Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Fantastische band, dat Zoppo. Een concert in het mooie Groningen een tijdje terug deed mij dat maar weer eens beseffen. We hadden een tijdje niks van deze gitaarband bij uitstek vernomen. Don't Trust Scarred Survivors verschijnt vijf jaar na het noisy Les Aumonts. De focus ligt ditmaal op de liedjes, en die klinken bezwerend en afstandelijk.
Afstandelijk op een goede manier, dat wel. De muziek van Zoppo lijkt ergens ver boven de luisteraar te zweven. Iets wat vooral veroorzaakt wordt door de monotone en introverte zangstijl van voorman Cees van Appeldoorn. Hij bezingt ons vanaf een torenhoge pilaar zijn gevoelens en ideeën, zonder dat wij iets terug kunnen zeggen of hem een steuntje in de rug kunnen bieden.
De liedjes kabbelen ook zo lekker loom door. Voor veel bands een doodsteek, maar bij Zoppo een prima eigenschap. Ze zuigen je moeiteloos mee de diepte in, naar een wereld waar winstbejag nog geen issue is en die nog niet vijfentwintig uur per dag op volle toeren draait. Heerlijk rustig is het in Zoppo-land.
Een rust die zo nu en dan verstoord wordt door smerige gitaarnoise. Signalen van moeder aarde lijken het. Ze besmeuren de mooie liedjes met vieze modder, zoals Sonic Youth dat ook zo vaak op geniale wijze doet. Pijnlijk bij vlagen.
De vergelijkingen met de band uit New York liggen er dan ook dik bovenop. Vooral het ingenieuze en melancholische gitaarwerk vol dissonante akkoorden refereert sterk aan de noisy gitaargrootheden. Het klinkt echter nergens bewust gestolen. De Nederlanders klinken zelfs bijzonder integer. Zoppo heeft een album van grote klasse in elkaar gedraaid. Een klasse waar veel jonge telgen nog een hoop van kunnen opsteken. Tijdloze kwaliteitsmuziek die alle aandacht verdient, maar waarschijnlijk niet zal krijgen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/zoppo/don-t-trust-scarred-survivors/12669/
Meer Zoppo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zoppo
Deel dit artikel: