Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
THE SUGARETTES – SUGARETTECITY
‘Sugarettecity’, zou het een verwijzing zijn naar David Bowies klassieke song ‘Suffragette City’? Vast wel, maar meer glamrock dan dat wordt deze demo niet. Gelukkig maar. Deze voormalige leden van ondergrondse acts als Foam en Airbus klinken als een opgevoerde Low, als een subtiele versie van Sonic Youth, als een My Bloody Valentine die de swiffer heeft opgepakt in plaats van de stofzuiger, als een Frank Black die in de jaren negentig al is uitgeblaft bij The Pixies en als de Black Rebel Motorcycle Club die de cowboylaarzen weer netjes heeft opgeborgen. En dat voor een band uit Eindhoven: ’s lands Rockcity, maar vooral, zo blijkt maar weer eens, de gekste. Wham bam thank you ma’am!
» Luister zelf
THE MADD – ARE LEFT BEHIND
Slammin’ Marty Graveyard en Richard Bouquet zorgen voor de dansbare backbeat, De Schuinsmarcheerder laat zijn Philicordia en meerdere groupies kreunen en Dr. D. von Raven speelt zijn rechtshandige Rickenbacker ondersteboven linkshandig, als ware hij Jimi Hendrix zelf. Dit alles vanzelfsprekend gestoken in strak gesneden pakken en puntige kekke halfhoge laarsjes. De Rotterdamse nozems van The Madd mogen dan te laat geboren zijn, dat weerhoudt ze er niet van van debuut-ep Are Left Behind een heerlijk ‘wegfuzzend’ werkje te maken. Drie sterke en niet al te afgezaagde covers en één eigen nummer staan er op deze, uiteraard louter op vinyl-met-groot-gat verkrijgbare, ep. Die eigen compositie wordt gesierd door een geweldige solo van Outsider Ronnie Splinter, maar helaas is het hakkelige refrein wel het zwakste punt van Are Left Behind.
» Luister zelf
FILTHY NELLY – FAST FEET GALORE
Onvervalste Ierse folkpunk uit Enschede - het lijkt onmogelijk, maar Filthy Nelly doet het. En nog goed ook. Belangrijkste aanjagers zijn de aangenaam rasperige stem van de zanger, het accordeonspel en de viool. Vooral de laatste instrumenten zorgen voor een aantal mooie rustpuntjes die de muziek van Filthy Nelly boven de rest van de hedendaagse folkpunkhausse uittilt. Alleen dat hoesontwerp...
» Luister zelf
FOOTFALLS – 7VADEM
Als opkomende band die het bij het binnenhalen van optredens nog vooral moet hebben van de nieuwe cd moet je natuurlijk meteen opvallen. De eerste tonen moeten de boeker of recensent meteen grijpen. Intro’s zijn vaak pure verspilling. Footfalls heeft dit begrepen en begint met een aantal dik aangezette metal-akkoorden. Hierna neemt een stemmige piano het over om het nummer langzaam op te bouwen, maar juist dan ebt de aandacht weer weg. De band uit Dordrecht noemt (gothic)metal, jazz en klassieke muziek als de gezamenlijke interesses. Dit leidt echter eerder tot besluiteloosheid dan een consistent geheel. Pianostukken halen net iets te vaak de vaart uit nummers en de nerveuze jazzy drums zijn niet altijd op hun plek. Vakmanschap is aanwezig, maar nog net niet lekker in elkaar verweven.
» Luister zelf
CONE – CONE
Analoog as fuck en voor 95 procent opgenomen op een cassettebandje; ondergrondser krijg je het niet in omgeving Eindhoven. CONE is het project van producer en ex-Lupu Negru muzikant Hermann Blaupunkt, al zou je het net zo makkelijk voor een analoog zijproject van een freefolkmacht als Pelt kunnen houden. Ideeënrijke soundscapes waarin akoestische gitaren, fieldrecordings, subtiele noise-schimmen en sporadische lo-fi vocalen hand in hand gaan met de analoge warmte die van zo’n cassettebandje uitgaat. België heeft met Ignatz al een zeer krachtige freefolktopper in huis, CONE heeft afgaande op dit album de potentie om die vlag voor Nederland te dragen.
E110 – OH, SWEET LITTLE SLEEPY TOMATO
Vreemde naam, vreemde titel en vreemde hoesteksten. En dan komen ze ook nog uit Goudriaan (een gehucht bij Gorinchem). Wellicht hebben ze het over zichzelf wanneer ze zingen: ”They look strange, they talk strange, they act strange, they are strange”. En ook de muziek zet de luisteraar regelmatig op het verkeerde been. Springerige pop, ska-achtige punk en funk worden op ingenieuze manier vermengd. Door een opgewekte experimenteerdrift en het tongue in cheek gehalte van de teksten heeft de band veel weg van bands als The Presidents of the USA, Primus, Cooper en Quit Your Dayjob. En dat dit nog maar het debuut is, stemt zeer zeker hoopvol voor de toekomst. In de gaten houden, dit trio uit Goudriaan.
» Luister zelf
ZYLINDERKOPF – MASH MY BRAIN
Zylinderkopf bestaat uit drie buitenaardse wezens die de aarde hebben gekozen voor hun wereldverovering. Inderdaad, een goed verhaal is vaak het beste begin, zo ook bij dit trio. Het Utrechtse, pardon, intergalactische gezelschap bestookt ons aardbewoners sinds half 2004 met hun dwarse composities. Die zijn grotendeels instrumentaal, op een verdwaalde, übercoole, lomp uitgeschreeuwde leus na. De combinatie van surfmuziek, ska, new wave en vrolijke deuntjes is niet al te diepgaand en lijkt vooral bedoeld om lekker op te swingen, maar heeft wel een fijn onwerelds tintje meegekregen. Om een punthoofd van te krijgen, zo leuk.
» Luister zelf
THE GERMAPHONICS – ON THE ROLL
De opnametijd voor On The Roll is gewonnen met een bandwedstrijd in het Tilburgse café Cul De Sac. En afgaande op dit schijfje (wat hadden we hem graag op vinyl gehad) is die prijs niet gestolen. Broeierige surf en rockabilly worden met zo’n gemak geproduceerd dat het lijkt of de band al sinds de fifties op het podium staat. Toch hebben we hier te maken met een trio dat pas sinds 2003 bezig is. Verwacht dus geen vernieuwing, maar een potje ongecompliceerde rock-’n-roll. En dat is bij dit trio in goede handen.
» Luister zelf
GHIU – AN ILLUSIONS CHAPEL VOL. 2
Een eigen geluid kan het Haagse trio Ghiu niet ontzegd worden. Maxïmo Park met een hang naar vleermuistheatraliteit, zo zou je de muziek op An Illusions Chapel Vol. 2 kunnen omschrijven, hoewel er ook wel iets post-metal, Neurosis-achtigs in zit. Of wacht, het is bij nader inzien meer het soort enge psychedelische rock dat vaak bij jaren zeventig horror zit, maar dan richting punk. De gothic-titel en de wat muffige kartonnen verpakking van deze ep - alsof je een oud boek uit een kasteelbibliotheek trekt - passen in ieder geval prima bij de muziek. Die bestaat uit slepende, soms zelfs wat dreinerige nummers, met een vrij complexe, maar wel open opbouw. Zo wordt een mooie duistere sfeer geschapen, die echter af en toe jammerlijk wordt verstoord door flauwe ‘de hele wereld is tegen me’-teksten. Je cast Samuel Jackson ook niet voor de horrorfilm Suspiria.
» Luister zelf
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/beginnersgeluk/beginnersgeluk-3/14186/
Meer Beginnersgeluk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/beginnersgeluk
Deel dit artikel: