Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zijn ze?
Elliott Brood bestaat uit drie jonge gasten. In lente van 2002 ontmoetten Casey Laforet (zang, gitaar en toetsen), Mark Sasso (zang, banjo, gitaar) en drummer Stephen Pitkin elkaar in Toronto, het New York van Canada. De naam halen ze bij een kwaadaardig karakter uit een honkbalfilm. De eerste twee jaar werkte het drietal keihard aan naamsbekendheid. Elliott Brood bouwde een flinke reputatie in de kroegen en clubs van Canada.
In 2004 bracht het onafhankelijke Weewerk, het befaamde label waar ook andere Canadezen als Great Lake Swimmers en The Barmitzvah Brothers onderdak hebben, een overtuigende miniplaat van Elliott Brood uit, genaamd Tin Type. De buitenkant van het zes tracks tellende schijfje is even opmerkelijk als de rauwe, akoestische en bezeten countrypunk. De kleine cd en handgemaakte uitklaphoes zijn verpakt in een bruin broodzakje.
Onlangs verscheen op dierendag het eerste langspeeldebuut van Elliott Brood. De Amerikaanse en Europese releasedatum van de plaat, die als titel Ambassador heeft meegekregen, is ergens begin volgend jaar. Het is zeker niet uitgesloten dat de band snel terugkeert naar Nederland. Het Amsterdamse boekingskantoor Belmont heeft Elliott Brood al op sleeptouw genomen.
Wat doen ze?
Het Canadese countrytrio maakt naar eigen zeggen Death Country, oftewel duistere folkmuziek uit het verre verleden. De gruizige whiskystem is vol van pijn en verdriet. De schimmige songthema´s variëren van onschuldig liefdesverdriet tot aan moord en doodslag. Elliott Brood kent zowel het klassieke repertoire van The Louvin Brothers als Hank Williams, maar de wereldvreemde benadering van onconventionele bluegrass plaatst Elliott Brood in het hoekje van hedendaagse excentriekelingen als Johnny Dowd en The Handsome Family. Hoewel de akoestische punkmuziek in de verte ook wel aan The Hackensaw Boys doet denken, laat de miniplaat Tin Type een eigenwijs geluid horen dat beduidend eigengereider en minder vrolijk in het gehoor ligt. Misschien komt het claustrofobische effect doordat de cd is in een flat is opgenomen. In het vijfde nummer ´Cadillac Dust´ horen we mensen in de straat.
”Tijdens de opname stormde het. Soms hielden we de microfoon buiten het raam”, verklaarde de band.
Wat maakt ze zo goed?
Sommige mensen worden in een verkeerd lichaam geboren. Er zijn ook mensen die in een verkeerde tijd en op een verkeerde plaats worden geboren. De jongens Elliott Brood doen denken aan de tandloze hillbillies uit het diepste Zuiden van de Verenigde Staten en tegelijkertijd hoor je veel stadse invloeden uit deze hectische tijd.
Precies op het moment dat het americanawereldje op het punt van indutten staat, komt de bevlogen en bezeten bluegrass van Elliott Brood als geroepen. Hoewel er zeker raakvlakken zijn met het werk van pioniers uit de zwartgallige wereld van folk en country zijn de akoestische klanken van Elliott Brood absoluut verfrissend en origineel, ook voor ingewijden in het genre.
En de toekomst?
Na de Europese release van het album Ambassador is het niet onwaarschijnlijk dat het trio weer op de Nederlandse podia is te zien. Het album en het recente optreden op Roots of Heaven gaven een indrukwekkend visitekaartje van Elliott Brood af. Met een beetje geluk zien we de band al begin volgend jaar op, bijvoorbeeld, Blue Highways en SXSW.
Een groep als Elliott Brood is natuurlijk het beste af in een snikhete en halflege kroeg. Op het grote podium van Vredenburg hebben ze waarschijnlijk weinig te zoeken, maar als het eenmaal zover is, dan is ze het wel gegund.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/elliott-brood/toekomstmuziek-elliott-brood/11294/
Meer Elliott Brood op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/elliott-brood
Deel dit artikel: