Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De meest in het oog springende en vernieuwende jazzsolist van dit moment is geen trompettist of saxofonist. Oene van Geel speelt viool. Zijn solo’s stralen altijd autoriteit uit, of hij nu Indiase muziek speelt of elektrische jazzfusion. Dat laatste doet hij niet zo vaak meer, Van Geel maakt voornamelijk nieuwe muziek, die niet zo gemakkelijk in een hokje te duwen is.
Aan de andere kant: een eigenwijze samensmelting van Indiase microtonaliteit, Bulgaarse melancholie en funk is natuurlijk ook een soort fusion. Dat is er namelijk aan de hand op de cd Chamber Grooves. Het is een grote stap voorwaarts voor het Zapp! Strijkkwartet. Waar de groep voorheen nog wel eens terugviel op leukbedoelde coverversies van Prince of Duke Ellington, ligt er nu een compleet Songbook op de lessenaar met herkenbare eigen grooves.
Wat we in het tijdsgewricht 2002/ 2003 meemaken, is niets anders dan de opkomst van een nieuwe generatie.
Chamber Grooves toont mooie dwarsverbanden met modernklassiek: niet voor niets speelt de meest groovy klassiekgeschoolde (bas-)klarinettist aller tijden David Kweksilber mee. En ook de huidige prille contacten met de Belgische scene zijn zichtbaar: gastpianist Joseph Dumoulin duikt vaker op in jonge bands rond Oene van Geel. Chamber Grooves is een van die documenten die duidelijk maakt wat er zo interessant is aan de hedendaagse geïmproviseerde muziek in Nederland.
http://www.kindamuzik.net/recensie/zapp-string-quartet/chamber-grooves/4404/
Meer Zapp! String Quartet op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zapp-string-quartet
Deel dit artikel: