetal zou denken en knipoogt volop naar de twang en soul. Cartwright profileert zich als de Bruce Springsteen van de garagerock en het soulvolle 'Hanna' is stiekem een van de beste liedjes die dit jaar zijn opgenomen. (BB)
Nobunny
Justin Champlin gaat op het podium door het leven als Nobunny [foto onder]. Soms speelt hij met zijn kleren aan, even zo vaak zonder, maar altijd draagt hij een konijnenmasker. Nee, Champlin neemt zichzelf niet heel erg serieus en dat is maar goed ook. First Blood is een plaat waar het simpele plezier vanaf druipt. Met zijn rammelende, maar uiterst melodieuze popliedjes zit het ergens tussen ook al niet heel serieuze bands als Harlem en King Khan in. Knap is overigens dat hij praktisch alles in zijn uppie heeft ingespeeld en opgenomen. Champlin doet het klaarblijkelijk graag alleen, zoals hij al zingt in '(Do The) Fuck Yourself'. (BB)
The Hex Dispensers
Neerlands gitaarhoofdkwartier Vera draagt The Hex Dispensers al twee platen lang op handen. Sinds hun schroeiende, titelloze debuutplaat uit 2007 regent het hoge noteringen in de jaarlijkse Verapoll.
Het vorig jaar verschenen Winchester Mystery House bevat nog meer rauwe, ronkende punkrock. Als een verkouden Joey Ramone slingert Alex Cuervo zijn teksten de microfoon in. Terwijl hij ondertussen simpele maar o zo effectieve, melodieuze gitaarlijnen loslaat.
Daarnaast klinkt de bas bij tijden grimmig als The Stranglers. Charmante drumster Alyse Mervosh doet alleen het hoogstnoodzakelijke, zodat er tijd overblijft voor backingvocals. Juist dat quasinonchalante maakt haar spel en zang uitermate boeiend.
De punkrock van The Hex Dispensers is zo pakkend dat stilstaan onmogelijk is. Zeker tijdens hun optredens, die als een trein vol adrenaline voortrazen. Maar bovenal verstaan ze de kunst om uitstekende nummers te schrijven, zodat hun muziek ook mensen buiten de 'harde garagekern' zal aanspreken. (AR)
The Fresh & Onlys
Om hun derde plaat op te nemen, staken The Fresh & Onlys uit San Francisco voor het eerst hun neus buiten de eigen, analoge studio. Daardoor klinkt Play It Strange minder gruizig en lofi dan de voorgangers. De garagegalm is uiteraard gebleven, maar ze schuiven het putdeksel van de underground wel een stukje opzij.
In elf hoogstaande nummers passeert vijftig jaar muziekgeschiedens de revue, met onder andere twangy westernmuziek, new wave en jarenzestigpop. Met als verbindende factor een ontspannen, humoristische ondertoon. Verpakt in songtitels die boekdelen spreken.
Aan de garagebasis voegen The Fresh & Onlys op momenten geluiden uit bijvoorbeeld orgel, vibrafoon of Moog-synthesizer toe. Zo treden ze op een geslaagde wijze buiten de platgetreden garagepaden en leveren met Play It Strange één van dé ondergrondse juweeltjes van 2010 af. Laat de dit najaar gecancelde Europese tour komend voorjaar wel doorgaan! (AR)
Dum Dum Girls
De vier vrouwen van Dum Dum Girls [foto boven] maken dat wat al sinds de jaren
zeventig enerverend is: fijn garage-gerammel, met veel gitaar en
melodielijnen die zijn afgekeken van The Shangri-Las en The Ronettes.
Ofwel dat wat er in de hoogtijdagen van CBGB's werd gemaakt: de vroege
Blondie, dat soort dingen. Maar Dum Dum Girls hebben ook iets
waverigs. Denk daarbij aan Siouxsie Sioux en de muziek die zij ietsje
later maakte. Uiteraard hebben meerdere damesgaragebands dat soort
dingen gedaan. En sommige evenzo enerverend. Maar ze onderscheiden
zich van hedendaagse, tevens gelijkgestemde collegae als Vivian Girls,
Talk Normal of Golden Triangle, door het geluid van hun helden The
Vaselines aan te nemen. Ook het bouwen van gruizige geluidsmuurtjes,
kunnen ze uiterst goed. Zonder de melodie uit de ogen te verliezen.
Dat is goed te horen op I Will Be, de plaat die in maart van
2010 bij SubPop is verschenen. Eén de betere garageplaten van het
jaar. (NH)
Fotocredits: Wavves door Victoria Jacob; Dum Dum Girls door Peter Hageman
http://www.kindamuzik.net/achtergrond/garagerock/zeven-garagebandjes-van-nu/21011/
Meer Garagerock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/garagerock
Deel dit artikel: