http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Yikes | Secrets to Superflipping
No-fi garagenoise die herhaalde beluistering zo goed als uitsluit.
EP, Upset the Rhythm/Southern/Konkurrent
Tekst: Sven Schlijper
Publicatiedatum: 18 september 2006
Zet twee gitaristen en een drummer in een piepkleine doucheruimte, doe de deur op slot en hou een aftands recordertje tegen het sleutelgat. Vertel de muzikanten vooral zo hard mogelijk te spelen; flink rammen op het drumstel, versterkers op stand elf, effectpedalen naar maximale vervorming. Klop op de deur ten teken dat de cassette loopt. De band gaat rudimentaire, huilende garagerock spelen en jassen binnen een kwartier vijf nummers erdoorheen.
Pak de tape en stop hem in een dubbeldeks c-merk gettoblaster. Neem je opname over op een ander bandje, waarover al tig keer van alles en nog wat is opgenomen. Herhaal dit proces een paar keer heen en weer. Dolby of andere grappen staan natuurlijk uit. Draai tussendoor het resultaat ter controle kort op een hi-fi deck en check of de VU-meters voluit in het rood staan. Nog niet? Herhaal het dubben dan nog een paar keer op een hoger opnameniveau.
Haal de drie uit de doucheruimte, zet hen op een podium in een zaal die niet maalt om klandizie. Laat ze daar door vier nummers heen jakkeren. Neem die show op met je My First Sony. Voel geen medelijden met het ingebouwde microfoontje; die dingen worden gebouwd op kleutergeblèr en zijn wel wat gewend. Voor het juiste geluid, mag het overspoelen wederom ingezet worden; zolang de equalizer maar geen oranje meer laat zien.
Je hebt nu negen nummers; roep een bevriende ontwerper erbij. Zorg dat hij of zij een opvallend en mooi, maar enigszins abstract hoesdesign levert. Brandt je tape op cd en stuur het pakketje naar zoveel mogelijk labels. Eén pikt het lawaai vast op en brengt het uit, want ook hiervoor zijn immers liefhebbers te vinden. Waar de gewone sterveling yikes denkt als hij dit zou horen, kies je die term als bandnaam.
Met een beetje geluk wordt de ep door het label ter recensie aangeboden. Voor je het weet lees je: “Yikes weet in iets meer dan twintig minuten zoveel no-fi noise te presenteren dat herhaalde beluistering van Secrets to Superflipping zo goed als uitgesloten is. Als je door alle vervorming en no-budget opnamemutilatie heen luistert, ontdek je zo nu en dan een spoor van melodie of psychedelische trekjes, zelfs een snufje garagepunk van de zompige soort.
Sonic Youth ging op zijn ep-reeks ver, Yikes laat de New Yorkers mijlen achter zich. Rauwe, gruizige, explosieve antirock in één van zijn slechtst klinkende jasjes; no-fi in extremis”
Het label stuurt je eens in de zoveel tijd een recensie-overzicht. Zo gauw dat binnenkomt, roep je de drie muzikanten erbij. Natuurlijk staan een krat bier en een fles whisky binnen handbereik. Terwijl je samen met de band de besprekingen leest, gaat de sfeer waarschijnlijk van goed naar uitgelaten. Lachsalvo’s zijn niet uit te sluiten. Had jij gedacht dat je met deze tyfusherrie en je oude recordertjes voor nop serieus genomen zou worden? Breng nog een toast uit en lach recht in het gezicht van iedereen die tonnen uitgeeft om een topproductie af te leveren. Missie geslaagd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/yikes/secrets-to-superflipping/13896/
Meer Yikes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yikes
Deel dit artikel: