Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Veel interesse was er niet te bespeuren in de immer gezellige Balzaal van de Vooruit wanneer Michel Andina met een ellenlange sitarsolo het begin van Greetings From Mercury aankondigde. Wij hadden nog nooit van deze Belgische band gehoord, en vreesden al dat dit niet zonder reden was. Gelukkig kwam een technisch uiterst bekwame band de stoïcijnse sitarspeler bijstaan en begrepen wij waarom een dosis Morphine het publiek had opgewarmd. De aanwezigheid van een briljante tenorsaxspeler zal daar niet vreemd aan geweest zijn. "Best te pruimen" hadden wij dan neergeschreven in ons notitieboekje, maar dan hadden wij rapper Steven Segers nog niet gehoord. Wat een stem dames en heren!
Segers rapt als TY, zingt alsof hij de zoon is uit een huwelijk tussen Ozark Henry en Tom Derie (Ultrasonic), bijt als Rudeboy en croont alsof hij nooit iets anders gedaan heeft.
"We're not anti-war, but pro peace" - de positieve boodschap werd ook niet vergeten. Dit in tegenstelling tot de song, die soms werd bedolven onder een overdosis gesoleer en tonen van technische kunstjes. Ongeïnspireerde free-jazz dreigde dan de overhand te krijgen. Als Greetings from Mercury dit in het vervolg kan vermijden, ligt hen nog een mooie toekomst te wachten.
Maar iedereen was natuurlijk gekomen voor de Youngblood Brass Band. Dit collectief uit New Orleans pakte dit jaar nog de Chateau-tent op Pukkelpop in, en was dit duidelijk niet vergeten. "It is time again for a party" riep MC David Henzi-Skogen uit en vanaf de eerste noten van de blazerssectie de zaal werden ingestuurd, ging het publiek en masse uit zijn dak.
Youngblood Brass band lapte alle conventies aan haar laars. Hiphop en brassband zijn de voornaamste invloeden die te horen waren, maar ook soul, capoeira, swing, ska, bebop en spoken word passeerden de revue. Niet te verwonderen dat in het publiek zowel skafans met Mad Caddies-truien, als hiphoppers en bejaarde jazzfans te bespeuren waren. Wat was er te zien op het podium? Een negenkoppige no-nonsense band met een no-nonsense attitude. Drie trompettisten die eruit zagen alsof ze net uit hun bed gehaald waren, twee trombonespelers, een sousafonist die op de achtergrond bleef, een saxofonist waar Lisa Simpson jaloers op zou zijn, een drummer en een drummer/MC.
In een stomende set werd vooral uit recentste albums Center:Level:Roar en Unlearn geplukt. Van de alternatieve hiphop van 'Acousticon Theme' ging het naar de brassband extravaganza van 'Brooklyn' over een bewerking van Michael Jackson's 'Human Nature' tot Rage Against The Machine-blazerspunk. Er waren wat technische problemen op het podium, maar in het publiek was daar weinig van te merken. Bij 'Pastime Paradise' gingen alle remmen los bij de trombonist, die met een zelden geziene overtuiging zijn instrument bespeelde.
YBB had het publiek volledig in zijn zak en deed het springen, simultaan dansen en meeklappen op bevel. Na twee keer teruggeroepen te zijn, was de blazersversie van 'Killing Me Softly' de perfecte apotheose bij deze intense band. Het typeert de band dat ze direct na het optreden zelf op het podium cd's en t-shirts verkochten. No-nonsense of wat?
Youngblood Brass Band treedt deze week nog op in de volgende plaatsen:
26/11 Ancienne Belgique, Brussel (B)
27/11 Tivoli De Helling, Utrecht (NL)
28/11 De Kreun, Bissegem (B)
29/11 Muziek-O-Droom, Hasselt (B)
03/12 Doornroosje, Nijmegen
http://www.kindamuzik.net/rock/article.shtml?id=4654
Meer Youngblood Brass Band op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/youngblood-brass-band
Deel dit artikel: