http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Next Big Thing?!: Maurice Fulton
Met zijn Mu-bekendheid lijdt het geen twijfel dat we hem vanaf nu nog vaker achter de draaitafels van de hippe uitgaansgelegenheden gaan tegenkomen. Geen betere manier om kennis met Maurice Fulton te maken dan op KindaMuzik Offline.
Tekst: Vincent Romain
Publicatiedatum: 29 maart 1999
Wie is hij?
Een van de mensen die house van een vroegtijdige dood heeft gered. Als geboren Amerikaan heeft hij in Australië en Barcelona gewoond. Ooit begonnen als keyboardspeler bij The Basement Boys, brengt hij sinds eind jaren ’90 onder ontelbare namen en op evenveel labels (waaronder Warp, Pagan, Discfunction, Tummy Touch en Tigersushi) een lawine aan vooruitstrevende releases uit. Remixen deed hij al voor onder andere Annie, The Rapture, !!! en natuurlijk maatje Jimi Tenor en zijn eega Nicole Willis. En samen met zijn echtgenote Mutsumi Kanamori is hij sinds 2003 Mu, het trash-electroduo dat zo mogelijk nog knotsgekker is dan Fultons eigen releases.
Wat doet hij?
Buiten de onstopbare vloed aan 12-inch releases heeft hij ook een reeks zeer gevarieerde langspelers uitgebracht waarop hij uit elk mogelijk elektronisch dansgenre de voor hem interessante elementen plukt en ze samenvoegt tot iets dat enkel en alleen als Maurice Fulton klinkt: Life Is Water for Gerbadaisies When They Are Dancing, onder de naam Boof, Stories of a Broken Heart and Recovering, ook weer onder een ander pseudoniem, Ladyvipb.
Altijd is hij anders: de ene keer tref je hem in housey mood, de andere keer knutselt hij met jazz en broken beats, dan weer scheidt hij de ene Detroit Techno-parel na de andere af. Soms gaat hij voor duistere jazzhop, soms voor stevige tribal beats, dan weer voor electrofunk of akelig perfecte benaderingen van het klassieke acid house-geluid.
Je treft hem ook vaak aan als manusje-van-alles op het Puu-label van zijn goede vriend Jimi Tenor, voor wie hij productie, remixes en de nodige dosis additionele waanzin levert. Met hem op het podium hanteert hij trouwens de bas.
En met Mu en hun twee platen Afro Finger and Gel en Out of Breach doet zijn naam sinds kort ook buiten de diepe underground een belletje rinkelen. Nog een teken aan de wand: voor de nieuwste aflevering van de befaamde Future Sounds of Jazz-reeks van het Compost-label mocht hij twee tracks aanleveren.
Wat maakt hem zo goed?
De immer vooruitstrevende manier waarop hij van house meer maakt dan een samenraapsel van samples. Hij beheerst de klassieke structuren die aan een danstrack worden opgelegd, maar dat houdt hem zelden tegen om tussen de lijntjes door met een waarlijk pervers genoegen de waanzin ten top te drijven met vreemde interludia, bakken noise en meerdere ritmes in één nummer. Gooi daarbij ook nog zijn kunde om hemelse melodieën en mooie sferen te verzinnen en je begrijpt dat Maurice Fulton op onze dansvloer en in onze huiskamer langzaam maar zeker een ware heldenstatus aan het verwerven is.
En de toekomst?
Maurice Fulton kan feitelijk alleen nog maar groeien. Met Mu kan hij al van een zekere cult-status genieten maar als we zijn laatste 12-inch onder de naam Syclops (waar hij met gemak navigeert tussen techno, house, jazz , disco en een zeer eigen vorm van algehele gekkigheid samengooit) mogen geloven kan deze man nog alle kanten uit. Verwacht zoals altijd elke maand wel twee à drie releases of remixes. Mu’s laatste plaat is net uit en daarmee toert hij alvast de wereld rond. Hyperactief als de man is kan je hem steeds achter zijn onafscheidelijke laptop aantreffen, dan kan hij zelfs tijdens een lijnvlucht nog even wat muziek maken.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/maurice-fulton/next-big-thing-maurice-fulton/8988/
Meer Maurice Fulton op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/maurice-fulton
Deel dit artikel: