• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

• dossiers
• festivals
• columns

ernaast

Next Big Thing?!: Zweedse Nieuwe

Er komt nogal veel goede muziek uit tegenwoordig. Zoveel, dat we het bij KindaMuzik ook amper kunnen behappen en wij zijn nog wel 24 uur per dag met muziek bezig. En zelfs als we het kaf van het koren moeten scheiden blijft er nog veel over. Daarom onder de noemer Nästa Stora Sak in deze speciale Next Big Thing-aflevering vijf van de leukste nieuwe Zweedse indiebands.

Tekst: Martijn Grooten

Publicatiedatum: 30 mei 2004

JENS LEKMAN
Wie?
Jens Lekman is sinds ongeveer een jaar het grote talent is van de Zweedse indiescene. Toch is de dromerige twintiger een beetje een vreemde eend in de bijt van voornamelijk uptempo popbandjes, want Jens is meer een singer-songwriter, dan dat hij zijn nummers er doorheen rammelt. Zijn ingetogen maar vol gezongen nummers zitten in hetzelfde straatje waar Jonathan Richman en Stephin Merrit (Magnetic Fields) wonen en waar Belle & Sebastian op haar rustige momenten doorheen fietst. Onlangs verscheen zijn debuutalbum When I Said I Wanted to Be Your Dog, dat binnenkort ook in Nederland zal worden uitgebracht.

Maar… wie is Rocky Dennis dan?
Rocky Dennis is de naam waaronder Jens oorspronkelijk zijn muziek uitbracht. Na een paar ep's – waarvan de laatste een top 10-notering in Zweden haalde – besloot hij echter eind 2003 om voortaan als Jens Lekman verder te gaan, onder die naam is hij tenslotte ook in het telefoonboek van Göteborg te vinden. Met de ep Rocky Dennis är död verklaarde hij zijn voormalige alter ego vervolgens definief verleden tijd.

En wat is er dan zo goed aan?
Het zou kunnen dat je na dit kopje niet meer verder leest omdat wat volgt alleen de mening van de schrijver is en je liever zelf de cd gaat luisteren. Dat mag. Voor de rest laat ik het bij de objectieve constateringen van de genoemde top10-klassering, de diverse platencontracten die Jens kreeg aanboden, vaak na het horen van een enkele mp3 of enkele losse nummers gespeeld op een festivalcamping, en de mensen die hem, ook na slechts een paar nummers gehoord te hebben, exclusief naar Nederland lieten overkomen. Dus of ik het nu wel of niet mooi vind (ik vind het overigens mooi), met Jens Lekman is iets bijzonders aan de hand.
» website Jens Lekman
 MP3: 'Black Cab'

THE LEGENDS
Wie?
Zanger, gitarist en songschrijver Johan Angergård en nog acht anderen, op instrumenten als drums, bas, tamboerijn, orgel en… handclaps. Begin vorig jaar zijn ze opgericht met als doel plezier te maken. Om de spontaniteit nog wat te vergroten besloten de meesten instrumenten te bespelen die ze daarvoor nog niet beheersten. Dat werkte kennelijk aanstekelijk want Labrador, een van Zwedens grootste independents Labrador, tekende de band vrij kort na de oprichting, al is dat niet helemaal eerlijk want Johan is zelf een van de mensen achter het label. Nu, amper een jaar later, heeft de band al een album (Up Against the Legends) en een aantal ep's op haar naam staan.

Maar… ken ik die niet ergens van?
Het zou goed kunnen. Johan maakt normaal ingetogen electropop bij Club 8 en vriendelijke indiepop met de Acid House Kings. Drummer Kristian Rosengren speelt bovendien gitaar in Aerospace (dat zich het best laat omschrijven als het Zweedse voorprogramma van Belle & Sebastian) en maakt ingetogen Pulp-achtige nummers onder de naam Airliner.

En wat is er dan zo goed aan?
Dacht je dat indiepop een genre is voor verlegen nerds waar je bij uitstek níet op kunt dansen? Ga dan vooral snel eens naar The Legends luisteren. The Legends heeft namelijk leuke liedjes, de nodige gruis over haar nummers, maar vooral heeft ze soul. Hier krijg je zelfs de meest verstokte indienerd van in beweging. Helemaal niet zo gek dus dat de band handclaps bij het lijstje gebruikte instrumenten heeft staan.
» website The Legends
 MP3: 'Make It Alright'

THE JE NE SAIS QUOI
Wie?
Dat weet ik niet.

Maar… meen je dat nu?
Nee. De band heeft namelijk een website en daar lezen we dat achter de naam een kwartet schuilgaat, bestaande uit Charlie M (zang/gitaar), J Bang (bas/zang), Josie O (keyboards/gitaar/zang) en Jimmy O (drums) en dat ze uit Stockholm komen. Mocht je altijd alles geloven wat er geschreven staat: dit zijn natuurlijk nicknames, want in de artpunk die de band maakt hoort dat er eigenlijk wel bij. De band bracht tot nu toe één single uit, maar een debuutalbum volgt binnenkort.

En wat is er dan zo goed aan?
Via de website kun je een paar foto's zien van live-optredens van The Je Ne Sais Quoi. Het gaat er zo te zien nogal al energiek aan toe. Als je er vervolgens ook nog de muziek bij hoort kun je het zweet en de adrenaline bijna proeven. En dan wil je de band alleen nog maar live zien, liefst in een donker punkhol. Weet dan dat ze op 12 juni in Nederland speelt, al is de precieze plaats nog to be announced.
» website Je Ne Sais Quoi
 MP3: 'Death of Them'

LAUREL MUSIC
Wie?
Tobias Isaksson en Malin Dahlberg. Hij is al een jaar of tien actief als singer-songwriter, zij zingt normaal bij het droompopgezelschap Douglas Heart. De combinatie van zijn nummers en haar stem bleek goed te werken en leidde tot het onlangs verschenen This Night and the Next waarop krap een half uur aan radiovriendelijke popliedjes staan.

Maar… zei je daar nu radiovriendelijk?
Ja. Sterker nog, dit is muziek die je ouders ook nog wel mooi zullen vinden. Als je dat een geldig criterium vindt om muziek links te laten liggen dan moet je dat maar doen. Weet wel dat je dan iets heel moois links laat liggen.

En wat is er dan zo goed aan?
Je hebt gladde popsongs, die klinken vaak te glad. Je hebt ook intieme popsongs, maar daar durf je dan weer niet naar te luisteren omdat het snel té intiem klinkt. Je hebt droevige bands, waarbij je als luisteraar steeds zelf bijna in tranen uitbarst. En je hebt vrolijke bands warbij je denkt: zó erg is het leven ook niet hoor. Laurel Music is zo mooi omdat ze uit dit alles precies de gulden middenweg weet te kiezen.
» website Laurel Music
 MP3: 'Dreams and Lies'

THE RADIO DEPT.
Wie?
De geschiedenis van The Radio Dept. gaat terug tot 1995, toen een groepje schoolvrienden uit het Zuid-Zweedse Lund samen muziek begon te maken en zich noemde naar een plaatselijke electronicazaak. In de loop der tijd kende de band nogal wat bezettingswisselingen totdat uiteindelijk het kwartet ontstond dat ruim een jaar geleden debuut Lesser Matters uitbracht. Op dat album zweeft The Radio Dept. langs The Jesus & Mary Chain en My Bloody Valentine, zonder daarbij de moderne (elektronische) mogelijkheden uit het oog te verliezen.

Maar… heb ik daar niet al eerder van gehoord?
Dat zou goed kunnen, de afgelopen anderhalf jaar dreigde The Radio Dept. diverse keren een hype te worden, wat toen steeds net niet lukte. De muziekindustrie is ondoorgrondelijk. Maar onder het motto if you can't beat 'em… heeft The Radio Dept. onlangs getekend bij het grote XL, het label dat je ook kent van… juist, daarvan.

En wat is er dan zo goed aan?
Ik zie het je denken bij het lezen namen van van bands van een tijd terug: nee hè, niet weer zo'n retro-bandje. Ik kan je geruststellen: The Radio Dept. mag misschien retro zijn, ze klinkt niet alsof ze de NME-redactie wil imponeren. Geen arrogante ‘wij zijn de beste band ter wereld’-houding, maar gewoon mooie, dromerige popsongs schrijven. En dat werkt een heel stuk beter.
» website The Radio Dept.
 MP3: 'Why Won't You Talk about It'

http://www.kindamuzik.net/toekomstmuziek/709/next-big-thing-zweedse-nieuwe/6176/
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709