Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na zes jaar kan de met Cappadona aangevulde Wu Tang Clan nog altijd muziek maken, waardoor je hoofd - omgeven door zware rook van blunts - naarstig heen en weer beweegt. Nog altijd zijn de productionele kwaliteiten van The RZA van een hoog niveau. In principe zouden de clanleden, als ze niet kapot gaan aan intriges of worden neergeknald, in lengte van dagen muziek kunnen maken zoals alleen zij dat kunnen.
Maar ja, of je dan nog met een kloppend hart het schijfje uit zijn hoes haalt en met trillende handen in je cd-speler of computer schuift, is dan de vraag. Want vernieuwend en verrassend is het al lang niet meer, wat de gasten uit Staten Island, met uitzondering wellicht van Ghostface, laten horen.
De remake van George Harrisons 'While My Guitar Gently Weeps' zou dan nog zo'n verrassing genoemd kunnen worden, hoewel RZA, Ghostface en Raekwon de laatste jaren sowieso al aan het experimenteren waren met symforockachtige producties, waarbij de flows nagenoeg jammerend ten gehore worden gebracht.
Je zou willen dat Wu Tang Clan een belachelijk album uitbrengt, zodat je ze eindelijk bij het grof vuil kunt neerzetten en op ze terugkijken als de revolutionairen van de jaren negentig. Maar nog steeds is de sound van Wu Tang (pompende beats, lauwe rappers, soundtrackrijpe producties en donkere rhymes) relevant.
Vooral de herkenbare Wu Tang tracks doen het album boven het maaiveld uitsteken. Het maakt dat je miskleunen als de totaal in de soep gedraaide benadering van de Dirty South-sound door de vingers ziet en uiteindelijk toch blij bent dat de multimiljonairs nog een keer met elkaar in de studio zijn gedoken, rondom RZA's brouwsels.
http://www.kindamuzik.net/recensie/wu-tang-clan/8-diagrams/16374/
Meer Wu-Tang Clan op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wu-tang-clan
Deel dit artikel: