Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lunch Music haalt inspiratie uit de roman Naked Lunch van William S. Burroughs. Daarin vallen vertelstemmen over elkaar heen in een kakofonisch koor waarin de solovocalen als het ware ook nog desintegreren. En dan is het tegelijkertijd maar helemaal de vraag wie er op welk moment in het verhaal eigenlijk aan het woord is. Daarmee en daardoor hangt eveneens de vraag naar de al dan niet semantische of symbolische inhoud en de waarde van woorden boven dit boek.
Kyriakides analyseerde de tekst. Lijsten op volgorde van meest, naar minst gebruikte woorden vormen de tekst van Lunch Music. De woorden worden doorgegeven en afgepakt binnen ensemble Silbersee, terwijl samples van de stem van Burroughs zelf en fifties-popliedjes zich een weg in het narratief wringen. Als telegrafen hakkelen de zangers staccato. Of ze lijken los van hun lichaam te werken - als buiksprekers of van vorm veranderend - om op een ander moment klaaglijk te jammeren, als een zichzelf vervuilende junk die vol zelfmedelijden in een hoekje wegkwijnt.
Het verhaal van Naked Lunch is zodanig verknipt en explosief verspreid dat gek genoeg een zekere lichamelijke impact resteert, los van de facto eenduidige persoonlijkheid. Zo knarst niet alleen de groef van een oude plaat, maar ook de knerpende puls in de percussie de hartslag omhoog. En een uur lang worden lawaaipassages hallucinant in de vele modulaties, niet in het minst doordat in deze Toren van Babel-achtige compositie de percussionisten van Slagwerk Den Haag ze besturen en - letterlijk - laten rondzingen.
In de fabelachtig scherpe uitvoering van beide gezelschappen, met daarin veel ruimte en lucht, krijgt Lunch Music weelderig reliëf. Nog meer schaduwen, schimmen en schalkse door- en inkijkjes in een diorama dat je terugwerpt op de meest basale, fysieke ervaring - niet weinig, zoals toen je Naked Lunch voor het eerst, wellicht wel walgend en niet begrijpend, voor het eerst las, maar dan in het hier en nu en in een spagaat die de geest van onvermoede lenigheid voorziet. De beste plaat uit de eerste helft van 2016.
http://www.kindamuzik.net/recensie/yannis-kyriakides-silbersee-slagwerk-den-haag/lunch-music/26784/
Meer Yannis Kyriakides, Silbersee & Slagwerk Den Haag op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yannis-kyriakides-silbersee-slagwerk-den-haag
Deel dit artikel: