Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een sprookjesachtige en mysterieuze albumtitel, één zoals de melancholici onder ons graag mogen horen. The Creek Drank the Cradle, oftewel de kreek dronk de wieg, wat dat ook moge betekenen, is het debuut van Iron and Wine, een eenmansproject van singer/songwriter Sam Beam.
Elf kalmerende liedjes in glansrijk lo-fi, die allemaal zijn geschreven, gezongen en gespeeld door einzelgänger Sam Beam, vinden hun weg in een slordig bijeen geknipt en geplakt promohoesje. Zo kan het gebeuren dat dit eigenzinnige debuut bijna aan mijn aandacht ontvlucht was.
Sam Beam behoort tot die latere generatie singer/songwriters uit de school van leermeester Bob Dylan, de zogenaamde neo-folkies in zelfgebreide truien van schapenwol. Op The Creek Drank the Cradle ontsnappen we niet aan voor de handliggende en uiteenlopende vergelijkingen met een jonge Neil Young, Richard Buckner, Simon & Garfunkel Elliott Smith, Sebadoh en natuurlijk Nick Drake. Vooral Nick Drake, want Sam Beam klinkt als een herrezen voorvader van Nick Drake uit het Amerika ten tijde van de Grote Depressie.
“I’ve got a picture of you on our favorite day by the seaside”, zoals Sam Beam zingt in het treffende ‘Birds Stealing Bread”, dat eenzaam weerklinkt als klotsend zeewater op een windstille dag. En dat is pas het tweede nummer op de eerste cd van Iron and Wine daarna wordt het alleen nog maar mooier en doeltreffender.
Dat zit vooral in de kracht van Sam Beam om zich te onderscheiden van het gros van die kneuterige priegelaars op akoestische gitaar en zwartgallige songwriters. The Creep Drank the Cradle is de vleesgeworden melancholie van Sam Beam en één van de indrukwekkendste songwriterdebuten van de laatste paar jaar.
http://www.kindamuzik.net/rock/article.shtml?id=2621
Meer Iron and Wine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/iron-and-wine
Deel dit artikel: