• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Yonderboi | Splendid Isolation

Veelzijdige bricoleur richt vizier op popmuziek.
CD, Mole Listening Pearls/Coast to Coast

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 06 januari 2006

Shallow & Profound, het vijf jaar oude debuut van Yonderboi, nom de plume van de vijfentwintig jarige Hongaar László Fogarasi, ging de geschiedenis in als een van de absolute muzikale kroonjuwelen van de loungecultuur. Het was zowaar een toevalstreffer als je in hippe ketens (sushibars, restaurants, kledingzaken) niét met de wonderbaarlijke composities van de man om de oren werd geslagen. Kwatongen die beweerden dat Yonderboi niet meer was dan een accidentele ééndagsvlieg worden met Splendid Isolation nu echter hardhandig de mond gesnoerd. De Oost-Europeaan heeft zijn horizonten verruimd, zijn grenzen verlegd en maakt komaf met het stigma dat hij kost wat kost de coolste jongen van de klas wil zijn. Afgaande op zijn coverkeuze zouden we zelfs zweren dat we hier met een onomwonden nerd te maken hebben. The Doors tot daaraan toe, maar met de Dire Straits maak je vandaag nog bezwaarlijk nieuwe vrienden, toch? Het zal Yonderboi allemaal worst wezen, de bricoleur heeft lak aan hokjesmentaliteit en dompelt je met zijn tweede worp van de ene verbazing in de andere. Een veelvoud aan stijlen, weirde stemmetjes, vervormde gitaren en bizarre invalshoeken waarvan de afkomst zelfs voor ons een raadsel is.

Anno 2005 is Yonderboi verslingerd aan popmuziek en tekent hij vloeiende contouren die onder invloed van producer Tom Holkenborg (Junkie XL) een exquis en stijlvol gedecoreerd territorium afbakenen. Songs als ‘Trains in the Night’ en ‘Before You Snap’ ontsnappen niet aan het vermoeden dat het in ‘s mans woonkamer in Boedapest bulkt van obscure arthouse-films die zich onheilspellender profileren dan een ijsbaan in Bad Reichenhall. ‘All We Go To Hell’ is weinig hoopgevender, wordt op gang getrokken door een slagveld krassende kraaien, maar behoort tegelijk tot de onmiskenbare uitschieters op Splendid Isolation. Een neerslachtige viool met Slavische oorsprong vergrijpt zich als een lustige zwarte weduwe aan een onschuldig kinderkoor terwijl de beats spaarzaam voor enige afleiding zorgen. Een huzarenstukje dat kan tellen als opener.

‘Badly Broken Butterflies’ en ‘People Always Talk About the Weather’ zijn iets luchtiger van aard, laten ons voor het eerst kennismaken met de niet onaardige stem van Yonderboi en doen gitaren, strijkers en blazers samensmelten tot een harmonieus geheel. Popmuziek met hoofdletter P die nog hogere toppen scheert in de aanstekelijke single ‘Were You Thinking of Me?’, een nummer dat sinds enkele weken een aardig nest aan het bouwen is in onze voedzame bovenkamer.

De nauwelijks te beteugelen experimenteerdrang van Yonderboi resulteert helaas ook in enkele mindere songs. Het akoestische ‘Follow Me Home’ is slappe koffie en dat heeft niks met deze of gene vooroordelen jegens Mark Knopfler te maken, ‘Eyes For You’ is gewoon een paar jaar te laat op plaat gedropt en ‘Love Hides’ kan geenszins tippen aan de acrobatieën die Fogarasi destijds met ‘Riders on the Storm’ uithaalde. Tenslotte zijn we ook niet echt wild van het contingent beats dat over ‘Motor’ gedrapeerd hangt, temeer omdat het deels de beoogde continuïteit van de plaat ontneemt. Tot zover het klachtenbulletin, voor de rest niks dan lof over Splendid Isolation én Yonderboi.

Yonderboi speelt op donderdag 12 januari op Eurosonic in Groningen, op 24 februari in Cactus Club@MaZ te Brugge en op 25 februari in Petrol te Antwerpen

http://www.kindamuzik.net/recensie/yonderboi/splendid-isolation/11656/
Meer Yonderboi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yonderboi