• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Voicst | II-II

So if you like it, if you like it, then you clap. Het worden eerder juichen, heren!
CD, Duurt Lang/PIAS

Tekst: Wilko van Iperen

Publicatiedatum: 02 oktober 2004

Herfst 2002 spotte KindaMuzik de Amsterdamse band Voicst in het verre Groningen waar het de kelder van de Vera haast spontaan liet ontvlammen met vlijmscherpe poprock. De ongemeen harde gitaarriffs, de wat schreeuwerige en tegelijk onverschillige zang, de wrange ritmesectie die voorstuwt en tegelijk swingt, liet een verbaasd publiek achter. Behalve live-optredens had de band niets om aan te bieden: er was geen single, geen plaat, alleen een niet vrij verkrijgbare promo (Tjeerd: "Om te verdelen onder vrienden en bekenden en om weg te geven bij optredens. Meer niet."). Die ging dus heel snel van hand tot hand en verbaasde bij elke draaibeurt weer. In een interview dat volgde vraagt de band zich hardop af of ze niet te perfectionistisch zijn: "Soms twijfel ik of we nu al een plaat moeten opnemen. Ons materiaal is nog te divers." Het duurde vanaf het moment van publicatie inderdaad nog een jaar, acht maanden en 27 dagen maar het debuut is er dan eindelijk: II-II.

Het kon natuurlijk niet anders dan dat het debuut vertrouwd in de oren zou klinken. Een aantal nummers op II-II stamt (bijna) rechtstreeks af van de titelloze promo en is talloze malen ten gehore gebracht in het live-circuit in Nederland. Voicst heeft hooguit een titel veranderd ('Listen Shut Up' werd 'Shut Up and Dance') en hier en daar het tempo aangepast maar de winnende combinatie van venijn en pakkende melodieën staat nog fier overeind. Beter nog, de staccato riffs worden afgewisseld met mooie breaks, achtergrondkoortjes en subtiel getokkel of licht pianospel. "So I'm taking with force / What I couldn't move to." Producent Eli Janney (o.a. Girls Against Boys, Enon) heeft mooi voor elkaar dat de band het live-geluid behoudt maar ook ruimte laat voor subtiliteiten en kleine studiotrucjes. Met de koptelefoon worden deze extraatjes ineens duidelijker hoorbaar maar Voicst moet vooral knallen, doe dat dus liever zonder.

II-II spuwt van het begin tot het eind zonder een moment van echte rust. 'Whatever You Want from Life' kenden we al van de Unsigned-verzamelaar van vorig jaar, het nummer klinkt nog altijd even fris en springerig. Gek genoeg zit de band feitelijk nog zonder deal omdat het alle kosten zelf draagt. Alleen de distributie is uitbesteed, het eigen label heet gekscherend Duurt Lang maar dat blijkt inderdaad geen probleem wanneer de live-favoriet 'We Are on a Chemical Push' ook een favoriet op plaat blijkt. Het nummer wordt woest gebracht met een melodielijn die je na het luisteren op straat hardop blijkt te neuriën. Opgeleukt met drumcomputers en andere foefjes heb je een opzwepend nummer dat erom vraagt de buren wakker te maken.

'Dazzled Kids' laat een tamelijk andere maar prachtige kant van Voicst zien, hoekige pop zonder de pedalen in te trappen, met een akoestische gitaar in de hoofdrol. Een akoestische gitaar die buig- en strekoefeningen doet, welteverstaan. De gitaren knallen weer bij 'You Look Like Coffee', kaal, hard maar met de funk in het lijf. 'Detail 2003' stond op de vorige jaar uitgegeven EP Eat the Evidence en geeft helemaal voorrang aan de melodie: "Whatever you have been through / Don't tell me everything today". Gitaren en melodie vallen na het refrein laat in, en hupsekee, daar is-'ie dan, de verrassing die de heren teweeg willen brengen. Het woord ontroerend komt zelfs even opborrelen.

De volgende intro, van het nummer 'Upside' heeft zelfs vreselijk veel humor. Een aangrijpend begin wordt gevolgd door een compleet andere en rockende gitaarlick maar daar komt weer een nieuwe melodielijn overheen. De hi-hats doen zelfs hun disco-ding waardoor stilzitten een onmogelijkheid wordt op dit harde funkachtige nummer. Op 'Someone Wake Me' wordt voor een derde keer het gas teruggenomen met de één minuut vier durende akoestische afkoeler van bassist Sven. Natuurlijk moet dit wel gevolgd worden door een explosie: 'Shut Up and Dance'. Een oudje dat erom vraagt keihard meegezongen te worden. 'Sgt. Gonzo' groovet ingehouden maar tegen de tijd van het refrein gaan alle remmen los. "When you hear that sound from the underground: This is it!" Het liedje, afkomstig van een split-single (met Bafoon), krijgt eindelijk de ruimte, net zoals die andere favoriet, het hoekige 'Porn'. 'And You Taste Like Something's Wrong' is misschien nog wel het meest poppy nummer van heel de plaat wanneer zelfs ook synthesizers een prominente rol krijgen. Het pianotussendoortje 'How to Put It' geeft nog even rust voor de laatste stoot die Voicst uitdeelt: 'Enjoy the Kickback'. Uitleg heeft U niet meer nodig met zo'n titel.

Voicst was eigenlijk bang voor de diversiteit van het materiaal en dat is niet verwonderlijk. Van groovende nummers, naar hoekige liedjes, van frisse pop naar gewelddadige rock met pa pa pa's op de achtergrond. En in al die afwisseling toch die rode draad: de dwingende melodieën. Dat Nederland trots mag zijn op een wereldband zagen we twee jaar geleden al, maar eindelijk is dat dan bekroond met een fijn nee, heel goed nee, ronduit fantastisch debuutalbum. So if you like it, if you like it, then you clap. Het worden eerder juichen, heren! Onweerstaanbaar goed.

http://www.kindamuzik.net/reviews/article.shtml?id=7384
Meer Voicst op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/voicst