http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toekomstmuziek: Clor
Chaotische robotpop met snerpende gitaren en hak-op-de-tak ritmiek lijkt op voorhand niet het beste recept voor succes. Toch staat Clor’s debuutalbum er vol mee. Hoewel de kans klein is dat je snel een deuntje zult naneuriën, is Clor de prima startmotor op de vroege ochtend en tegelijk ideaal voor late dansavonden in de indieclub. Hebben we hier te maken met een Next Big Thing?! nu de randen van de nacht aan Clor zijn?
Tekst: Sven Schlijper
Publicatiedatum: 02 oktober 2005
Wie zijn ze?
Barry Dobbin en Luke Smith draaien op hun eigen Bad Bunny-clubavonden in het Zuid-Londense Brixton alles van elektropop tot noisepunk, met reggae gesandwiched in het midden. Toch willen ze meer: ze willen eigen muziek verwerken in de DJ-sets.
Idee geboren, plan gemaakt, bandje begonnen. Een paar vrienden erbij gehaald en Dobbin en Smith verruilen de draaitafels voor respectievelijk microfoon en gitaar. Met een fikse lading vintage synthesizers aan boord is Clor - vijf man sterk - compleet.
In Smith’s appartement gaan ze aan de slag om binnen de kortste keren naar buiten te komen met een demo. Welcome Music Lovers wordt opgepikt en levert Clor al na zes concerten een contract op bij Regal. Twee singletjes later ligt Clor in de winkelschappen. En op de Bad Bunny slipmat.
Wat doen ze?
De eclectische insteek van de Bad Bunny DJ-sets is direct getransponeerd naar de band. Clor heeft namelijk een broertje dood aan conventies, is niet eenkennig en combineert naar eigen hartelust. Dus proppen Dobbin en co. liefst elk nummer boordevol invloeden uit pakweg de laatste dertig jaar aan popmuziek.
Clor mag dan voortgekomen zijn uit leden van Roots Manuva’s liveband, met hiphop of dub heeft Clor niets te maken. Deze dollemansrit slingert ons heen en weer langs Kraftwerk, Devo en New Order. Onderweg staat Gary Numan minzaam glimlachend aan de kant van de weg en in het voorbijgaan zien we Zita Swoon’s pleisterplaats liggen. In een vermetele poging Clor bij te houden, verrekken we een paar gewrichtsbanden om vervolgens ten prooi te vallen aan aanhoudende stuiptrekkingen.
Deze chaotische robotpop vol snerpende gitaren en futuristische ritmiek springt van de hak op de tak en kent maar één rustpunt in het aan Mull Historical Society refererende ‘Gifted’. Nauwelijks op adem gekomen, sleept ‘Stuck in a Tight Spot’ ons weer de maalstroom in. Met een gelukzalige grimas op het gezicht schreeuwen we ten langen leste om een gipsvlucht wanneer onze ledematen hopeloos in de knoop liggen. En dat in slechts veertig bloedstollende minuten.
Wat maakt ze zo goed?
Hectisch combineren is één ding, er een pakkende mix van maken die zowel thuis als in de clubdisco werkt, een heel ander. Clor slaagt op beide fronten. De beat pompt door, de ritmiek is ‘hoekig’, het gitaarwerk ‘puntig’. Kortom: de dansvloer is gelukkig. Zeker wanneer er afwisselend ook nog met Ladytron, Kraftwerk en Prince-achtige funk gestoeid wordt.
Thuis is Clor een opwekkende soundtrack voor bij de eerste cafeïnestoot van de dag. De band pakt je bij de lurven, sleurt je mee en laat niet meer los. Doeltreffend als El Presidente, punkfunky Talking Heads pastiches in te lijn van Tom Vek, zelfs een vleug Bowie of INXS; Clor doet het allemaal. Rauw geproduceerd met kartelige trashy gitaren en staccato motoriek is Clor een vrolijke oefening voor de popquizzers onder ons. En voor iedereen die van een verrassing houdt.
En de toekomst?
Clor speelde dit jaar al met Club NME en sloot de zomer af op het Reading/Leeds festival.
Niet mis, maar Clor heeft de wind in de zeilen en gaat in oktober met de MTV2 Bandwagon Tour op stap met The Kooks, The Departure en Viva Voce. Het jaar wordt in december feestelijk uitgeluid tijdens een high-profile tournee met het succesvolle Maxïmo Park.
Clor is heet aan de overkant van de Noordzee. Het lijkt dan ook slechts een kwestie van tijd voordat de groep ook hier voet aan de grond krijgt. Clor is wat ons betreft in ieder geval een gedoodverfde kandidaat voor de aanstaande editie van London Calling; een tournee langs de Nederlandse clubs komend voorjaar zou daarna ook geen kwaad kunnen.
Tot die tijd blijft Clor een prettig gestoord popalbum tjokvol maffe invallen, perfect om je motor ’s ochtends op te starten bij je eerste kop koffie, en perfect om het licht uit te doen tijdens een nachtelijke dansavond. De randen van de nacht zijn voorlopig dus aan Clor.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/clor/toekomstmuziek-clor/10696/
Meer Clor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/clor
Deel dit artikel: