Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Canadese popband met de niet te Googlen naam debuteerde in 2000 met het fantastische Stand Up For Your Mother, een plaat vol sprankelende popliedjes. De plaat kreeg zeer goede kritieken in de Noord-Amerikaanse pers, maar waar hun Vancouver’ vrienden The New Pornographers en Destroyer hier wel werden opgepikt, bleef Young & Sexy in Europa schandelijk onopgemerkt. Een debuut als het hunne zou juist hier meteen in de smaak vallen bij liefhebbers van zuiver klinkende indiepop in de beste traditie van The Sundays, Belle & Sebastian en The Aislers Set. Wapenfeiten van de band zijn een briljant gevoel voor melodie en pakkende popliedjes die moeiteloos van synthpop via rock naar ballades schieten, vol harmonieuze zangpartijen en unieke orchestraties. Met hier en daar een vreemde twist. De monotone zang van Paul Hixon Pittman past perfect bij de zuivere, schone stem van Lucy Brain. De teksten zijn vaak fijngevoelige schetsen van alledaagse taferelen, vol zelfspot en relativeringsvermogen, onzekerheid, liefde en een klein beetje hoop.
Life Through One Speaker haalt het niveau van het debuut net niet, maar stelt zeker niet teleur. Dat komt vooral omdat ze weten waar hun kracht ligt: het schrijven van heldere popliedjes, die soms ontroeren, en soms los gaan, beide binnen de eigen grenzen en geluid, dat dit keer meer gefocust klinkt. Een eigen geluid dat na twee albums al zo ver ontwikkeld is.
Opener ‘Oh My Love’ is zo’n typisch Young & Sexy nummer: Trage start, een simpele maar tedere tekst, de kraakheldere stem van Brain, opbouwend naar een feestelijke climax. Zoet is het zeker, maar wat ben je toch snel om als je het toelaat. ‘Herculean Belboy’, een van de weinige snellere nummers, staat bol van de warme synthriedeltjes, een refrein vol stop-and-go’s en een stille interlude. De instrumentatie is zo goed gecomponeerd. Dissonanten in ritme of melodie komen toch altijd weer harmonieus samen. ‘One False Move’ ontspoort halverwege grandioos om over te gaan in een snelle minisymfonie, alsof je in een rockmusical uit de jaren ’70 bent beland.
De plaat wordt afgesloten met een lofzang op de band zelf, al is het een lofzang met een wrange nasmaak. ‘Young & Sexy’ verhaalt over niets anders dan dat - Young and Sexy, like a summerbreeze - maar met een zweem van inzicht dat die dagen eigenlijk alweer voorbij zijn. ”You’re old and bitter, just out of your teens, but you’re out of dreams”, klinkt het bitter in het mooie ‘Weekend Warriors’. Hoe jong en sexy zijn we nog? Is frisse, luchtige pop genoeg om de schijn op te houden? Het antwoord laat zich raden, maar het toont de volharding en moed van de band. Er zit een ontroerende vergankelijkheid in de muziek, die maar blijft intrigeren, blijft knagen. De noodzaak om perfectie opgebouwd uit eenvoud na te streven is oneindig. Het is nobel, niet altijd pijnloos, maar het werkt zuiverend voor de ziel. Heel even ligt in de popliedjes van Young & Sexy de onsterfelijkheid besloten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/young-and-sexy/life-through-one-speaker/4745/
Meer Young And Sexy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/young-and-sexy
Deel dit artikel: