http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Woods of Desolation | As the Stars
Ontroerende prachtmelodieën vliegen je om de oren.
CD, Northern Silence/Northern Silence
Tekst: Niels Waarlo
Publicatiedatum: 26 februari 2014
Het Australische Woods of Desolation debuteerde in 2008 wat onopvallend, maar wist in 2011 heel wat metalen schijnwerpers aan te trekken met het sterke Torn Beyond Reason. De bittere ellende die het geheel uitstraalt, het moois dat uit de gitaar getrokken wordt en natuurlijk de ijzige vocalen maken het tot één van dé blackmetalplaten van dat jaar. Enige verwachtingen voor de opvolger hiervan zijn dus wel op zijn plaats.
Ondanks het succes van het vorige album heeft de (bas)gitarist en frontman - die onder de naam 'D.' door het artiestenleven gaat - voor dit album een compleet nieuwe band om zich heen verzameld. Jammer, want de fantastische vocalen van Tim Yatras zijn dus ook niet meer te horen. Dit is althans het gevoel dat even heerst, maar gelukkig al gauw weer verdwijnt. As the Stars is namelijk gewoon nóg beter dan de voorganger.
Dat zit hem in de songwriting en het werkelijk fenomenale gitaarspel, dat melancholieke rustpunten afwisselt met het optrekken van een lawaaimuur waaruit de meest schitterende melodieën zich losrukken. Luister eens naar het kippenvelopwekkende einde van 'And If All the Stars Faded Away', of de wisselwerking tussen rust en ellende in 'Unfold': pure schoonheid. Daarin doet de getergd klinkende vocalist Old meer dan prima dienst. Opvallend is dat het geheel net wat minder kil aandoet dan Torn Beyond Reason. Vooral de gitaren, die weliswaar een muur vormen, maar vrij zachtaardig in de mix zijn gezet. Het shoegazegevoel, dat altijd al aanwezig is in de muziek van Woods of Desolation, wordt hierdoor nog dominanter. Overigens zonder dat het rauwe randje verdwijnt.
Het is dus allemaal net wat minder zwaar en deprimerend dan de voorganger (relatief, tenminste, want als dit geen depressieve muziek is...). Dat maakt het echter zeker niet minder indrukwekkend: ontroerende prachtmelodieën vliegen je om de oren, terwijl de geslaagde manier waarop dit gecomponeerd is - met voldoende afwisseling - het geheel meeslepend houdt. Hier draagt de korte tijdsduur, slechts zo'n 35 minuten, ook aan bij. Liefhebbers van Deafheaven en de oude Alcest zouden dit absoluut eens moeten proberen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/woods-of-desolation/as-the-stars/24748/
Meer Woods of Desolation op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/woods-of-desolation
Deel dit artikel: