http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Novastar / Galope
Joost Zweegers laat het publiek uit zijn hand eten in een concert vol technische hoogstandjes.
09 april 2004, Magdalenazaal, Brugge (B)
Tekst: Frederik Van Rumst
Beeld: Koen Bauters
Publicatiedatum: 16 april 2004
Galope, het voorprogramma, was iets om gauw te vergeten; iets wat leek op een zanger en zijn zielloze begeleidingsband. Een band zonder uitstraling en een frontman die er te veel had. Het was alsof er een carnavalversie van de zestigerjaren Bob Dylan achter de micro stond, compleet met langere haren, halve stoppelbaard en cowboyhoed. De muziek klonk dan weer als Neil Young's Crazy Horse op slaappillen. Nummers kabbelden saai vooruit en de engelenstem van de zanger begon al van bij het eerste nummer tegen te steken. "Don't pack your sweets" werd er tot vervelens toe in een nummer gezongen, deze reporter had hen alvast niet tegengehouden als zij dat wel hadden gedaan.
Gelukkig werden we na een halfuurtje reeds verlost en kon het wachten op de hoofdact beginnen. Wat toen al opviel was de vreemde podiumopstelling. Toen de Novastar-leden een voor een opkwamen werd alles duidelijk. De drum stond aan de zijkant van het podium, aan weerszijden geflankeerd door respectievelijk de bevallige bassiste en een toetsenist verdoken achter zijn laptop en synthesizers. In het midden, helemaal achterop het toneel, stond de in sommige kringen reeds befaamde gitarist, Rodrigo Fuentealba. En tenslotte, aan de linkerkant zat Joost aan zijn piano. Dit zorgde vooral voor een animerende interactie tussen de zanger en zijn bandleden. Er werd veel over en weer geglimlacht, goedkeurend geknikt en speels geflirt. Het begon allemaal nochtans beangstigend schuchter. De eerste vijftal nummers waren dan ook voor de meesten nog vrij onbekend, het nieuwe album moest er blijkbaar helemaal door. Wat Galope niet kon, lukte Novastar echter zonder verpinken; een perfect evenwicht vinden tussen Joosts zeemzoete stem en het fantastische groepsgeluid. Het was wel wachten tot 's mans grootste hit, 'Wrong', eer de boel volledig op gang leek te komen. Waar in het begin de nummers iets te langgerekt waren zonder dat ze enige climax bereikten, begonnen ze daarna tot in de puntjes toe hitgevoelig te klinken. Joost leek in Amerika pakken maturiteit en zekerheid gekweekt te hebben en wist als volleerd entertainer het publiek naar zijn hand te zetten. Rodrigo's reputatie liet hem niet in de steek en zijn bij Fifty Foot Combo opgedane ervaring was dan ook prominent aanwezig in vrijwel elk nummer. Bij tijden liet deze stijlvolle gitarist ons terugdenken aan een jonge David Gilmour die zijn instrument zachtjes kon laten huilen en vrolijk laten huppelen.
Voor iemand die Novastar al meerdere malen gezien heeft was dit optreden misschien niet erg vernieuwend en had het zelfs iets van zijn magie verloren. Daarbij denk ik aan een Joost en Lars Van Bamborst die in hun tijd zijlings hun gitaren lieten janken tijdens 'Caramia'. Desalniettemin was het ook nu puur genieten. Na tot twee keer toe terug het podium opgeroepen te zijn bedankte Joost op zijn beurt enthousiast het publiek en sloot de toen al geslaagde avond af met oude getrouwe 'Lost & Blown Away'. Vlaams topentertainment.
http://www.kindamuzik.net/rock/article.shtml?id=5686
Meer Novastar op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/novastar
Vind je Novastar goed? Lees dan ook bij KindaMuzik over:
» Spiritualized» The High Wire
» Gallon Drunk
Deel dit artikel: