Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zijn het?
Vijf feestbeesten uit Leeds, Engeland: Ricky Wilson (zang), Andrew ‘Whitey’ White (gitaar), Simon Rix (basgitaar), Nick ‘Peanut’ Baines (keyboards) en Nick Hodgson (drums en zang).
De laatste vier speelden al met elkaar in diverse samenstellingen, Wilson maakte de band in 2003 compleet nadat hij was gespot als zanger van een Rolling Stones-coverband. Als Parva namen ze een nooit uitgebracht album op, dat volgens de overlevering klonk als een slap aftreksel van The Strokes en The White Stripes.
Er werd besloten een andere koers te varen: in plaats van Amerikaans proberen te klinken beloofden ze trouw aan geboorteland Engeland. De naam Kaiser Chiefs werd geleend van een Zuid-Afrikaanse voetbalclub, nadat over andere namen geen overeenstemming kon worden bereikt. Het eerste succes volgde al snel, waarna de band het snoepje van de week werd in Engeland. De zelf gefinancierde eerste single ‘Oh My God’ bereikte daar de 66ste plaats in de hitlijsten, opvolger ‘I Predict a Riot’ kwam zelfs in de top 20. Debuutalbum Employment, geproduceerd door Stephen Street (The Smiths, Blur), kwam op 7 maart jongstleden uit in Engeland, Amerika volgde een weekje later. Zelfs Paul McCartney vindt hen cool, maar of ze daarom juist een aan- of afrader zijn mag je zelf beoordelen.
Wat doen ze?
Superfantastische dansvloerkrakers op de luisteraar afschieten die zorgen dat de voetjes van de vloer gaan. Niet echt geschikt voor de hipste en de meest exclusieve disco van de stad, maar het past perfect in dat knusse barretje waar elke week een knalfeest wordt gehouden voor muziekliefhebbers. Biervlekken bedekken je kleren, glasscherven kraken onder je schoenen en terwijl je beste vriend lachend aan een polonaise begint, hoor je het publiek de nummers mee scanderen.
De Kaiser Chiefs klinken minder arty dan Franz Ferdinand, nonchalanter dan The Futureheads en feestelijker dan The Killers. Tegelijkertijd hebben ze ook een meer gevoelige kant, zoals in ‘Caroline, Yes’, een meeslepend eerbetoon aan ‘Caroline, No’ van The Beach Boys. Zelf noemen ze die band ook als voorbeeld, samen met onder andere XTC, Blur, Supergrass, 10CC, Dexys Midnight Runners en Madness. Zelf wil ik The Clash en The Jam nog uitnodigen voor deze knalfuif, want een feestje is pas gezellig als het lekker druk is, toch?
Wat maakt hen zo goed?
De euforische sfeer die in elk nummer wordt opgeroepen. Het is dat ik zo’n doemdenker ben, anders was ik er verschrikkelijk optimistisch van geworden. Opgewekte achtergrondkoortjes, een staccato piano of eentonig getik op de achtergrond, het draagt allemaal bij aan de feestelijke stemming en de euforie die haast voelbaar is. Nu lijkt feestmuziek een lelijke omschrijving, maar zo plat en afgezaagd als dat woord klinkt wordt het gelukkig nooit. De band tovert juist de ene na de andere onweerstaanbare melodie tevoorschijn, soms vrolijk en catchy, dan weer opzwepend en opbeurend. Zelfs als een refrein alleen bestaat uit Oh-Oh’s en La-La’s, zoals in ‘Time Honoured Tradition’, komen ze er mee weg. Ongegeneerd plezier maken en lol hebben is het devies. De Kaiser Chiefs geven het goede voorbeeld, op naar de volgende party!
En de toekomst?
Die volgende party laat helaas nog even op zich wachten. Op dit moment is debuutalbum Employment namelijk alleen via import verkrijgbaar. Toch is er hoop, want op 30 april is de band te bewonderen op London Calling in Amsterdam en op 10 mei spelen ze op Les Nuits Botanique in Brussel. Zorg dat je erbij bent. Als u me nu wilt excuseren, ik ga me weer aansluiten bij de polonaise.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/kaiser-chiefs/next-big-thing-kaiser-chiefs/8896/
Meer Kaiser Chiefs op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/kaiser-chiefs
Deel dit artikel: