• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Babyshambles: Open brief aan Pete Doherty

Pete Doherty is drugsverslaafde, inbreker, vechtersbaas, ruziezoeker, het vriendje van topmodel Kate Moss en doet ook nog aan zelfverminking. De paar uurtjes die daarnaast overblijven, besteedt hij aan muziek maken. Met zijn 27ste verjaardag in het vooruitzicht, mag hij daar wel eens mee opschieten. Deze open brief legt uit waarom: “Waar blijft jouw waardevolle bijdrage, Pete?”

Tekst: Rob van Leeuwen

Publicatiedatum: 09 oktober 2005

Beste Pete,

Op 12 maart 2006 bereik je de magische leeftijd van 27 jaar. Magisch, want het is de leeftijd waarop rocklegendes als Robert Johnson, Jim Morrison, Janis Joplin, Brian Jones, Jimi Hendrix en Kurt Cobain het tijdelijke voor het eeuwige inruilden. Je zult je misschien afvragen, wat heeft dat met mij te maken? Veel, Pete, heel veel. Want als je doorgaat met jouw huidige levensstijl word ook jij niet ouder dan 27 jaar. Dat kan ik niet voorkomen, dat kan alleen jij, maar ik wil je wel één ding meegeven. Al die anderen die op 27-jarige leeftijd stierven, lieten iets van waarde achter. Iets waar zelfs nu nog hele boeken over worden volgeschreven. Dus Pete, als je echt in datzelfde rijtje terecht wilt komen, zeg me dan alsjeblieft, waar blijft jouw waardevolle bijdrage?

Nu niet meteen gaan liggen jammeren dat je daar niet aan toe komt, Pete. Of nog erger, wanhopig gaan zwaaien met de twee Libertines-albums. Daar overtuig je me niet mee, dat vind ik eerder een beetje zielig. Toegegeven, je hebt een paar sterke punkrocksongs geschreven, maar je denkt toch niet dat er ook maar iemand is die daar over dertig jaar nog van wakker ligt? Dat bandje van je, dat was een tijdje het snoepje van de dag, de hype van het jaar, maar volgens velen ook de meest overschatte band van het moment. Je had hun ongelijk kunnen bewijzen, maar wat doe je in plaats van keihard terugslaan met een album vol briljante songs? Je gaat aan de drugs, wordt een drugsverslaafde zielenpoot, een hopeloze junk. Je begint ruzie te zoeken met je collega’s en verlaat de band. Vervolgens kom je weer terug om de band opnieuw te verlaten. Weet je zelf eigenlijk nog wel hoe vaak je in The Libertines hebt gezeten en er weer uit bent gegooid?

Zelf ben ik de tel kwijt, maar je bent ook zo vaak in het nieuws, dat de ontwikkelingen moeilijk bij te houden zijn. Je zult het wel verschrikkelijk vinden, elke keer weer die treiterige journalisten die je leven verzieken. Wat een laffe honden, geld verdienen over jouw rug, bah! En waarom? Om helemaal niets, hoor ik je denken. Die vechtpartijtjes, mishandelingen, ruzies, zelfverminkingen, drugssmokkel en arrestaties, dat is toch niets om je druk over te maken? Je moet toch iets als je geen liedjes schrijft? Ik moet je trouwens wel waarschuwen, want je maakt er weinig nieuwe vrienden mee. Je brak in bij Libertines-collega Carl Barat, Razorlight-frontman Johnny Borrell kreeg een kopstoot van je cadeau, Oasis wil je niet meer kennen nadat je niet kwam opdagen als voorprogramma, Art Brut-zanger Eddie Argos heeft iedereen gewaarschuwd uit je buurt te blijven en in de vriendengroep van je vriendin Kate Moss lig je ook niet lekker. Wat vinden ze er trouwens van dat jullie nu getrouwd zijn, of zijn dat maar geruchten? Je zult haar wel uitgelachen hebben toen ze door een fotograaf werd gesnapt met haar neus in het witte poeder, waardoor ze enkele lucratieve contracten verloor. Vreemd hè, dat haar vriendengroep bang is dat je een slechte invloed op haar hebt?

Oud-punker John Lydon (Sex Pistols, PiL) vroeg het zich eind augustus openlijk af; wordt jij de volgende dode rockster? Hij kent maar weinig mensen die jouw soort levensstijl hebben overleefd en noemt zijn voormalige collega Sid Vicious, die in 1979 op 21-jarige leeftijd stierf aan een overdosis heroïne, als voorbeeld. Shaun Ryder (Happy Mondays) heeft echter medelijden met je, misschien zelfs begrip voor je, zo liet hij blijken in de media. Volgens hem is het moeilijk om van de drugs af te blijven, zeker als de pers steeds over je schouder meekijkt. Poeh poeh, inderdaad, wat heb ik een medelijden met je. Verschrikkelijk dat al die etterbakken van de pers je altijd achtervolgen. Alles wat je doet, alles wat je zegt, elke scheet die je laat, het wordt allemaal breed uitgemeten in de media. Daar kun je zelf niks aan doen natuurlijk. Vandaar dus dat je hebt ingestemd met een reality-soap, waarvoor televisiecamera’s je vier maanden lang zullen achtervolgen. Dat zullen we voor het gemak maar even buiten beschouwing laten en heeft met de aandacht voor jouw persoon natuurlijk helemaal niets te maken. Nee, inderdaad, dat is pure overmacht. Je moet toch ergens je drugsgeld vandaan halen.

Ondanks, of misschien wel dankzij, al deze media-aandacht gaat het best lekker met je band Babyshambles. Met de laatste single ‘Fuck Forever’ haalde je de Engelse top tien, dus eigenlijk heb je niets te klagen. Maar wij wel, Pete. Want als je echt zo briljant bent zoals de verschillende media ons doen geloven, waarom zien of horen wij daar dan niets van? ‘Fuck Forever’ is een aardig nummer, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het een overblijvertje is uit de Libertines-periode. De tijd dringt en nog steeds is er geen tastbaar bewijs van je genialiteit. De tijd dringt, want nog even en je mag je 27ste verjaardag vieren. Wil je in het vermaarde rijtje terechtkomen, dan zul je toch echt met iets beters moeten komen.

Ik hoor je denken, die Lydon doet een aardige suggestie. Ik doe gewoon een Sid Vicious maar dan vergis je je. Jouw imago en levensstijl alleen zijn niet genoeg voor de mythische status waar je blijkbaar naar verlangt. Inderdaad, bovenstaande rocklegendes waren ook geen lieverdjes, hadden een reputatie, een vreemde levensstijl en speelden ook met hun imago. Toch hebben ze één ding op je voor; ze zijn verworden tot legendarische figuren. Niet alleen door de verhalen die over ze werden en worden geschreven, maar ook omdat ze iets tastbaars van enorme waarde hebben achtergelaten. Nevermind enzo, je zult wel weten wat ik bedoel. Sid Vicious was een tragische figuur die te vroeg stierf, niets meer en niets minder. Wil je zo herdacht worden? Als een triest, zielig jongetje dat eigenlijk helemaal niets heeft bereikt?

Pete, uiteindelijk heb je dus drie opties;
Een: Verdrijf de tijd met spuiten, snuiven en blowen. Haal daarna je centen op bij de televisiemaatschappij. Schrijf nog een nietszeggend liedje dat verdacht veel lijkt op je vorige hit en ga weer verder met spuiten, snuiven en blowen. Vermoord je vriendin op gruwelijke wijze, vergeet dat je het hebt gedaan en kies een leuk moment uit om haar achterna te gaan. Terwijl de camera’s draaien bijvoorbeeld, heb je toch nog een beetje een primeur.

Twee: Stop met aandacht trekken, om je heen slaan en neuzen poederen, kam je haar eindelijk eens, doe net alsof je een volwassen vent bent, koop een huis, maak Kate Moss zwanger, en schaf een hond aan die je Carl noemt. Maak vervolgens Kate Moss nog een keer zwanger, schrijf de rest van je leven liedjes die op elkaar lijken en geen enorme impact maken, maar genoeg opbrengen om je fish en chips te bekostigen. Begin aan een eeuwig durende tournee óf schaf een kantoor aan waar je van negen tot vijf kunt werken om nummers te schrijven.

Drie: Verkoop je ziel aan de duivel, verdrijf de tijd met spuiten, snuiven blowen, maak Kate Moss zwanger (die ligt toch naast je), vertel iedereen die het horen wil dat jij de uitverkorene bent en geef jezelf daarom een mythisch aandoende naam. Schrijf een briljant nummer, zet je gitaar in vuur en vlam, schrijf nog een briljant nummer en herhaal dat nog een keer of negen zodat je een volwaardig album hebt. Poseer dan in vrouwenkleren tijdens de covershoot voor een tijdschrift, schrijf een nummer over het feit dat je niemand hebt gekend die je ooit écht heeft begrepen en laat de spanning oplopen door je een tijd niet te vertonen in het openbaar. Zorg uiteindelijk dat je sterft aan een overdosis (afgezaagd, maar doeltreffend) voordat die ene waardevolle bijdrage in de winkel ligt en voordat je 28ste levensjaar is aangebroken.

Ik denk wel te weten welke optie het publiek en de media de beste vinden. Maar wat vind jij?

Vriendelijke groeten,
Rob van Leeuwen

Als alles goed gaat, ligt vanaf 14 november Babyshambles’ debuutalbum Down In Albion in de winkel.

http://www.kindamuzik.net/achtergrond/babyshambles/babyshambles-open-brief-aan-pete-doherty
Meer Babyshambles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/babyshambles