• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Apse: Post-rock met toekomst.

Heeft u de laatste jaren nog iets horen bewegen binnen de post-rock? Dacht van niet. Dat wil zeggen: ten minste niet totdat vorige maand de jongens van het Amerikaanse Apse hun album Spirit op de markt brachten. Even mag er weer alles in een genre dat al een tijdje op zijn grenzen gestoten was. Welkom in de weinig opbeurende, maar wel opwindende wereld van Apse!

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 14 januari 2007

Wie zijn ze?
Een Amerikaans vijftal uit de staat New York dat na een moeizaam opgebouwde carrière (dat wil zeggen: na een trits relatieve rotzooi uitgebracht te hebben) nu klaar is voor het grote werk. Ze spelen post-rock en voor één keer is dat een compliment in plaats van een gemeenplaats.

Ze doen er namelijk net iets meer mee dan zwalpende en ondertussen volledig het noorden kwijt zijnde vroegere toppers als Explosions in the Sky, Godspeed! You Black Emperor en Mogwai. En ze hebben ook weinig gemeen met hysterische ADHD-notenvreters als The Mars Volta. Waarvoor hulde.

Wat doen ze?
Het mag dan misschien een gevolg zijn van deze eclectische tijden en allerminst origineel, voorlopig kan je er weinig op tegen hebben dat er eens een groep opstaat die post-rock aanlengt met alles wat ze in handen krijgt.

Shoegaze, galmende post-punk, heavy metal, ambient, industrial, progressieve rock, Latijnse geluiden en tribale drumritmes: het kan en het mag allemaal voor Apse.

Voor Apse begint het allemaal de goede richting uit te gaan als ze getekend worden door het Spaanse Acuarela en eindelijk opgemerkt worden met hun titelloze EP. Met het eind vorig jaar op de Europese markt verschenen Spirit blijkt de groep ook de juiste balans tussen al de verschillende invloeden te hebben gevonden. Vrolijk wordt het zelden, maar als het zo goed in elkaar zit, is daar weinig op tegen.

Wat maakt ze zo goed?
Apse vindt niet dat post-rock per se hoeft te betekenen dat je nummers een halve plaat vullen en oeverloos blijven aanzwellen zonder dat er ondertussen iets noemenswaardigs gebeurt. Ze vermijden ook het vaak interessanterig jazzy sfeertje dat zoveel post-rockers de afgrond van de noedelende verveling intrekt.

Apse wisselt dus netjes af tussen korte nummers van amper een minuut en langere excercities van meer dan tien minuten. Post-rock betekent voor Apse ook niet: slepende ritmes en uren opbouwen voordat een nummer eindelijk eens begint. Nee, het gaat er vaak uptempo aan toe en je weet vanaf de eerste noten waar je aan toe bent. En je mag er dan weinig van verstaan, ze zingen, in tegenstelling tot zoveel andere instrumentale post-rockcombo’s.

Wat ze vooral zo goed maakt, is dat ze ongegeneerd een donkere atmosfeer durven neerzetten zonder in huilerigheid te verzinken. Het klinkt dan allemaal wel duister en ondergronds, maar binnen één nummer afwisselen tussen funky baspartijen, tribale drums en bombastische orgelpartijen is voor deze jongens geen probleem. Dat dat de dingen ook net dat ietsje boeiender houdt, is een grote plus.

En de toekomst?
Nu moet er uiteraard snel een tour volgen om de groeiende reputatie ook op het podium te bevestigen. Voorlopig zijn er enkel shows in thuisland Amerika en Oostenrijk gepland. Ze stonden al wel op het podium met Joanna Newsom, dus dat moet helemaal goed komen de komende maanden. Het advies aan alle festivalorganisatoren luidt: ‘boek ze nu het nog kan!’

Ondertussen zullen ze verder doen met waar ze mee bezig zijn. Een goede opvolger voor Spirit verzorgen in 2007 mag dan ook verwacht worden.

http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/apse/post-rock-met-toekomst/14703/
Meer Apse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/apse