http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toekomstmuziek: Guillemots
Ze waren de vreemde eend op de novembereditie van London Calling. Met hun atmosferische tegendraadse popliedjes en invloeden die reiken van Chinese folk tot pure jazz, passen ze niet geheel in het straatje van de vele hippe Britse bandjes die onze contreien bestoken. Op Motel Mozaique stond de theaterzaal van Nighttown echter afgeladen vol voor dit internationale collectief.
Tekst: Rik Annema
Beeld: Tim Broddin
Publicatiedatum: 05 mei 2006
Wie zijn ze?
The Guillemots zijn een vanuit Engeland opererend muzikaal gilde, dat welgeteld één Engelsman in de gelederen heeft: de klassiek geschoolde zanger/pianist en songschrijver Fyfe Dangerfield. De band wordt aangevuld door de Braziliaanse gitarist MC Lord Magrao, de Canadeze jazzstudent Aristazabal Hawkes en de Schotse percussionist Rican Caol. Hoe komen zulke verschillende mensen bij elkaar zul je denken?
Zelf kunnen ze daar maar weinig helderheid over verschaffen. Een serie van toevalligheden hebben deze creatieve geesten doen samenklitten. Geen hechte vriendengroep, geen vage kennissen, niks van dat. Het heeft ze tot nu toe echter alleen maar goeds opgeleverd. Klagen hoor je ze dus niet.
“Ik zou dit met alle plezier van de wereld mijn hele leven doen”, aldus een vrolijke Dangerfield op Motel Mozaique. In 2005 mochten ze in Engeland al het voorprogramma van Rufus Wainright verzorgen en vrijwel gelijktijdig stonden de grote platenmaatschappijen in de rij om deze talentvolle groep in te lijven.
Wat doen ze?
Dat is heel simpel: kwaliteitsmuziek maken. Muziek die langer beklijft dan anderhalve dag. Muziek die lekker in het gehoor ligt, maar nergens te makkelijk gevonden is.
De sound van de band laat een breed palet aan invloeden horen. Zo heeft Guillemots het in zich, om stevig door te knallen, maar ook dynamisch en jazzy uit de hoek te komen. De verschillende persoonlijkheden, nationaliteiten, muzikale achtergronden en -opleidingen hebben diepe sporen in de muziek nagelaten.
Waar de laatste ep over de hele linie nog niet helemaal overtuigd, liet het concert op Motel Mozaique ons al een stuk stabieler Guillemots zien. Veel nummers waren afkomstig van het in juli te verschijnen debuutalbum Verve. Dat moet wel een knaller van jewelste worden.
Dangerfield vertelde al, dat ze een fantastisch orkest hebben in kunnen huren voor hun nieuwe plaat. Iets wat ze op hun ep’s ook al graag wilden, maar simpelweg niet konden betalen.
“Het was iets wat we zelfs speciaal in onze contracteisen hebben opgenomen. We wilden er zeker van zijn dat we ons goede strijkers konden permitteren. We konden ook wel wat maken, omdat meerdere maatschappijen ons wilde hebben. Een aantal is dan ook afgehaakt, maar bij Polydor zijn wij prima op onze plaats.”
Wat maakt ze zo goed?
Guillemots is zo goed, omdat ze niet meewaaien met de Engelse hype-winden. Ze vallen op. De charismatisch en professorachtige look van frontman Dangerfield, het multiculturele karakter van de band en natuurlijk de spannende muzikale omlijsting. Het werkt allemaal mee.
Wanneer je ze op het podium bezig ziet, heb je direct het idee bij een speciale aangelegenheid aanwezig te zijn. Vooral de kristalheldere stem van Dangerfield, gaat door merg en been.
Soms lijk je met de Engelse dEUS te maken te hebben. Niet dat ze op elkaar lijken, maar ze vertonen dezelfde muzikale breedte; vreemd, kunstzinnig en mainstream tegelijk. Je hebt constant het idee, dat er meer invloeden zijn dan zuiver muzikale.
“Met uiterlijk zijn wij in ieder geval niet bezig. We zien veel bands om ons heen die gigantisch met hun imago bezig zijn. Bij ons moet de muziek het werk doen. Wij verdiepen ons liever in cultuur en lyriek”, aldus Dangerfield.
Het grote publiek zou toch zomaar massaal voor ze kunnen vallen. Ik hoor de prachtige stem van Dangerfield met mijn ogen dicht al door de stadionhallen schallen. De muziek van Guillemots heeft bij vlagen iets groots, iets waar een band als Coldplay de laatste jaren patent op lijkt te hebben. Zo toegankelijk als de laatstgenoemde band klinken ze niet, maar de potentie om nummers voor een breed publiek te maken, zonder hun integriteit te verliezen, is beslist aanwezig
En de toekomst?
Als Guillemots op deze manier doorraast en het debuut de verwachte kwaliteit heeft, zullen de ´Engelsen´ binnen zeer korte tijd ook in Nederland een bekende naam zijn. London Calling en Motel Mozaique gaven een aanzetje. Nu moet Guillemots aan de hand van hun nieuwe werk de bal inkoppen. Hun debuut Verve komt helaas net te laat voor de grote zomerfestivals, maar een goed bezochte clubtour moet volgend jaar zeker tot de mogelijkheden behoren.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/guillemots/toekomstmuziek-guillemots/12742/
Meer Guillemots op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/guillemots
Deel dit artikel: