Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie zijn ze?
De nieuwe Libertines, maar dan wat strakker. Nee, de nieuwe Oasis, maar dan nog brutaler. Nee, de nieuwe Beatles, maar dan met twee keer John Lennon en twee keer Paul McCartney, dus dubbel zo goed! Ok, even serieus nu. Adem in en adem uit. Arctic Monkeys bestaat uit zanger/gitarist Alex Turner, gitarist Jamie Cook, drummer Matt Helders en bassist Andy Nicholson. Allemaal twintig jaar of jonger en afkomstig uit High Green, een buitenwijk van Sheffield. De eerste drie groeiden er met elkaar op. Nicholson onmoeten ze op school en gezamenlijk vormen ze een doorsnee groepje verveelde tieners.
Enige muzikale ambitie hadden ze tot drie jaar terug niet, maar ze vonden het zonde om de gitaren die Turner en Cook met Kerstmis kregen te bedekken onder een laag stof. Een bandnaam hoefden ze niet eens te verzinnen, want de vader van Helder heeft in de jaren ’70 in een gelijknamige band gespeeld. Twee jaar geleden namen ze hun eerste demo op, die ze uitdeelden bij optredens en als mp3’s op het internet zette. Hun slimme manager besloot geen optredens in Londen te doen, de demo’s alleen aan fans uit te delen. Mond-tot-mond reclame en het internet deden de rest. Het was het begin van een flinke buzz, waarna platenlabels om de gunst van de Britten vochten en de band al snel werd uitgeroepen tot beste nieuwkomer sinds ... (vul band naar keuze in).
Wat doen ze?
Verschrikkelijk veel geld verdienen, nog voordat iemand ook maar één noot van het debuutalbum heeft gehoord. Zo hebben ze een contract getekend bij Domino, waardoor Franz Ferdinand tot hun labelgenoten behoort. Vele malen lucratiever zijn de publishing deals, die het viertal met EMI (à 1 miljoen Britse ponden) en Epic (à 725.000 Britse ponden) heeft gesloten.
Oh, je wil liever weten wat ze op muzikaal vlak doen? In het begin behoorden Oasis en The Coral tot de belangrijkste invloeden waar ze allevier achter stonden, tegenwoordig lijken daar bands als The Libertines, The Clash en The Smiths aan toegevoegd.
Dit resulteert in strakke, swingende rocksongs die het beste van Britpop en punk combineren en ook nog hoekig klinken voor mensen die het horen willen. Met als basis een soepel gitaarloopje waar The Strokes patent op hebben of wat raggende gitaren die Pete Doherty tijdens zijn snuiffestijnen is vergeten, zingt frontman Turner nonchalant zijn beschouwingen over Sheffield. Aan bod komen onder andere de lokale, schimmige figuren die als uitsmijters werken en de meisjes op de dansvloer die er goed uit zien. Een fanatieke fanschare was al snel gevonden en ook de Britse media ging en gaat in grote getalen overstag.
Wat maakt ze zo goed?
Ehm, ze zijn goed, omdat de Britse pers dat zegt natuurlijk. Ja ja, volgens de New Music Express wordt Arctic Monkeys de grootste en belangrijkste band sinds Oasis. Daar kun je niks mee? Vooruit dan: ze weten onverschilligheid en nonchalance te combineren met strakke rocksongs die to the point zijn. Die zijn dan vaak ook nog eens onweerstaanbaar catchy. Dat klinkt misschien behoorlijk tegenstrijdig, maar juist die tegenstrijdigheid maakt de muziek van Arctic Monkeys zo onweerstaanbaar. Noem het positieve arrogantie: enerzijds stralen de nummers complete desinteresse uit, maar anderzijds klinkt het viertal scherp, vitaal en alert.
Die desinteresse is te horen in de achteloze instrumentatie, maar vooral in de stem van Turner, die op momenten klinkt als een zoon van Pete Doherty. De scherpheid komt terug in het songmatertiaal dat iedere keer weer de luchtige, maar opwindende snaar raakt. Tot nu toe heeft de band pas twee officiële singles uit, maar even rondsurfen op het internet en je vindt het ene na het andere bewijs dat Arctic Monkeys terecht onderwerp zijn van deze Next Big Thing!? Mocht je nog steeds niet overtuigd zijn, heb ik al gezegd dat Arctic Monkeys groter dan God worden?
En de toekomst?
Naar verluidt zal het debuutalbum van de band vanaf januari in de winkels liggen. Nog niemand heeft het gehoord, maar er zijn al mensen die voorspellen dat het de Mercury Prize-winnaar van volgend jaar wordt. Op 1 november staan ze in de kleine zaal van Paradiso, maar dat concert is al helemaal uitverkocht. Je kunt dus over een jaar of vijf niet zeggen dat je erbij was. Wel dat je ze als een van de eerste muziekliefhebbers ontdekt hebt. Samen met al die anderen natuurlijk.
Artic Monkeys speelt 27 februari in Melkweg Amsterdam en 28 februari november in de Brusselse AB.
http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/arctic-monkeys/toekomstmuziek-arctic-monkeys/10997/
Meer Arctic Monkeys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arctic-monkeys
Deel dit artikel: