• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Toekomstmuziek: Chacda

De Nederlandse singer-songwriter Chantal Acda vormde vijf jaar geleden in haar huidige woonplaats Brussel het Nederlands-Belgische collectief Chacda. De groep onderscheidt zich door spontane, intens gevoelige en subtiel gedetailleerde recht-uit-het-hartmuziek. Tonar is de titel van het tweede album van de groep. Op het album wordt op bloedstollende wijze het tegendraadse van de Belgische muziek met het sferische en mysterieuze van IJsland.

Tekst: Mischa Verheijden

Publicatiedatum: 11 november 2005

Wie zijn ze?
Chacda is het Nederlands-Belgische collectief rond Chantal Acda (zang, gitaar, bas). De Helmondse verhuisde vijf jaar geleden naar Brussel en vormde er met meestergitarist en vriend Teuk Henri, Marissa van Mourik (klarinet, dwarsfluit en melodica) en multi-instrumentalist Boris Gronemberger (drums, gitaar, bas, zang, keyboards en vibrafoon) de groep Chacda.

Zij debuteerden in 2003 met La Sortie. De twee vrouwen in de groep vertegenwoordigen de Nederlandse kant in het collectief. De heren hebben de Belgische nationaliteit en zijn onder meer bekend van Sharko en The GrandPiano. Hoewel hij op het tweede album Tonar (IJslands voor ‘klanken’) nog meespeelt, heeft Gronemberger de groep inmiddels verlaten. Julien Paschal, die een deel van het nieuwe album heeft opgenomen en gemixt, heeft de lege plek achter de drums ingenomen.

Het is een beetje onduidelijk wie er anno 2005 precies in Chacda zitten. “Er is wel altijd een vaste kern en op dit moment ziet het er naar uit dat de Nederlandse afdeling steeds verder weg gaat zitten en dat er weer nieuwe mensen bijkomen”, vertelt Acda, die denkt dat Paschal, Henri en zij de huidige basis van de groep vormen.

Op het album zijn ook Pascal Deweze (ex-Metal Molly, Sukilove) en Craig Ward (ex-dEUS) te horen. Acda leerde hem kennen toen ze met Chacda in het vliegtuig richting Glasgow zat om daar een aantal optredens te doen. De Schotse ‘Belg’ speelde er zelfs een optreden mee en wil naast de cd ook live vaker mee gaan doen. Acda vindt hem erg goed en is heel blij dat hij de groep wil komen versterken. “Hij zegt dat hij het fijn vindt dat hij zo vrij kan zijn en zich kan laten gaan. Ik respecteer hem enorm als muzikant en ik ga hem niet zeggen wat hij wel of niet moet doen. Het is inspirerend als je dat los kan laten in een groep en dat dingen gewoon ontstaan zonder dat je tussenkomt in de zin van ‘ik wil nou dat jij dit speelt en jij dit’. Mensen zoals Craig en Boris kunnen me, vooral als ik op het podium sta, echt een wow-gevoel geven.”

Wat doen ze?
Na de relatiebreuk met Teuk Henri trok Acda zich terug in IJsland. Al wandelend in de ruimte, rust en hevigheid van de wilde IJslandse natuur kwamen de klanken bij haar boven. “Je staat eigenlijk gewoon naakt in de natuur en dan komen de liedjes eruit. Het zijn ook de momenten waarop ik in mijn wereldje kan verdwijnen, kan dagdromen en al mijn gedachten naar boven laat komen. Wat ik voel of meemaak, komt direct in de muziek. De sfeer die over de muziek hangt, is er één van afscheid nemen en een nieuwe start maken. In het ‘loslaatproces’ zijn nummers ontstaan die heel zwaar zijn. Daarna is het weer positiever geworden.”

“De plaat is één groot gesprek tussen Teuk en mij”, legt Acda uit. “We hebben niet alles kunnen uitspreken tot het moment waarop wij allebei liedjes zijn beginnen te schrijven. Daardoor is er, zelfs binnen bepaalde nummers, een conversatie ontstaan. Hij die gitaar begint te spelen en ik die antwoord met mijn stem. Bij de opnames van ‘Here We Stand’ zat Teuk tegenover me. Ik werd emotioneel; hij voelde dat aan en antwoordde met zijn gitaar. Hij kruipt dan helemaal in zijn gitaar en ik hoor aan hoe en wat hij speelt wat hij mij wil zeggen. Het is heel bijzonder dat we dat snappen van elkaar. Voor ‘Song of May’ had ik geen tekst geschreven. Ik ben in de studio gaan staan, hoorde zijn gitaar en dacht: ‘ik moet zingen’. Ik heb er verder niet over nagedacht. Het stond erop en dat was het. Dat zijn van die dingen die spontaan zijn gegaan en die hebben we naderhand ook niet meer veranderd. Het is een gesprek tussen ons en een gesprek kun je niet drie keer op dezelfde manier voeren.”

Tijdens de afgelopen optredens voelde Acda dat ze met iemand op het podium staat met wie ze niet kan praten, maar wel een hechte muzikale band heeft. “Teuk en ik kunnen helemaal niet met elkaar praten, niet eens als vrienden iets gaan doen, maar als we op het podium staan, dan zijn we twee handen op één buik en dan komt er ook niemand meer tussen. Dat is mooi en sterk. Ik mag van geluk spreken dat ik iemand heb ontmoet met wie ik dat kan. Veel muzikanten blijven maar zoeken met wie ze willen spelen. Wij praten er niet over hoe we muziek willen maken. Wij spelen en dat is het.”

“Ik maak muziek om de dingen los te laten die ik meemaak en ik merk dat ik gelukkig ben als ik muziek schrijf. Ook al klinken die liedjes niet altijd zo. Ik ben iemand die heel positief is ingesteld en intens geniet van dingen en daar heel blij mee kan zijn, maar ook heel verdrietig kan worden van dingen die ik om me heen zie. Hoe snel de wereld gaat bijvoorbeeld. Het hoeft niet allemaal hard, snel en druk. Dat kan ik niet bijhouden. Ik denk dat de plaat heel langzaam, bijna slepend, is.”

Wat maakt ze zo goed?
Chantal Acda is hooggevoelig. Zoals sommige mensen intelligenter zijn dan anderen, zo zijn sommige mensen gevoeliger dan anderen. Waar intelligentie het vermogen is dat in de linker hersenhelft zit, is gevoeligheid een eigenschap van de rechter hersenhelft. Een zeer intelligent iemand heet dan hoogbegaafd, een zeer gevoelig iemand hooggevoelig. Een hooggevoelig iemand is gevoeliger voor indrukken, neemt subtieler dan gemiddeld nuances waar, droomt en fantaseert veel, voelt stemmingen aan, geniet intenser van kunst en natuur en kan zich beter concentreren. Deze opsomming vat nauwgezet de spontane, intens gevoelige en subtiel gedetailleerde recht-uit-het-hartmuziek van Chacda samen.

De hooggevoeligheid van Acda is van invloed op hoe Tonar is geworden, zo vindt ook Acda. “Ik begin te beseffen dat het niet slecht is om hooggevoelig te zijn. Het is net zoveel een gave als een last. Je kan er ook iets positiefs mee doen. Dat is allemaal tijdens het ontstaan van deze plaat naar boven gekomen. Het is soms niet makkelijk om met mij te werken, omdat ik totaal niet rationeel kan nadenken en redeneren. Ik voel me met sommige nummers zo verbonden dat ik echt niet wil dat er iemand aankomt. Bij ‘Here We Stand’ was dat heel extreem. Dat voelde voor mij aan alsof ik een kind moest afstaan en dat ging met panische aanvallen gepaard. ‘Chantal rustig, het komt goed. Laat ons wat spelen en als je het dan nog niet wil…’, zei de rest van de groep dan tegen me.”

“Dat is soms wel lastig, maar ik denk dat ik, omdat ik juist niet in staat ben over dingen na te denken, daardoor heel diep ben kunnen gaan. Ik denk ook dat iedereen die aan de plaat heeft meegewerkt heel gevoelige mensen zijn en dat hoor je dan ook. Dat zegt toch wel veel. Het zijn stuk voor stuk muzikanten die om me heen lopen, die spelen omdat ze het zo voelen. Dat is heel bijzonder en mooi; daar heb ik veel geluk mee gehad.”

En de toekomst?
Chacda creëert zijn eigen wereld. De muziek van Chacda naast hoorbaar ook voelbaar maken, dat zou het mooiste zijn. “Dat is ons hoofddoel”, zegt Acda.

“Wij repeteren bijna niet. Dat doen we bewust niet omdat we het spontaan willen houden. Dat is ook een risico, omdat je dan niet standaard een heel strakke show kunt neerzetten. Er zijn natuurlijk ook dagen waarop dat helemaal niet lukt. Het kan dus ook helemaal mislopen. Dat hoort bij het risico dat we nemen, anders moeten we maar de plaat afspelen. Als ik het podium opstap en ik die nummers speel, dan voel ik ze nog net zo als toen ik ze schreef. Dat geldt voor heel de groep. Ik denk dat je dat ook kan voelen als je er voor openstaat. Daardoor blijft het wel heel erg afhankelijk van de emotie en van hoe een zaal reageert.”

“Het publiek hoort bij het concert en bepaalt mee of het goed wordt. Of het nou één persoon is of dertig, dat maakt niet uit. Het ligt er maar aan hoe iemand ermee bezig is. Je wilt toch mensen meetrekken zodat je daar met z’n allen staat en niet als band tegenover het publiek. Het moet magic worden met zijn allen. Dat is een beetje een hippie-gedachte, maar je kan nog zo goed spelen, als de sfeer afstandelijk blijft, dan hebben we niet bereikt wat we wilden.”

http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/chacda/toekomstmuziek-chacda/11163/
Meer Chacda op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/chacda