• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Toekomstmuziek: Test Icicles

Drummers en bassisten zijn meestal de saaiste personen in een band. Dus, zo dacht Test Icicles, waarom laten we die twee niet gewoon achterwege? Een I-Pod bracht de oplossing, waarna de band vrolijk verder kon gaan met hun opwindende mix van hardcore, metal, hiphop en popliedjes.

Tekst: Rob van Leeuwen

Publicatiedatum: 02 november 2005

Wie zijn ze?
Drie ongeïnteresseerde kruimeldieven, die hun band zien als een uit de hand gelopen grap en geen drummer of bassist in de band toelaten. Zanger/gitarist Rory Aggwelt (25) en zanger/gitarist Sam Merran (19) begonnen in 2004 met het verzinnen van komische bandnamen en besloten daarna ook maar wat songs te gaan schrijven. Toen zanger/gitarist Devonte Hynez (19) erbij kwam heette de band nog Balls en de naam Test Icicles was daarop een logisch vervolg. Wisten zij veel dat ze daar serieus mee door zouden gaan... “Voordat we begonnen waren we al geboekt voor drie optredens. Het bleef daarna maar doorgaan en na twee maanden kwam er opeens interesse van verschillende labels. Tja, wat doe je in zo’n situatie?”, vraagt Devonte zich hardop af aan de andere kant van de telefoonlijn. “Ik heb echt geen idee wat er allemaal met ons gebeurt op dit moment. Ik weet ook echt niet wat ik allemaal aan het doen ben.”

Toch tekenden ze een contract bij Domino, werden ze labelmaatjes van Franz Ferdinand en Arctic Monkeys en behaalden ze met eerste single ‘Boa vs. Python’ een bescheiden hit. De winkeliers in Oost-Londen zullen een stiekem rondedansje hebben gemaakt toen ze het nieuws vernamen, want voordat het drietal de hitparades bestormde hadden ze meer succes in de plaatselijke supermarkten. Als kruimeldief welteverstaan: “In het verleden hebben we alledrie wel eens wat gestolen. Niet gezamenlijk als een bende, maar apart van elkaar. Ik ken Sam nu twee jaar en Rory ongeveer anderhalf jaar, voor die tijd had ik nooit geld dus ging ik maar stelen. Ik ben eenmaal gearresteerd en toen kreeg ik een voorwaardelijke straf. Als ik na mijn achttiende nog een keer in de fout zou gaan moest ik de gevangenis in”, zegt Devonte nu. Hij doet er wat lacherig over: “Ik deed het vooral omdat ik geen geld had, met school ben ik al gestopt op mijn vijftiende. Ja, de winkeliers zullen inderdaad wel blij zijn dat ik een band ben begonnen.”

Wat doen ze?
Eigenlijk willen ze het liefst helemaal niets doen, zo verklapt Devonte: “There is no point to us at all.” Hij geniet ook niet van de aandacht die de band krijgt: “Zo heb ik het nooit gewild. We zijn alledrie nog erg jong en het is beangstigend dat we nu opeens steeds bekender worden. Tja, wat doe je eraan, we hebben gewoon een contract.” Lachend: “Grapje hoor, zelfs als je er zelf niet van geniet, zijn er altijd anderen die dat wel doen. Als dat zo is dan ben je volgens mij goed bezig.” Niet dat ze de fans altijd geven wat ze willen. Toen ze in het voorprogramma van Arctic Monkeys stonden, stopten ze ermee na drie nummers. “We hadden tien uur gereisd en kwamen tien minuten voor tijd aan. We speelden verschrikkelijk slecht en vertelden het publiek dat we weggingen. Ja, toen begon een derde deel van het publiek zich tegen ons te keren. Niet dat ons dat boeide, trouwens. Mij helemaal niet, ik had toch alleen maar honger”, zegt Devonte lachend. “Ik bleef maar denken hoeveel honger ik wel niet had en dat ik terug wilde naar het hotel.”

Zo onverschillig en onbevangen als Devonte tijdens het interview klinkt, zo scherp is het drietal als ze muziek maken. Test Icicles brengt een opwindende mix van postpunk, metal, hardcore, hiphop en vrolijke popmuziek, met als resultaat een knotsgekke, compleet gestoorde potpourri van stijlen, zoals te horen is op debuutalbum For Screening Purposes Only. Noem het de zoon uit een driehoeksrelatie van de Blood Brothers, Sonic Youth en Bloc Party (check ook de gelijkenis tusssen de onderlinge bandleden). Het album is opgenomen in Frankrijk, waar de band bivakkeerde in een boerderij en zich dood verveelde. Devonte: “Het eerste nummer en de albumtitel zijn geïnspireerd door de film ‘Thicker Than Water’. We keken veel films in die tijd, bijvoorbeeld van Kiss en Metallica, maar we deden ook veel aan basketbal. Het was niet leuk om het album op te nemen, ik werd er helemaal gek van.” Dat zullen sommige mensen ook over hun album beweren, al geeft de band daar zelf natuurlijk helemaal niets om.

Wat maakt ze zo goed?
Het lukt ze de combinatie van snoeiharde metal, agressieve hardcore, avontuurlijke postpunk en stuiterende beats toegankelijk te laten klinken door er wat luchtige melodieën doorheen te strooien en enkele swingende ritmes te introduceren. Dat lieten ze al horen in de eerder genoemde single en ook opvolger ‘Circle Square Triangle’ kan zo meegezongen worden. Nu moet je niet meteen denken dat Test Icicles de LOUD-versie is van Kaiser Chiefs, want daar zijn ze toch iets te grillig voor. Of je moet secondenlang aanhoudend geschreeuw toegankelijk noemen. Wat ze nog extra speciaal maakt, is het feit dat ze tijdens optredens worden bijgestaan door een mini-keyboard en een I-Pod, waarop de backing tracks van de basgitaar en de drums zijn te horen. Inderdaad, je leest het goed: een I-Pod. De techniek staat blijkbaar echt voor niets.

De bandleden zelf zijn pure aandachtstrekkers: ze wisselen elk nummer van gitaar en verzorgen om beurten de zangpartijen, ondertussen vreemde capriolen uithalend. Pas geleden nog ging dat fout, Devonte stapte met zijn voet in een groot stuk glas: “We doen het nu wat rustiger aan, maar je weet toch nooit wat er gebeurt. Daar hebben we geen controle over.” Zo kan het gebeuren dat de batterij van de I-Pod opeens leeg is: “Dat is wel eens gebeurd ja, daar is niets aan te doen,” zegt Devonte lachend. “Toen zijn we dus maar gestopt met spelen, volgens mij begreep het publiek dat wel.” Niet dat ze nu van plan zijn toch maar een drummer te recruteren: “We zien daar het nut niet van in, dat levert alleen maar problemen op.” Eigenwijs zijn ze dus ook nog.

En de toekomst?
Allereerst zal de band een optreden geven op de zaterdag van London Calling, waar vast en zeker een ravage zal worden achtergelaten. Daarna moet de rest van de wereld eraan geloven, toch? “Ik heb geen idee wat de toekomst ons brengt”, zegt Devonte vertwijfeld. “Ik hoop dat we de komende periode overleven. Het zal moeilijk worden, maar we gaan het proberen. Ik laat het maar op me af komen allemaal, het is een goede ervaring en sommige delen zijn wel leuk. Ik heb er geen spijt van, maar ik ben gewoon wat in de war op dit moment.”

Test Icicles speelt op 5 november op London Calling in Paradiso Amsterdam.

http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/test-icicles/toekomstmuziek-test-icicles/11043/
Meer Test Icicles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/test-icicles