• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Wolfert Brederode | En Blanc et Noir

Fata morgana's boven een duinpan van helmgras en zand.
CD, Daybreak/Challenge

Tekst: Remco Takken

Publicatiedatum: 22 mei 2004

Sommige muziek drijft zomaar af naar verre oorden, om daar in het niets te verdampen. Of het nu instrumentale muziek is van Pink Floyd of een saxofoonsolo van Wayne Shorter, de klanken lijken te zweven.
Ook de Nederlandse pianist Wolfert Brederode heeft de neiging om zichzelf en zijn muziek -in opperste concentratie- te laten verdwijnen in ongrijpbare subtiliteit. Als Wolfert achter de vleugel mediteert wordt de lucht vloeibaar en ontstaan er fata morgana's boven het podium. Eenvoudige melodieën blijven soms minutenlang hangen, de luisteraar waant zich in een verwarmde duinpan van helmgras en zand. Oibibio, New Age of Jomanda wordt echter het nooit. Wolfert Brederode toont zijn breekbaarheid, maar is niet week of soft. Hij speelt dan ook consequent met energieke en puntig improviserende muzikanten.

De zwarte en witte toetsen van En Blanc Et Noir rusten op een stevige akoestische jazzbasis. De verbluffend in balans spelende contrabassist Gulli Gudmundsson en de breed over de bekkens en toms waaierende Eric Ineke houden de heliumlichte pianist aan de grond. Op drie stukken geven ze weerwoord aan de tegendraads-melodieuze tenorsaxofonist Jasper Blom.
Zijn scheurbochten geven het stof en grind van een zomerse straatrace, maar wordt nergens opdringerig of ordinair. Dat kan ook bijna niet, als je composities speelt van Carla Bley of Bill Evans. En Blanc Et Noir bevat zachte muziek om hard te draaien.

http://www.kindamuzik.net/recensie/wolfert-brederode/en-blanc-et-noir/6112/
Meer Wolfert Brederode op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wolfert-brederode