Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
WIE?
Inger Lise Størken, Christine Sandtorv en Jannicke Larsen. Drie
vrouwen van in de twintig, afkomstig uit Bergen in Noorwegen. Ze
richtten de band op in 1994, toen ze alledrie nog tieners waren en ze
wat nummers begonnen te spelen op geleende gitaren. Opgepikt door de
lokale pers, brachten ze in 1996 hun debuutalbum Glue uit op het
BMG-label. Het succesverhaal rond Ephemera begint echter pas met het
vier jaar later verschenen Sun en de opvolgers Balloons And
Champagne (2001) en Air (2003), alledrie uitgebracht op het
eigen Ephemera-label. De band wordt tot tweemaal toe genomineerd voor
de categorie `beste band' in de Spellemansprisen, de meest
prestigieuse Noorse muziekprijs, verkoopt vele duizenden albums in
Azië en mag in Engeland twee nummers spelen bij een TV-show van de
BBC. Als gevolg van het succes doet de band in de eerste helft van 2003
zo'n honderd optredens, waaronder een paar op grote festivals, waar ze
de goedkeuring van een paar duizend fans ondergaan.
WAT DOEN ZE?
De muziek van Ephemera is ingetogen en mooi. Melancholisch zonder
ergens overdreven droevig te zijn. Het meestal akoestische gitaarspel
van de drie dames wordt ondersteund door af en toe een keyboards en
altijd een subtiele beat op de achtergrond. Maar bovenal is er de zang
met de mooie harmoniën tussen de drie stemmen (met soms een
mannelijke gaststem), waardoor het lijkt alsof ze de nummers niet
alleen met elkaar maar ook aan elkaar zingen.
En als je houdt van landschapsmetaforen dan kun je vast wel iets met de
ingrediënten wildstromende riviertjes, wilde berglandschappen,
ongerepte natuur en oude volksverhalen vol feeën en elfjes. En
mocht je nu denken dat de muziek heel vrolijk klinkt, bedenk dan dat er
in Bergen jaarlijks vier keer zoveel regen valt als in Nederland.
WAT MAAKT ZE ZO GOED?
Bands die ingetogen popliedjes maken zijn er genoeg, bands met louter
zangeressen ook en de combinatie is ook verre van uniek. Als je niet al
te kritisch bent maakt dat ze misschien goed, het maakt ze zeker nog
niet bijzonder. Het bijzondere zit 'm bij Ephemera in twee dingen. Ten
eerste is er de zang, waarmee op een slimme manier een extra gevoel in
de muziek gelegd wordt. Klinkt een nummer of een stuk daarvan
melancholisch, dan zingt een van de dames alleen, klinken het
daarentegen wat opgewekter dan wordt dat gevoel mooi versterkt door een
harmonieuze samenzang tussen de drie stemmen.
Ten tweede is er het subtiele achtergrondritme. Waar ingetogen muziek
snel de neiging heeft saai te klinken, houdt dit de muziek van Ephemera
interessant, zonder dat de beat teveel op de voorgrond treedt of dat
het ergens in de buurt van dansmuziek komt. Maar het maakt wel dat de
drie Noorsen een oud en uitgekauwd genre opeens heel fris laten
klinken.
EN DE TOEKOMST?
In Noorwegen kan Ephemera niet veel meer groeien, willen ze niet in het
puur commerciële popcircuit terechtkomen. Ook op muzikaal gebied
valt er niet veel meer te verbeteren, al laten een aantal remixen (te
downloaden via de website) horen dat de band met een kleine aanpassing
in de muziek toch erg geschikt voor de dansvloer wordt. Een groei van
Ephemera zal dus vooral bekendheid in meer landen betekenen. Wat te
denken van Nederland en België? De distributie is al een feit, de
eerste recensies (zonder uitzondering positief) zijn al verschenen en
de band heeft zelf aangegeven graag deze kant op te willen komen voor
optredens. Het is iets om alvast naar uit te kijken. En tot die tijd
hoeven we ons met de vier albums die de band uitbracht ook zeker niet
te vervelen.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/ephemera-3122/next-big-thing-ephemera/4423/
Meer Ephemera op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ephemera-3122
Deel dit artikel: