Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ibai Lehorretan Itota, wat in het Baskisch evenveel wil zeggen als "rivieren van droog water" gaat verder waar hun naamloze debuut ophield. Yakuzi is nog steeds de som van ongelijke delen (grotendeels) instrumentale gitaar-georiënteerde muziek en americana. De grote verdienste van deze eerste volledige plaat is dat de mengeling veel consistenter klinkt dan op hun eerdere EP.
'Instrumental M' zou het resultaat kunnen zijn van een kruisbestuiving tussen Tristeza en Friends Of Dean Martinez. Eigenlijk gaat dat ook op voor het verdere verloop zij het dan dat er op regelmatige basis gitaarerupties plaatsvinden. Het resultaat is vaak meer dan aangenaam maar toch wordt het zelden echt beklijvend. Vermeldenswaardig is zeker 'Konturatu Ahotsa Ixildu' waar de Basken bijna de perfecte balans tussen gevoel en melodie gevonden blijken te hebben. Helaas gaat het nadien terug bergafwaarts. 'Codo de Tenista' lijkt te baden in de sfeer van Mogwai's Happy Songs for Happy People doch helaas bieden de stemmen geen muzikale meerwaarde. Dat kan ook niet gezegd worden van het gefluit dat op 'Un Día Feliz' te horen is.
En dat maakt dat Ibai Lehorretan Itota niet uitsteekt boven die oneindige zee van ingetogen melodieuze gitaarbands, die sommigen grofweg onder de ruwe noemer post-rock plegen te klasseren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/yakuzi/ibai-lehorretan-itota/6777/
Meer Yakuzi op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yakuzi
Deel dit artikel: