http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Xzibit | Weapons of Mass Destruction
Rauw en goed luisterbaar tegelijk.
CD, Columbia/Sony
Tekst: Erwin Dekker
Publicatiedatum: 05 januari 2005
Xzibit dat is die hardcore rapper, die in 1996 doorbrak met ‘Paparazzi’. Daarna heeft Xzibit altijd met hetzelfde probleem gekampt. Hoe kan hij zijn lage stem en keiharde flow combineren met een meer commercieel geluid. Op zijn tweede album leek het wel of hij zich daar helemaal niet mee bezig hield en maakte hij een hard, maar heerlijk plaat. Daarna slaagde hij er samen met Dr. Dre in om een gevarieerdere langspeler te maken, maar helaas was dat ook qua kwaliteit wisselvalliger. Op zijn laatste album Man vs. Machine mislukte zijn poging om een groter publiek te bereiken. Nu hij inmiddels ook bekendheid heeft vergaard als presentator bij MTV staat Xzibit wederom voor de uitdaging om zijn hardcore stijl te combineren met een crossovergeluid.
Weapons of Mass Destruction doorstaat deze test met gemak. Dit is mede te danken aan een heerlijke moderne West-Coast sound, die we bijvoorbeeld op de eerste twee nummers kunnen horen: ‘Lax’ en ‘Cold World’. Een ander hoogtepunt is ‘Criminal Set’ - met een heerlijke Ice Cube-sample wanen we ons even terug in 1992. Xzibit spit nog steeds elke track aan flarden, maar dat dat niet altijd genoeg is op een album is al veel vaker aangetoond. Op meer club-georiënteerde nummers werkt dit dan ook niet. De stijl van Xzibit botst frontaal met de productie op nummers als ‘Saturday Night Live’ en ‘Muthafucka’. Maar dat het wel kán werken bewijst hij op ‘Hey Now’. Dat is zowel te danken aan de altijd betrouwbare Timbaland als het aanstekelijke refreintje. Maar de echte juweeltjes van het album komen uit onverwachte hoek. Hi-Tek, ja diezelfde van Talib Kweli, bezorgt Xzibit twee heerlijke producties. Op de eerste wordt Xzibit vergezeld door een meer dan herboren Busta Rhymes (waar komt die flow opeens vandaan?) op een heerlijke brag-n-boasttrack. Het tweede is een ode aan de vrouw met een gevoelig refrein van de verder onbekende Dion.
Het is jammer dat er op het album ook net iets te veel verplichte nummertjes staan. ‘Crazy Ho’ inclusief de verplichte vriendjes of het inspiratieloze ‘Ride or Die’ zullen op den duur standaard overgeslagen worden. Maar Xzibit blijft toch een begenadigd rapper, die aan rauwe energie nog niets heeft ingeboet sinds het begin van zijn carrière. Hij heeft alleen de juiste productie nodig en die is gelukkig voldoende te vinden op deze cd, hoewel het af en toe misgaat. Over het geheel is het toch gewoon een uitermate sterk album.
http://www.kindamuzik.net/recensie/xzibit/weapons-of-mass-destruction/8332/
Meer Xzibit op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/xzibit
Deel dit artikel: