Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een productieve band is Woodbine niet. De voorganger van Best before End werd uitgebracht in 1999. Muzikaal tapt de band nog altijd uit hetzelfde vaatje. Woodbine maakt dromerige pop met een laag tempo. Soms is de muziek zo langzaam dat ze, zoals in ‘Monkeys’ bijna tot stilstand komt. De tweede helft van de cd bevat wat meer up-tempo nummers, al ligt het tempo bij Woodbine natuurlijk nooit echt hoog. In ‘Me Me Me’ en ‘Drink Drive’ gaat de volumeknop zelfs even open. De band heeft twee zangers, Susan Dillane en Graeme Swindon. Al moet gezegd worden dat ik liever Susan Dillane hoor dan haar collega. Dillane’s warme vocalen geven de songs duidelijk iets extra’s.
Het is gemakkelijk om Best before End te bekritiseren. De songs lijken wel erg veel op elkaar en ik ken mensen die nerveus worden van de stem van Susan Dillane. Maar het heeft ook wel iets charmants: zo’n band die af en toe de studio in kruipt en in bijna volledig muzikaal isolement, eigenlijk zoals ooit de Young Marble Giants, een cd in elkaar draait. Laten we hopen dat we niet weer zes jaar moeten wachten op een nieuwe plaat van de band.
http://www.kindamuzik.net/recensie/woodbine/best-before-end/9382/
Meer Woodbine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/woodbine
Deel dit artikel: