• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Next Big Thing?!: Mathew Jonson

Als u het technowereldje de afgelopen twee jaar een heel klein beetje hebt gevolgd is de kans groot dat u de naam Mathew Jonson al hebt opgemerkt. De Canadees is zowat het nieuwe technowonderkind en moet zijn eerste minder dan prachtige plaat nog maken. Hij maakt een absoluut verslavende gratieuze vorm van minimale techno en houdt daarbij mooi het midden tussen Detroit en Berlijn. Minimalisme: ja. Emotieloos: geen sprake van!

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 03 juli 2005

Wie is hij?
Een jonge Canadese technoproducer uit Vancouver, sinds zijn vroege jeugd al met muziek maken bezig, die op twee jaar tijd een fameuze reputatie heeft opgebouwd met perfect afgewerkte minimale mengeling van techno, trance electro, house en jazz. Wist met zijn releases op Itiswhatitis, Minus en Sub Static onmiddellijk de aandacht te trekken van grote namen als Carl Craig, Richie Hawtin en Larry Heard. Mocht al remixen voor Chemical Brothers, Swayzak en landgenote Nelly Furtado. Zijn remixes voor Hiem en Duplex 100 zijn gekoesterde klassiekers bij vinylspotters. Opereert ook onder de naam Cobblestone Jazz, voor - u raadt het al - meer jazz-erige vormen van elektronische dansmuziek. Was ook al te bespeuren op Kompakt en werkte met andere minimale legende Luciano samen op het mekka van de microhouse, Perlon.

Wat doet hij?
Hij is nooit echt minimaal, zoals Richie Hawtin en Villalobos dat zijn; durft gevoel voor nuance en drama aanbrengen in zijn minimale loops die keurig het midden houden tussen de soulvolle toekomstmuziek uit Detroit en de verslavende aardse machineloops uit Berlijn; neemt ruim de tijd om zijn nummers op te bouwen, tien minuten is eerder standaard dan uitzondering; durft, misschien als eerste, uit te komen voor een voorliefde voor zachte, nooit euforische trance-geluiden.
Eerste platen op het Itiswhatitis-label, in de typische bruine reliëf-kaften. Werd al snel opgemerkt door Carl Craig, die hem een plaatsje vergunde op zijn The Work Out-mix-cd. Aanmoedigingen volgden van Larry Heard en Richie Hawtin. Voor diens Minus-label nam hij al een 12-inch op (de klassieker Decompression) en hij leverde ook een bijdrage aan de eerste Minus-compilatie. Vorige maand voorgoed in de kijker met zijn remix voor de Chemical Brothers. Levert nu ook plaatjes af op eigen label Wagon Repair, waarop recent nog het niet minder dan miraculeuze 'Marionette' verscheen. Ziet u alvast een samengaan van de optimistische ruimtelijkheid van Kraftwerk en Model 500 en het diep dubbende aspect van Carl Craig en Maurizio, met daarbovenop nog een scheut vroege Warp-electronica genre Black Dog , wel zitten, dan bent u naar alle waarschijnlijkheid wel te vinden voor Mathew Jonson. Geen toeval ook dat de kern van zijn instrumentencollectie de SH-101 is, het keyboard waar ook Derrick May zijn klassiekers op maakte.

Wat maakt hem zo goed?
Mathew Jonson is één en al understatement. Waar anderen brommende bassen en nare percussielawines moeten gebruiken om de zaak te doen ontploffen, vertelt Jonson een mooi opgebouwd verhaal dat je nauwgezet moet volgen opdat de finale, kort en subtiel, maar wel krachtig, zijn punt maakt. Geen goedkope effecten maar subliem openwaaierende synthlaagjes die geduldig op elkaar gestapeld worden. Uiteindelijk is het resultaat hetzelfde maar je wordt niet platgeslagen.
En vooral: melodie. Net als supporters Carl Craig en Larry Heard beseft hij dat techno geen weg meer op kan als het niet gaat samenhokken met jazz, dub, electro en trance. Detroit-gevoel aan Duitse minimal-Geist koppelen is de voorlopige oplossing maar volgende week kan dat weer anders zijn want de jazzhouse-symphonieën die hij onder de naam Cobblestone Jazz aan de wereld schenkt laten vermoeden dat Mathew Jonson echt nog alle kanten op kan.

En de toekomst?
Trekt deze zomer met een live-PA de wereld rond (niet als dj dus) om u kennis te laten maken met zijn sprookjesachtig mooie techno. Op 15 juli staat hij in de Vooruit voor twee optredens, één als zichzelf en één als Cobblestone Jazz. In september kan u hem gaan bewonderen in de Petrol te Antwerpen. Sinds deze week ligt ook 'Return of the Zombie Bikers' in de winkel, een plaat op Wagoin Repair, die aantoont dat hij vlotjes kan bewegen tussen verschillende vormen van techno zonder ooit zijn persoonlijke handtekening te verloochenen. Om kort te gaan: iedereen kijkt uit naar zijn volgende stap.

http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/mathew-jonson/next-big-thing-mathew-jonson/9973/
Meer Mathew Jonson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mathew-jonson