Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Marvin Wilson neemt een woordenboek en declameert luidop: "Pooka. From old Celtic mythology. A fairy spirit in animal form. Always very large. The pooka appears here and there, now and then, to this one and that one. A benign but mischievous creature. Very fond of rumpots, crackpots, …" We bevinden ons in een scène uit Harvey, een film van Henry Koster. De crackpot van dienst is Elwood P. Dowd (gespeeld door James Stewart), een merkwaardige man die een onzichtbare vriend heeft. En dat is Harvey, een konijn dat zes voet groot is en enkel voor Elwood P. Dowd zichtbaar is. Harvey is een pooka.
Pooka is eveneens de naam van het project van Lars Hornveth waarin hij warme blaasklanken vermengt met sfeervolle strijkers en zachte elektronica. Met Pooka wil hij de atmosfeer van de films uit de jaren vijftig vatten, en de naam is dan ook doelbewust gekozen. "De basklarinet bevindt zich in het centrum van het muzikale universum en de strijkers cirkelen er in een ellips rond. Het blaasinstrument symboliseert Elwood P. Dowd en de strijkers zijn de pooka." De verwevenheid met de filmwereld uit zich later op de avond nogmaals als hij tussen twee nummers door zich laat ontvallen dat het nummer 'News on the March', genoemd naar de bekende sequentie uit Citizen Kane, een impliciete hommage is aan deze film van Orson Welles. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de drieëntwintigjarige Noor film studeert, tenminste, als hij niet op tournee is of voor Jaga Jazzist of één of ander project in de studio zit.
"Soloprojecten bieden me de mogelijkheid om nieuwe dingen uit te proberen. Ik ben er niet aan muzikale conventies gebonden en kan er meer op de voorgrond treden dan bij Jaga Jazzist." Het idee om zachte elektronische en warme akoestische geluiden te combineren vormde de basis van Pooka, en om die reden koos hij ook Jørgen Træen om de productie ter harte te nemen. Deze laatste werkte al veelvuldig met Jaga Jazzist samen en zorgde ervoor dat het geheel precies klinkt zoals Lars het in zijn hoofd had.
We kunnen dus nog talrijke projecten van hem verwachten? "Jazeker, maar mijn studies zorgen ervoor dat ik er in de nabije toekomst niet zoveel tijd voor zal hebben. Wel komt deze zomer het debuut van The Central Bank uit." De opnames vonden twee weken na die van Pooka plaats en hij werkte voor de plaat samen met zijn broer Martin, Morten Qvenild (ex-keyboardspeler van Jaga Jazzist) en de bassist van het Noorse Big Bang. Om een tip van de sluier op te lichten ... het wordt iets tussen A-Ha en Radiohead.
Lars groeide op in Toensberg (zo'n tachtig km ten zuiden van Oslo) temidden van een muzikale familie. Beide ouders zongen in een koor en brachten hun drie kinderen al vroeg in contact met de muzikale wereld rond Miles Davis. Behalve enkele jaren muziekschool genoot hij nochtans geen muzikale opleiding. Hoe geraakte hij dan vertrouwd met dat aanzienlijke arsenaal van instrumenten dat hij zo gevoelsvol bespeelt? "Jaga Jazzist was de ultieme leerschool. Samen met mijn broer (Martin), mijn zus (Line) en vrienden uit de omgeving richtten we op erg jonge leeftijd de band op en ik legde me toe op een breed gamma van blaas- en snaarinstumenten. Op muzikaal vlak zijn we altijd erg kritisch geweest en stilaan hebben we onze eigen scene ontwikkeld. In 1995 verscheen onze eerste plaat, ik was toen vijftien jaar oud." De vraag of het moeilijk is om met je naaste familie in een band te spelen beantwoordt hij bevestigend. "Maar de laatste drie jaar gaat het veel beter. Voordien werd er steeds over van alles en nog wat gekibbeld, maar op een gegeven moment hebben we beslist dat we te oud waren om te bekvechten." Wel is het zo dat hij nog nooit met Martin samen componeerde, ze zitten steeds in hun eigen lokaaltje hun ding te doen en na verloop van tijd wordt alles samengebracht en geïntegreerd.
Het materiaal voor Jaga Jazzists The Stix werd zo goed als integraal door Lars geschreven. Hij deelde aan de bandleden notities uit waarin hij beschreef hoe hun instrument moest klinken. Een aanpak die hij eveneens hanteerde tijdens het opnameproces van Pooka. Wat Jaga Jazzist betreft wil Lars eigenlijk naar een meer democratische aanpak evolueren om op die manier tot een resultaat te komen dat de muzikale voorkeuren van alle muzikanten reflecteert.
Het concert op De Nachten maakte duidelijk dat Lars ten dele dezelfde neurotische intensiteit vertoont als zijn broer Martin. Op muzikaal vlak blijken hun interesses op een bepaalde manier echter verschillend. Martin is eerder een elektronicaliefhebber (van hem verschenen reeds de EP's Fast Motion en Skull) terwijl hij zelf meer met klassieke instrumenten (o.a. basklarinet, tenorsax, akoestische gitaar, fluit) begaan is. "Ik probeer zo weinig mogelijk met computers in contact te komen om de simpele reden dat ik er niet zo goed in ben." De vele remixen van materiaal van Jaga Jazzist en het Pooka-collectief (op de binnenkort te verschijnen 12" The Jokeraving Taught Himself His Musical Skills vind je bijdragen van Four Tet en Mental Overdrive) vindt hij prima maar hij kan zich voorlopig niet inbeelden zich er zelf ooit op toe te leggen.
De laatste jaren duikt zijn naam op in de credits van menig Noorse band. Zo werkte hij samen met ondermeer Ricochets, Euroboys, Rotoscope, Home Groan, Motorpsycho en ... Turbonegro. Deze laatste band bracht vorig jaar Scandinavian Leather uit waarvoor Lars de strijkerssectie inspeelde. "Eigenlijk is het niet zo vreemd dat al die samenwerkingen tot stand kwamen. Oslo is op zich erg klein, er zijn maar een paar clubs waar je als band terecht kan. De bands zijn meestal bevriend en ze vragen me dingen te spelen op een manier die ze van me gewoon zijn." En Turbonegro? " ... die wilden graag een Alice Cooper-achtige '70s-sfeer op plaat krijgen".
Er is één band waar Jaga Jazzist wel vaker mee geassocieerd wordt en dat is Motorpsycho. "Het moet zowat rond 1996 begonnen zijn. Zij hadden onze cd gehoord en we deden een keer hun voorprogramma. Nadien speelden we drie of vier concerten met hen in Noorwegen en deden we samen een korte zomertour in 2002 (die hen ondermeer op Pukkelpop samen op het podium bracht - HVDL). Die tour leidde eveneens naar Amsterdam om de tiende editie van de Fishtank-serie op te nemen, wat een bruisende cocktail opleverde van dynamische blaasarrangementen en Motorpsychedelica. "Eigenlijk is de relatie over de jaren heen veranderd." Voordien was Lars onder meer medeverantwoordelijk voor de orchestraties op Phanerothyme maar mogelijke toekomstige samenwerkingen zullen eerder de vorm aannemen van het Fishtank-gegeven, twee bands die elk hun eigen specifieke inbreng hebben. "In feite houd ik niet zo veel van de laatste drie Motorpsycho-platen. Hun ouder werk vind ik veel sterker. Gelukkig gaan ze vanaf de volgende plaat terug de hardere richting uit. Dat vind ik goed.I wanna be a fan again!."
Tegenwoordig is Noorwegen een land dat op muzikaal vlak veel te bieden heeft. Naast Jaga Jazzist en Motorpsycho zijn er bands als The White Birch, Shining, Noxagt, Kaizers Orchestra, om er maar een paar te noemen. Toch vindt Lars dat er één ding ontbreekt: indierock zoals die ooit door Sonic Youth gemaakt werd. "Onlangs was ik naar een plaat van My Bloody Valentine aan het luisteren en ik besefte dat ik die muziek best wel mis." Eigenlijk ben ik de laatste tijd meer naar indierock aan het luisteren en ik wil dat het me een beetje beïnvloedt. Sinds begin januari zijn we aan nieuw materiaal voor Jaga Jazzist aan het werken en ik wil dat het een beetje die richting uitgaat. Met de laatste twee platen hebben we volgens mij de extremen van het genre verkend en het nieuwe werk zou wat meer open moeten klinken."
http://www.kindamuzik.net/rock/article.shtml?id=5142
Meer Lars Horntveth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/lars-horntveth
Deel dit artikel: