Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie is hij?
Het lange en donkere haar van de 25-jarige Christian Berishaj hangt voor zijn ogen. Hij ziet er bleek
uit, ietwat ongelukkig. Dat komt niet omdat hij vroeger met zijn moeder van de bijstand moest
leven toen ze samen van zijn gewelddadige vader waren gevlucht. Nee, Christian is voor het eerst
zichzelf. Hij kwam al vroeg in aanraking met platenlabels die hem contracteerden en hippe dancepopdeuntjes lieten inzingen. Christian vond
het vreselijk. Al die jaren was hij nooit echt gelukkig en dat komt er nu uit. Na zijn ervaring met
verschillende platenlabels wilde hij zijn eigen album schrijven en produceren, zonder iemand die zegt
dat je album 'een radiohitje moet hebben'. Dat album is †Priscilla† en kwam in januari van dit
jaar uit.
Wat doet hij?
Christians jeugdhelden zijn Portishead en Radiohead. Beide muziekacts die je niet snel in verband
brengt met de nietszeggende electropophitjes die hij vroeger maakte. Christian bewondert ook
Eminem, die "altijd zijn ziel in teksten blootgeeft." Dat wilde hij ook doen. De duistere pop en r&b
van JMSN heeft veel weg van de mixtapes van The Weeknd. JMSN maakt wat minder gebruik van
stilte als een extra muzieklaag zoals The Weeknd doet, en creëert juist gevarieerdere nummers die
aanstekelijke refreintjes bevatten. Deze refreintjes lijken soms direct van een Michael Jacksonballade
te zijn geript. Christian weerhoudt zich er ook niet van om semigeile jarentachtigsaxofoontjes te
gebruiken in 'Love &Pain', een nummer dat zo door Whitney Houston aan de GHB ingezongen kon
zijn.
JMSN voelt zich het meest op zijn gemak bij langzaam opbouwende nummers, zoals zijn hitje 'Something' en het uitstekende 'Hotel'. In eerstgenoemde, dat tevens het nummer van de octopus (zie onder) is, beschrijft hij al zijn opgekropte en kwaadaardige gevoelens waarvoor hij zichzelf eigenlijk een te goed mens vindt. Dit geheel wordt langzaam opgebouwd met staccato drums, hoge zangkoortjes en een uiterst hoge kopstem die soms door merg en been gaat. Een nummer om langzaam door de regen te lopen, met je capuchon bijna over je ogen getrokken.
'Hotel' volgt ongeveer hetzelfde principe: het is een nummer dat elke minuut steeds heftiger wordt. Een nummer over liefdesverdriet en of je de ander wel of geen geluk moet gunnen. Christian herhaalt aan het einde "She's happy / Don't I want her to be happy / Don't I need her to be happy / Oh, she's happy / Oh, happy -- without me." Het is eens wat anders dan de borstklopperij en 'fuck alle shit'-mentaliteit die de afgelopen jaren steeds meer de r&b heeft overgenomen.
Wat maakt hem zo goed?
JMSN is intens. Sommigen zullen hem een aansteller noemen, maar je kunt hem ook gewoon geloven.
Christian zegt dat hij emoties bij de luisteraar wil oproepen. En dat lukt hem. Je verdrinkt in zijn en
je eigen verdriet. De langzame beats en goede hooks blijven het gehele album werken, en worden
soms met korte intro's en intermezzo's afgewisseld. Hij wisselt van het donkere en drugsy 'Jameson'
naar de powersong 'Fire', maar maakt met 'Girl' gewoon een keiharde ordinaire r&b-hit. En hoewel
†Priscilla† de nodige afwisseling bevat, blijft het album een geheel.
En de toekomst?
The Weeknd is door de underground r&b-scene (en voornamelijk Pitchfork) enorm groot geworden.
Zijn muziek, die niet altijd even aanstekelijke deuntjes en refreintjes bevat, bereikt een groot en
enthousiast publiek. Helaas heeft JMSN, een dik half jaar na de release van zijn plaat, nog lang niet
zoveel luisteraars als The Weeknd. En dat is een beetje onverdiend.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/jmsn/toekomstmuziek-jmsn/23088/
Meer JMSN op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/jmsn
Deel dit artikel: