• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Next Big Thing?!: The Jessica Fletchers

In de Next Big Thing?!-reeks is KindaMuzik een soort detective. Een detective die uit de vele aanwijzingen (lees: nieuwe bands) net díe eruit moet pikken die er echt toe doen, die echt kunnen leiden tot meer muzikale waarheid. Ditmaal viel haar oog op een band die zich noemt naar een detective. Dat is verdacht en daarom reden voor een extra onderzoek. En wat blijkt: we zouden hier wel eens met een hoofdverdachte te maken kunnen hebben.

Tekst: Martijn Grooten

Publicatiedatum: 18 april 2004

WIE? Ondanks dat ze zich naar een vrouw vernoemd hebben bestaan The Jessica Fletchers uit vijf mannen: Thomas Innstø (zang, gitaar), Mads Innstø (keyboards), Jan Henning Sørensen (drums), Andreas Mastrup (bas) and Rune Somdal (leadgitaar). Veel eu-klanken in de namen, en de gedachte dat ze ergens uit Scandinavië komen is een juiste. Noorwegen in dit geval, of nog preciezer: Drammen, een voorstad van Oslo, waar de band een paar jaar geleden werd opgericht.
De jongens leerden elkaar kennen in een buurthuis waar veel plaatselijke jeugd vaak kwam, volgens Thomas vooral "om chips te eten en cola te drinken." Er was echter ook gelegenheid om muziek te maken en zo richtte Thomas met wat vrienden een band op. Die ging vervolgens weer snel uit elkaar, maar uit de resten ervan ontstond een nieuwe band: The Jessica Fletchers. Ditmaal bleek het wel te klikken en de band bracht zelfs een album uit. In eigen beheer, dat wel. Begin 2002 belandt dat album via-via bij het in Oslo gevestigde label Perfect Pop, waar men er zo enthousiast over is dat binnen een half jaar de ep Sorry About The Noise! wordt uitgebracht. Ook de volgende single (Come On) It's Only Nine (2002) en het eigenlijke debuutalbum What Happened To The? (2003) verschijnen op Perfect Pop, dat het vijftal al snel tot haar bekendste band ziet groeien. Dat blijft ook buiten Noorwegen niet onopgemerkt en het Amerikaanse Rainbow Quartz besluit het album wereldwijd uit te brengen. De vele positieve recensies en een label met ongetwijfeld een goed gevoel voor promotie leiden tot optredens op CMJ (2003) en SXSW (2004) en die hebben weer de weg vrijgemaakt voor een Europese tour die nu op het punt van beginnen staat.

WAT DOEN ZE?
Zoals gezegd komen The Jessica Fletchers uit Noorwegen. Nou, dan weet je het wel hè: zware, melancholische muziek over de zelfkant van het bestaan, waarbij de band haar teksten over elfen en trollen ondersteund ziet worden door vier trompettisten, drie fluitisten en iemand die met behulp van samples geluidscollages maakt. Een mooie reden dus om je als schrijver te verliezen in grootse metaforen van hoge bergen, diepe fjorden en wilde rivieren in het woeste Noorse landschap.
Toch niet. The Jessica Fletchers laten zien dat Noorse bands ook vrolijk kunnen klinken. En niet per se vernieuwend bezig hoeven te zijn, maar ook terug mogen grijpen op andere tijden. De jaren '60 in dit geval. Om precies te zijn: de laten jaren '60, de hoogtijdagen van de psychedelische pop. Beatles, Byrds, Beach Boys en Zombies. Vooral The Zombies. Dat is nu eenmaal Thomas' favoriete muziek en hij schrijft alle nummers dus is het niet heel gek dat zijn band daar haar invloeden vandaan haalt. En een vergelijking met de Elephant 6-scene is ook niet zo vergezocht, zo vindt Thomas ook. Hij voelt daar in elk geval zeker verbondenheid mee. Al heeft Thomas zich wel voorgenomen de sixties-invloeden op nieuwer werk minder duidelijk aanwezig te laten zijn en wat meer voor een hedendaagse groove te zorgen.

WAT MAAKT ZE ZO GOED?
Indien je verzot bent op bovengenoemde invloeden mag je deze alinea overslaan. Dan ben je tenslotte sneller bij de platenwinkel om je een exemplaar van What Happened To The? aan te schaffen. Zo niet: probeer dan eens een paar andere nieuwe bands te bedenken die ook zogenaamd hun wortels in die late jaren zestig hebben. Is dat tegenwoordig geen synoniem voor heel erg saai en braaf? Leidt retro-pop dan echt alleen maar tot radiovriendelijke ideale-schoonzonen-muziek? Moesten we ons dan maar niet nog alleen op vooruitstrevende avant-gardistische bands concentreren? The Jessica Fletchers geven het antwoord op deze drie vragen. Met plezier: nee, nee en nog eens nee!

EN DE TOEKOMST?
De directe aanleiding voor dit interview is de genoemde Europese tour. De eerste grote buitenlandse tour, al speelde de band wel al eerder optredens in bijvoorbeeld Londen, Keulen en Spanje. Maar nog nooit in Nederland en Thomas kijkt er daarom erg naar uit om hier op te treden. Hij heeft de recensie in de Metro gezien en wil het Nederlandse publiek graag laten horen hoe de band live klinkt. Tegen zo'n filantropische instelling kan toch niemand op?
(De band speelde trouwens ook nog nooit in België. Dat blijft voorlopig zo. Er moet bij een volgend interview tenslotte nog wat te vragen overblijven.)
Als de tour is afgelopen kan de band echter nog niet aan stilzitten denken. In het najaar zal in elk geval Noorwegen een nieuw album uitkomen en daar moet nog de laatste hand aan worden gelegd. En als de optredens maar half waarmaken wat men op plaat belooft, gaan we tegen die tijd hier ook hard om die plaat roepen. En ziet de toekomst er voor The Jessica Fletchers net zo zonnig uit als hun muziek.

The Jessica Fletchers spelen op 22 april in Rotown in Rotterdam en op 23 april in Eureka in Zwolle.

http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/the-jessica-fletchers/next-big-thing-the-jessica-fletchers/5713/
Meer The Jessica Fletchers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-jessica-fletchers