Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het debuut van dit Belgische kwartet bevat volgens hun MySpacepagina volgende invloeden: "smells of just-left beds, trains and what's on their way, stomach aches and coffee stains on sunbleached tablecloths". Ze zouden dus blijkbaar graag zeer alternatief zijn, maar eigenlijk maakt Yuko gewoon een beetje vage, kinderlijke en zoetige alternatieve pop.
Het gros van de nummers is instrumentaal. Het openende titelnummer begint een beetje zweverig. Over een fijn, liefelijk banjogeluid fluistert zanger Kristof Deneijs je toe. Het is charmant en toch een beetje naïef. Vooral dat laatste typeert hen, zo blijkt uit het voortkabbelende geluid.
Yuko valt soms een beetje in herhaling en weet niet altijd de spanning erin te houden. Daar tegenover staan wel een paar grote muzikale verrassingen op deze cd. Het elektronisch ondersteunde 'No One Here to Hug' en het rockerige 'A Room For Two' zijn bijvoorbeeld prachtige stukjes muziekwerk. Vooral het laatste nummer barst van de creativiteit wat het geluid betreft. Het neigt erg naar dEUS, wat alleen maar als een compliment opgevat kan worden.
Jammer dat Deneijs niet echt over een daadwerkelijk goede stem beschikt. Hij moet het vooral hebben van hoge, snelle zinnen en heeft een geluid van gemiddeld niveau. Zijn band moet het dus vooral hebben van hun instrumenten.
Voor dit debuut ontvangt Yuko vooral lovende kritieken van Belgische websites. Een beetje chauvinisme kan geen kwaad, maar eigenlijk is dit zeker geen meesterwerk. Toch is het ook zeker geen oninteressante langspeler.
http://www.kindamuzik.net/recensie/yuko/for-times-when-ears-are-sore/18442/
Meer Yuko op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yuko
Deel dit artikel: